Συμβιβασμός και αντίδραση

14:10 9/5/2016 - Πηγή: Attiki Press

Toυ Νίκου Καραμάνογλου

Με 153 ψήφους, δηλαδή τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, υπερψηφίστηκε την Κυριακή στη Βουλή το νέο Ασφαλιστικό. Οι αλλαγές που φέρνει η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση στην ζωή των πολιτών της χώρας είναι πολλές και σημαντικές. Οι νέες συντάξεις θα υποστούν μείωση 30%. Οι συνταξιούχοι με άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης που ξεπερνά τα 1.300

ευρώ θα υποστούν και αυτοί περικοπές. Οι επικουρικές θα επανυπολογιστούν και θα μειωθούν έως και 40%. Το εφάπαξ θα μειωθεί έως και 15% και τα μερίσματα κατά 32%. Το ΕΚΑΣ σταδιακά θα καταργηθεί. Και άλλα, που μόνο μελαγχολία και απαισιοδοξία προσφέρουν.

Μέσα στη Βουλή ο λόγος -εκατέρωθεν- αποσπασματικός και ξύλινος. Η αναγκαιότητα και το αναπόδραστο των μέτρων έμβλημα της κυβέρνησης, το δίκιο και τα δικαιώματα των Ελλήνων σημαία των αντιπολιτευομένων. Όλα όμως χλιαρά και διαδικαστικά, ωσάν η επιχειρηματολογία του καθενός να μην έχει ιδεολογική προέλευση, αλλά να εκπορεύεται από τη θέση του, από το αν είναι δηλαδή κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Και ακούγοντάς τους να εισπράττεις συλλήβδην τη βεβαιότητα πως αν ήταν στην αντίθετη θέση, θα έλεγαν ακριβώς τα αντίθετα.

Εξίσου διαδικαστικά τα πράγματα και έξω από τη Βουλή. Μια ετερογενής διαδήλωση για την τιμή των όπλων. Λίγες μολότωφ και μερικές χειροβομβίδες κρότου λάμψης για την τιμή του παιχνιδιού, άντε και μια εσάνς από χημικά και ύστερα όλοι σπίτια μας. Και Δευτέρα τα πράγματα να κυλούν κανονικά σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Μια γενικότερη κατήφεια έχει σκεπάσει αυτή τη χώρα. Μια κατήφεια που εδράζεται στην πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απέναντι στα πράγματα. Ότι πορευόμαστε σαν τραγικοί ήρωες προς ένα μοιραίο, αναπόφευκτο τέλος. Κι όμως, αν κοιτάξεις καλά, παντού γύρω μας η αντίδραση σιγοβράζει. Όχι μια κάποια επαναστατική διάθεση. Η αντίδραση της δημιουργίας, της αντίστασης στον εκμαυλισμό των πολιτικών μας ηθών, της επιχειρηματικότητας που προσπαθεί να επιβιώσει, της τέχνης που παλεύει να γεμίσει τα κενά που άφησε πίσω της η απώλεια του πληθωρικού υλισμού μας. Αντίδραση και αλλαγή υπάρχει, έστω αργή, υπάρχει όμως. Πρώτα μέσα μας, μετά τους άλλους.