Ταξίδια ενηλικίωσης

13:09 23/9/2014 - Πηγή: Attiki Press

Τι είναι αυτό που μας οδηγεί στην ενηλικίωση; Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά οι κινηματογραφιστές των ταινιών αυτής της εβδομάδας επιλέγουν να προβάλουν μόνο κάποιους από αυτούς τους λόγους.

από τη Μαρίτα Μελέτη

Ο Δαβίδ Τρουέμπα επιλέγει την περιπέτεια μέσω του ταξιδιού και της συμπόρευσης με αγνώστους, μια που η επιδίωξη όλων είναι κοινή, η αναζήτηση του ονείρου και της ζωής μέσω αυτού. Αντιθέτως, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ επιλέγει την παρατήρηση και την καταγραφή της καθημερινότητας, η οποία όσο πεζή και συνηθισμένη και να είναι, σε οδηγεί στην ζωή μέσα από πιο βατούς δρόμους.

Η

Ζωή Είναι Ωραία με τα Μάτια Κλειστά (Vivir Es Facil con los Ojos Cerrados)

Λεζάντα: (Κομεντί, 2013, Διάρκεια: 108′) Ισπανική ταινία σε σκηνοθεσία του Δαβίδ Τρουέμπα, με τους Χαβιέ Καμάρα, Ναταλία ντε Μολίνα και Φρανσέσκ Κολομέρ.

«Life is easy with eyes closed» (η ζωή είναι εύκολη με τα μάτια κλειστά) τραγουδά ο Τζον Λένον στο «Strawberry fields forever». Το διάσημο σκαθάρι όχι μόνον εμπνέει τον τίτλο, αλλά είναι και ο αόρατος πρωταγωνιστής της τελευταίας ταινίας του Δαβίδ Τρουέμπα, βασισμένης σε μια αληθινή ιστορία του 1966. Τότε που ο αντισυμβατικός Λένον, δοκιμάζοντας ανάμεσα σε άλλα και καριέρα ηθοποιού, μεταβαίνει στην Αλμερία της Ισπανίας για να γυρίσει την αντιπολεμική κωμωδία «Πώς Κέρδισα τον ¬Πόλεμο» του Ρίτσαρντ Λέστερ.

Ο Αντόνιο, ένας Ισπανός καθηγητής αγγλικών σε σχολείο της Αλμπαθέτε, ξεκινά οδηγώντας από την Καστίλη για την Αλμερία της Ανδαλουσίας με σκοπό να μιλήσει στον Τζον Λένον, ο οποίος γύριζε εκεί μια ταινία. Στον δρόμο θα συναντήσει ένα νεαρό κορίτσι και λίγο αργότερα ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι, τα οποία για διαφορετικούς λόγους θέλουν να φύγουν από τα σπίτια τους. Έξι βραβεία Γκόγια για ένα αισιόδοξα νοσταλγικό road movie, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Ο Τρουέμπα, με ένα ανάλαφρο road movie, επιστρέφει στην Ισπανία της δεκαετίας του ’60, την οποία απλώνει ως φόντο της νοσταλγικής διαδρομής του. Μπορεί να παρακολουθούμε τη θαρραλέα προσπάθεια τριών δια¬φορετικών χαρακτήρων να κυνηγήσουν το όνειρό τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, αλλά η ουσία είναι ότι μια ολόκληρη χώρα επιχειρεί, δειλά και αθόρυβα, κάτι παρόμοιο, όμηρος του φόβου, της βίας και του φρανκικού καθεστώτος.

Διακριτικά ο Τρουέμπα ισορροπεί το κινηματογραφικό ενδιαφέρον του ανάμεσα στο προσωπικό και το ιστορικό δράμα, προκρίνοντας μια χιουμοριστική, καλόκαρδη προσέγγιση, που δεν φοβάται το συναίσθημα ή μια προβλέψιμη σεναριακή λύση. Χειρίζεται αυτές τις ευκολίες επιδέξια, ολοκληρώνοντας το ταξίδι με ένα βελούδινο φινάλε, καθώς διαθέτει έναν χαρισματικό πρωταγωνιστή, τον Χαβιέρ Καμάρα.

Η επιβράβευση έρχεται με μια μεγάλη εμπορική επιτυχία κι έξι Βραβεία Γκόγια (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, αντρικού ρόλου, νέας ηθοποιού και μουσικής).

Μεγαλώνοντας (Boyhood)

Λεζάντα: (Δραματική, 2014, Διάρκεια: 165′) Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, με τους Ίθαν Χοκ, Πατρίσια Αρκέτ και Έλαρ Κολτρέιν.

Γυρισμένο μόλις σε 39 ημέρες, αλλά ταυτόχρονα σε διάρκεια 12 ολόκληρων χρόνων, το «Μεγαλώνοντας» είναι μια ταινία ενηλικίωσης που συνδυάζει με πρωτότυπο τρόπο μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, αληθινούς χαρακτήρες και κατασκευασμένους ρόλους. Η ταινία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ χτίζεται πάνω στην ίδια προβληματική, αλλά με μια διαφορετική αφηγηματική τακτική. Το «Μεγαλώνοντας» απλώνεται χρονικά και δομείται πάνω σε επεισόδια σύντομης διάρκειας. Αποκτά έτσι τη μορφή μιας ιδιόμορφης οικογενειακής εστίας, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται ο νεαρός Μέισον.

Πρωτοσυναντάμε τον ήρωα στο ξεκίνημα της σχολικής του ζωής σε μια πόλη του Τέξας, όπου μεγαλώνει μαζί με τη χωρισμένη μητέρα του και τη μικρότερη αδερφή του. Οι αραιές επισκέψεις του μποέμ, εξωστρεφούς και ορκισμένου εχθρού του Τζορτζ¬ Μπους πατέρα του τον απομακρύνουν για λίγο από την τακτοποιημένη πραγματικότητα, η οποία αρχίζει να γίνεται ασφυκτική όταν η μητέρα του αποφασίζει να παντρευτεί έναν καθηγητή κολεγίου με δύο παιδιά, αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς και προβλήματα αλκοολισμού.

Μικρές και μεγάλες συγκρούσεις, ξένοιαστες στιγμές, σύντομες γνωριμίες, ανέμελες συζητήσεις και χαριτωμένα ενσταντανέ συγκροτούν ένα μωσαϊκό γεγονότων, ένα ζωντανό άλμπουμ ζωής, το οποίο προσπαθεί συγκινητικά να αγκαλιάσει το γλυκό¬πικρο πέρασμα του χρόνου. Ο Λινκλέιτερ το συμπληρώνει χωρίς μελοδραματισμούς κι εξάρσεις, κρύβοντας το σημαντικό πίσω από το ασήμαντο και το αληθινά σοβαρό μέσα στο καθημερινά οικείο. Αυτό, από τη μία ποτίζει την ταινία με ένα διασκεδαστικό άρωμα και μια χαλαρή αισιοδοξία και από την άλλη εμποδίζει να αναπτυχθεί η σκοτεινή της πλευρά, εκεί όπου οι επιθυμίες παίρνουν επικίνδυνη όψη και τα αισθήματα δεν είναι πάντα καλοπροαίρετα και όλοι οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες δεν έχουν σχεδόν το παραμικρό ηθικό ελάττωμα.

Το «Μεγαλώνοντας», όμως, δεν θέλει να είναι ένα αυστηρά ρεαλιστικό, σκληρό ψυχογράφημα. Εσκεμμένα επιλέγει τη φωτεινή εικόνα της ζωής, προκειμένου να διηγηθεί την καθημερινότητα μέσα από χιουμοριστικά ενσταντανέ και παράλληλα εικονογραφεί μια Αμερική που δοκιμάζεται στο πέρασμα του χρόνου μαζί με τους ήρωες.

Ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό πείραμα και μια τρυφερή, ανέμελη, αν και εξωραϊσμένη ταινία ενηλικίωσης, που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Βερολίνου με το βραβείο σκηνοθεσίας.

Προσεχώς

Στο Σπίτι

Κοινωνικό δράμα του Αθανάσιου Καρανικόλα, που βραβεύτηκε στο περασμένο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Η ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη που ζει και εργάζεται στην Γερμανία είναι η πρώτη αμιγώς ελληνική δημιουργία του. Πρόκειται για την ιστορία της Νάντιας, μιας γυναίκας από τη Γεωργία, οποία εργάζεται ως οικιακή βοηθός εδώ και 12 χρόνια σε ένα πλούσιο σπίτι, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη και την αγάπη των μελών της οικογένειας. Όταν όμως η υγεία της κλονίζεται από μια σπάνια ασθένεια, οι ισορροπίες, με τη μέχρι τότε «οικογένειά» της, θα ανατραπούν.

Ένας Πύργος Στην Ιταλία

Η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι γράφει το σενάριο, πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί σε ένα φρενήρες τσεχοφικό παιχνίδι σχέσεων. Μάλιστα το «Ένας Πύργος Στην Ιταλία», η τρίτη σκηνοθετική της απόπειρα, προβλήθηκε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του περασμένου Φεστιβάλ Καννών.

Κεντρική ηρωίδα της ταινίας, είναι η 43χρονη Λουίζ, πρώην ηθοποιός και κόρη μιας νεόπτωχης οικογένειας Ιταλών βιομηχάνων. Ο πατέρας της έχει πεθάνει, o αδερφός της πάσχει από AIDS και η μητέρα της προσπαθεί να βγάλει χρήματα πουλώντας οικογενειακά κειμήλια και ανοίγοντας στο ευρύ κοινό τον πύργο τους στην ιταλική εξοχή.