Της Μέρκελ το γεφύρι

«Αποφασίσαμε να εντατικοποιήσουμε την προσπάθεια για γεφύρωση των διαφορών και να προχωρήσουμε στο επόμενο διάστημα σε μια λύση», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας μετά το τέλος της συνάντησής του με την καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ και τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ στις Βρυξέλλες

την περασμένη Τετάρτη.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μιλώντας στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD στις 8 Ιουνίου, είχε δηλώσει τα εξής χαρακτηριστικά: «Και πολλοί Έλληνες δεν περνούν καλά λόγω των προγραμμάτων. Έτσι πάντα προσπαθούσα να χτίσω γέφυρες. Αλλά ακόμη αναμένω από την Ελλάδα να χτίσει το δικό της κομμάτι της γέφυρας».

Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η γεφυρολογία έχει αρχίσει και με αγχώνει λίγο. Κάτι που πέντε μήνες τώρα δεν έχει μπει λιθάρι στο γεφύρι, κάτι τελεσίγραφα, κάτι κρυμμένες απειλές, κάτι τηλεφωνήματα που μένουν αναπάντητα, κάτι απανωτά ταξίδια στις Βρυξέλλες για τσάι και συμπάθεια, μου δημιουργούν μια εύλογη αναστάτωση. Είναι κι αυτές οι αναλογίες με το δημοτικό τραγούδι, που δεν βοηθούν καθόλου.

Αυτό το γεφύρι από τον Ιανουάριο, άντε από τον Φεβρουάριο για να είμαι πιο δίκαιος, «σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν». Κι όπου μάστορες βλέπε τα εγχώρια και ξένα πρωτοκλασσάτα ονόματα, που πρωταγωνίστησαν ή πρωταγωνιστούν στη διαπραγμάτευση, κι όπου μαθητάδες τις στρατιές των τεχνικών κλιμακίων και μυστικοσυμβούλων, που διευθετούν τις τεχνικές λεπτομέρειες.

Παρόλους τους κόπους τους όμως «μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. “Oλημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται”». Και δυστυχώς φτάσαμε σε εκείνο το σημείο του παραμυθιού που το πουλάκι θα πει πως πρέπει να χτίσουμε κάποιον μέσα στη γέφυρα για να στεριώσει. Κι όλοι υποψιαζόμαστε ποιος είναι αυτός.

Keywords
Τυχαία Θέματα