Δημοσίευμα με πολλές υποθέσεις

21:00 3/9/2020 - Πηγή: Καθημερινή

Το δημοσίευμα της γερμανικής Die Welt είναι από τα εξαιρετικά σπάνια στα παγκόσμια δημοσιογραφικά χρονικά. Παρουσιάζει τον ηγέτη μιας χώρας, τον Ερντογάν στην προκειμένη περίπτωση, να ζητάει από τους ανώτατους αξιωματικούς της Τουρκίας να στήσουν μία «προβοκάτσια» χιτλερικού τύπου (όχι ακριβώς, αλλά κάπως έτσι «έφτιαξε» ο Χίτλερ το συνοριακό επεισόδιο για να εισβάλει στην Πολωνία) προκειμένου να προκληθεί θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα,

ώστε να προωθήσει τους στόχους του μέσα και έξω από τη χώρα του.

Ασχέτως των ερνηνειών που συνοδεύουν την τρομερή είδηση, τα δεδομένα είναι ότι η Die Welt θεωρείται αξιόπιστη κεντροδεξιά εφημερίδα και κρίνοντας από τη διαδρομή και τη φήμη της, πολύ δύσκολα θα αποφάσιζε τη δημοσίευση ενός τέτοιου «ρεπορτάζ», αν δεν το είχε διπλοτσεκάρει. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι το ρεπορτάζ υπογράφει η ανταποκρίτρια της εφημερίδας στην Τουρκία και είναι προφανές ότι οι στρατιωτικές πηγές που επικαλείται είναι τουρκικές. Με αυτή την έννοια, η συνάδελφος διακινδυνεύει τουλάχιστον τη συνέχιση της παραμονής της στη γειτονική χώρα. Το τουρκικό καθεστώς έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι δεν αστειεύεται όταν ενοχλείται από δημοσιεύματα του Τύπου.

Μετά τα δεδομένα, έρχονται οι υποθέσεις. Σύμφωνα με την πρώτη υπόθεση, ο Ερντογάν όντως –ίσως μετά τη σύγκρουση της ελληνικής κορβέτας με την τουρκική– ζήτησε από τους στρατηγούς του να βυθίσουν ένα ελληνικό πλοίο ή να καταρρίψουν ένα ελληνικό αεροπλάνο για να προκληθεί ελληνοτουρκική σύρραξη. Η άρνηση από την πλευρά των στρατιωτικών μάλλον βασίστηκε στη λογική ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει χωρίς θύματα, όπως ζητούσε ο πρόεδρός τους. Το συμπέρασμα όμως που προκύπτει δείχνει μία Τουρκία αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος, δηλαδή στη σύρραξη, και όσες εκτιμήσεις γίνονται στη βάση παλαιότερων λογικών, δεν ισχύουν.

Κατά τη δεύτερη υπόθεση, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, αλλά διοχετεύθηκε η ιστορία στον Τύπο προς εκφοβισμό κυρίως της ελληνικής πλευράς, αλλά και του διεθνούς παράγοντα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι κάποιος από τους παρισταμένους στο συγκεκριμένο συμβούλιο τόλμησε να διαρρεύσει τέτοια απόρρητα (ισοδυναμεί με προδοσία) ή ότι οι ανώτατοι αξιωματικοί (επιλεγμένοι ως υποστηρικτές του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας») θα έφερναν αντιρρήσεις στον Ερντογάν. Οι τουρκικές αντιδράσεις στο δημοσίευμα, ίσως οδηγήσουν σε πιο οριστικά συμπεράσματα. Αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, κάτι πάλι θα σημαίνει…

Η τρίτη υπόθεση λέει ότι τα στοιχεία του δημοσιεύματος διοχετεύθηκαν στην πραγματικότητα από άλλη πηγή, εκτός Τουρκίας. Είτε όμως τα στοιχεία είναι αληθινά –προϊόν κατασκοπευτικής δραστηριότητας πιθανότατα– είτε όχι, ο στόχος φαίνεται να είναι ο ίδιος. Αφενός να δείξει ότι ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος, ανεξέλεγκτος και αδίστακτος, άρα και πολύ επικίνδυνος, καθώς κινείται εκτός κανόνων και λογικής, αφετέρου να «πείσει» την ελληνική πλευρά να «ρίξει νερό στο κρασί» της, μήπως και αποδυναμωθούν οι προβοκατόρικες διαθέσεις του και διευκολυνθεί ο διάλογος.