Μια ανάμνηση που δεν θα σβήσει ποτέ

Ηταν τέλη της άνοιξης του 1997, η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα σε εξέλιξη και στο λόμπι ενός κεντρικού ξενοδοχείου συναντούσα τον Ιαν Χολμ με μπλουτζίν βερμούδα, μακό μπλουζάκι και σαγιονάρες! Ενας από τους συγκλονιστικότερους Ληρ, όπως θα διαπίστωνα με τα ίδια μου τα μάτια, στην παράσταση του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Εϊρ (την επόμενη χρονιά τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το βραβείο Laurence Olivier, και έγινε Σερ για την προσφορά του στον χώρο της τέχνης), μου έσφιγγε το χέρι και έπαιρνε θέση για τη συνέντευξη («Κ» 8/6/1997).

Keywords
Τυχαία Θέματα