Τα μπανζάι της νοσταλγίας

22:56 3/9/2020 - Πηγή: Καθημερινή

Ηταν ή δεν ήταν αντικανονικό το χτύπημα του «Γερανού»; Πριν από λίγες ημέρες δεν είχα καμία αμφιβολία για τη νίκη του Ντάνιελ Λαρούσο το 1984 απέναντι στον νταή του σχολείου Τζόνι Λόρενς. Τα «wax on, wax off» στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων κέρδισαν τις σανίδες που έσπαγε η «Κόμπρα Κάι», ο Ντάνιελ, σαν πήρε το κορίτσι και ο θρύλος του «Καράτε Κιντ» είχε μόλις γεννηθεί. Ολοι ευχαριστημένοι. 

Το νέο «Κόμπρα Κάι», όμως, μας χάλασε το όνειρο. Η σειρά του Netflix, που μέσα σε λίγες μέρες προβολής εκτινάχθηκε στην κορυφή της πλατφόρμας

(δεν είχε την ίδια τύχη στο YouTube Premium που έπαιξε πρώτα), σπέρνει αμφιβολίες στο ντότζο του κυρίου Μιγιάγκι (Πατ Μορίτα). Με εμφανή τα σημάδια του χρόνου ο Ραλφ Μάτσιο (Ντάνιελ) και ο Ουίλιαμ Ζάμπκα (Τζόνι) συναντιούνται ξανά, 35 χρόνια μετά το πρωτάθλημα καράτε του Ολ Βάλεϊ, σε μια σειρά που αξιοποιεί την κληρονομιά του «Καράτε Κιντ» με έξυπνο τρόπο και κόντρα ρόλους.

Η ήττα λοιπόν κατέστρεψε τη ζωή του Τζόνι που ζει μόνος, άφραγκος, χωρίς επικοινωνία με τον γιο του και με τις αναμνήσεις να τον βασανίζουν.

Αντίθετα, ο Ντάνιελ είναι πετυχημένος έμπορος (αυτοκινήτων φυσικά), ευκατάστατος και πρότυπο οικογενειάρχη, που θεωρεί ότι έχει τα πάντα υπό τον έλεγχό του. Και οι δύο φαίνεται πως έχουν ξεχάσει το καράτε μέχρι που ο Τζόνι αποφασίζει να επανιδρύσει τη σχολή «Κόμπρα Κάι».

Η σειρά απέχει πολύ από το δίπολο του «καλού – κακού» του «Καράτε Κιντ» και εξερευνά πιο γκρίζες περιοχές. Διλήμματα, στερεότυπα, τα λάθη του παρελθόντος, ο σχολικός εκφοβισμός, το διαδικτυακό μπούλινγκ, όλα μπαίνουν σε ένα μίξερ με τα απαραίτητα φλας μπακ στις αρχικές, καλτ, ταινίες, χωρίς όμως να επενδύει στην άκρατη νοσταλγία. Ηταν ο Τζόνι κακός ή ένα παιδί με προβλήματα στο σπίτι; Πόσο αθώος ήταν ο Ντάνιελ και πόσο εκδικητικός; Μπορούμε να ξεφύγουμε από το παρελθόν μας; 

Με τους δραματικούς τόνους να είναι (ακόμα) χαμηλά, η σειρά, που ετοιμάζεται για τρίτη σεζόν, έρχεται σε κόντρα με τον ίδιο της τον μύθο. Πόσοι μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με τον προσωπικό μας μύθο; «Banzai!».