Δίνει εξηγήσεις τη Δευτέρα ως ύποπτος για νόθευση

16:59 12/1/2013 - Πηγή: Dimotiko Safari

Στάση σιωπής κράτησε χθες ο πρώην ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ Γιάννης Διώτης, μετά τις προχθεσινές καταιγιστικές εξελίξεις που οδήγησαν τους δύο εισαγγελείς οικονομικού εγκλήματος Πεπόνη - Μουζακίτη να τοποθετήσουν και αυτόν στο «κάδρο» των ενδεχόμενων ευθυνών για την αλλοίωση του USB...

Ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ καλείται την ερχόμενη Δευτέρα να δώσει εξηγήσεις με την ιδιότητα του υπόπτου

για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου, μετά την αποκάλυψη ότι ο χρόνος γέννησης του memory stick που είχαν στα χέρια τους οι οικονομικοί εισαγγελείς φέρεται να είναι η 8η Ιουλίου 2011, πριν δηλαδή φτάσει στα χέρια του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στις 8 Αυγούστου και αφού είχε ήδη αποχωρήσει από τις 17 Ιουνίου από το υπουργείο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Μαζί με τον κ. Διώτη έχει κληθεί για τον ίδιο λόγο και ο προκάτοχός του Γιάννης Καπελέρης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα ηλεκτρονικά στοιχεία ταυτότητας του USB, το οποίο είχαν στα χέρια τους οι εισαγγελείς πριν φτάσει εκ νέου στην Ελλάδα η πρωτότυπη λίστα από τη Γαλλία, αποκαλύπτουν ότι το συγκεκριμένο αρχείο φαίνεται να έχει αντιγραφεί από άλλο, με στοιχεία εγγραφής μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου του 2011, σε χρόνο δηλαδή μετά την παράδοσή του από τον κ. Παπακωνσταντίνου και πριν από την παράδοσή του στον κ. Βενιζέλο.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν δικαστικές πηγές, αυτό σημαίνει ότι στο «κάδρο» των ευθυνών για την αλλοίωση του USB δεν είναι μόνος ο κ. Παπακωνσταντίνου, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο το στικάκι να αλλοιώθηκε από κάποιον, αφού το παρέδωσε ο ίδιος στον κ. Διώτη, ο οποίος τώρα εμφανίζεται εκτεθειμένος, καθώς είχε ισχυριστεί στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ότι δεν είχε κάνει αντίγραφο της λίστας.
Η ξαφνική τροπή που πήρε η υπόθεση προκαλεί ερωτηματικά, καθώς ο κ. Διώτης είχε υποστηρίξει τα ίδια την πρώτη φορά που κατέθεσε ως ύποπτος στους οικονομικούς εισαγγελείς για την υπόθεση της λίστας, τον περασμένο Οκτώβριο.
Υπόμνημα Στο έγγραφο υπόμνημά του τότε ανέφερε μεταξύ άλλων: «Περί τα μέσα Ιουνίου 2011 ο αποχωρών τότε Υπουργός Οικονομικών κ. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου μου απέστειλε ένα USB. Το εν λόγω USB μου παραδόθηκε ατύπως, χωρίς δηλαδή οποιοδήποτε διαβιβαστικό ή συνοδευτικό έγγραφο του γραφείου του Υπουργού, χωρίς συνημμένη αλληλογραφία οποιασδήποτε άλλης (ελληνικής ή ξένης) αρχής και χωρίς να συνοδεύεται από οποιαδήποτε εντολή περί χειρισμού του εκ μέρους του Υπουργού ...
Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα, ότι δηλαδή: α) το USB που μου είχε παραδοθεί ήταν προϊόν αξιόποινης συμπεριφοράς και ότι β) εν πάση περιπτώσει η έρευνα των συγκεκριμένων στοιχείων, ακόμα και αν την επιχειρούσε κανείς κατά παράβαση του νόμου (όπως θα εκθέσω στην συνέχεια), δεν είχε πάντως τον επείγοντα χαρακτήρα που εφέρετο να έχει, με οδήγησαν στον εξής τρόπο αντίδρασης:
Να μην εγκαταλείψω τις έρευνες ... Σε κάθε περίπτωση απεφάσισα να ενημερώσω σχετικά με την ύπαρξη του USB τον νέο Υπουργό Οικονομικών ... κατόρθωσα τελικά να συναντήσω στη Βουλή τον νέο Υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο περί τα τέλη Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου 2011 ... ζήτησε τη γνώμη μου σχετικά με τη δυνατότητα αξιοποίησης των πληροφοριών του USB, οπότε του υπενθύμισα ότι δεν λαμβάνονται υπόψη στην ποινική διαδικασία αποδεικτικά μέσα που έχουν αποκτηθεί με αξιόποινες πράξεις ή μέσω αυτών... Ο Υπουργός συμφώνησε, κράτησε το USB, δεν μου έδωσε οποιαδήποτε εντολή σχετικά με αυτό (στην περίπτωση αυτή άλλωστε δεν θα το κρατούσε) και έκτοτε δεν έγινε ποτέ άλλοτε λόγος για το συγκεκριμένο αντικείμενο ούτε κάποια ενέργεια μέχρι την αποχώρησή μου από το ΣΔΟΕ, αφού, σύμφωνα με τη νομική πεποίθησή μου, δεν θεώρησα καν αναγκαίο να κρατήσω αντίγραφο του USB (προς τι άλλωστε;)»