Η συγκλονιστική ιστορία αγάπης που έχει συγκίνησει το ελληνικό Ίντερνετ

23:02 23/9/2012 - Πηγή: Dimotiko Safari

Συγκλονίζει η ιστορία του Αποστόλη και της Μαρίας. Οι δύο νέοι γνωρίζονταν από το σχολείο και ζούσαν μαζί. Τους τελευταίους μήνες ο Αποστόλης έδινε τη δική του μάχη με την επάρατη νόσο.....

Την Κυριακή, δυστυχώς έφυγε από τη ζωή. Το μόνο που ζήτησε πριν τον θάνατο του, ήταν να μάθει ο κόσμος το πόσο αγαπούσε τη σύντροφό του.Ο ίδιος μέσω του Twitter, δήλωνε με κάθε τρόπο την αγάπη του για τη Μαρία. Οι χρήστες του Twitter έσπευσαν να τον αποχαιρετίσουν με μηνύματα

που συγκινούν.
Μέσα από το Blog του, docamiok.blogspot.gr, ο Αποστόλης κατέγραφε τις σκέψεις του και περιέγραφε με δύναμη ψυχής την κατάσταση του από το κρεββάτι του πόνου, ενώ συμβούλευε τους ομοιοπαθούντες του αλλά και όλους τους αναγνώστες του, να αισιοδοξούν και να μη χάνουν την όρεξη για ζωή.
Σε μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις, έγραψε τα παρακάτω:"Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον.Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα. Τότε τι φοβόμαστε; Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω. Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να "ζείται" -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο. Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ".
Πίσω από την ιστορία των δύο νέων, αναδεικνύεται η δυναμική του Twitter και των social media και στην ελληνική κοινωνία. Ο κατά το Twitter @moloch82 Αποστόλης, κοινοποιούσε καθημερινά μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου τις σκέψεις του και αλληλεπιδρούσε με χρήστες που είτε γνώριζε, είτε δεν είχε συναντήσει ποτέ στη ζωή του, και του εξέφραζαν τη συμπαράσταση τους στον αγώνα του για ζωή.
Πριν αλλά και μετά τον θάνατο του, το Hastag #TolislovedMaria πήρε "φωτιά".
"Σήμερα κάποιος μας έμαθε τη σημαίνει αγάπη κ ανθρωπιά. Ας το κουβαλάμε κ ας το δείχνουμε κάθε μέρα όχι μόνο σήμερα", "Όταν η αγάπη νικάει τον θάνατο", "Αποτελεί παράδειγμα για όλους μας", "Και κάπως έτσι ξαναθυμάσαι το αυτονόητο. Ότι πίσω από τα άβαταρς κρύβονται άνθρωποι", είναι μόνο μερικά από τα Tweets γ