ΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΕΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ...

11:15 8/3/2015 - Πηγή: Dimotiko Safari

Ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να αποτραπεί ο ανεπιθύμητος πληθωρισμός κατά τη δεκαετία του 1970. Γιατί να είναι ευκολότερο τώρα να αποφύγουμε τον αποπληθωρισμό;
Σε αυτό το ερώτημα απαντά με άρθρο του στην εφημερίδα Financial Times, o Στέφεν Κινγκ...
επικεφαλής οικονομολόγος στην HSBC, περιγράφοντας μια διεθνή εικόνα με κεντρικούς τραπεζίτες εγκλωβισμένους σε έναν φαύλο κύκλο νομισματικής

πολιτικής ανταγωνιστικών υποτιμήσεων μέσω της «ποσοτικής χαλάρωσης» -ξεκινά τώρα και η ΕΚΤ. Χωρίς, ωστόσο, σημαντικά αποτελέσματα για την αναχαίτιση του κινδύνου της αποπληθωριστικής ύφεσης.

«Κατά τη δεκαετία του 1970, ακόμη και οι κεντρικές τράπεζες με την καλύτερη απόδοση και τη μεγαλύτερη αξιοπιστία, δυσκολεύθηκαν πολύ να χαλιναγωγήσουν τον πληθωρισμό. Σήμερα, ακόμη και οι κεντρικές τράπεζες με την καλύτερη απόδοση και τη μεγαλύτερη αξιοπιστία δυσκολεύονται να αποφύγουν τον αποπληθωρισμό», σημειώνει ο Στέφεν Κινγκ.

Ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να αποτραπεί ο ανεπιθύμητος πληθωρισμός κατά τη δεκαετία του 1970, λέει. Γιατί να είναι ευκολότερο τώρα να αποφύγουμε τον αποπληθωρισμό;

Υπάρχουν δύο άμεσες ομοιότητες, υπογραμμίζει.

«Πρώτον, υπάρχει το πρόβλημα του στρουθοκαμηλισμού. Ακόμη κι αν ο αποπληθωρισμός θεωρείται πιθανός, καμία κεντρική τράπεζα δεν πιστεύει ότι είναι εφικτό να υπάρξει μακροπρόθεσμο πρόβλημα αποπληθωρισμού. Όπως έγινε και με τον πληθωρισμό στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η άρνηση της ύπαρξης του προβλήματος είναι η πρώτη άμυνα εκείνων που προτιμούν να μην ανησυχούν», αναφέρει.

«Δεύτερον, υπάρχει η αντίδραση «ε, και τι έγινε;». Πολλοί οικονομολόγοι με χαρά επιχειρηματολογούν ότι εάν εδραιωθεί ο αποπληθωρισμός, αυτό δεν θα έχει μεγάλη σημασία επειδή ενδεχομένως θα πρόκειται για τον αποκαλούμενο «καλό αποπληθωρισμό», που σχετίζεται με τη μείωση των τιμών του πετρελαίου ή την αλματώδη ενίσχυση της παραγωγικότητας. Και τα δύο οδηγούν σε μείωση των τιμών συγκριτικά με τους μισθούς και τα κέρδη και κατά συνέπεια ενισχύουν το διαθέσιμο εισόδημα», προσθέτει.

Παρόλα αυτά, χρόνια μετά την χρηματοοικονομική κρίση και παρά τα τεράστια ποσά που έχουν δοθεί από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, ο πληθωρισμός εξακολουθεί να κινείται πτωτικά, επισημαίνει ο Στ. Κινγκ. Η επίρριψη των ευθυνών στις χαμηλότερες τιμές των εμπορευμάτων δεν αρκεί, λέει ο ίδιος αναλυτής. Ο πληθωρισμός βρισκόταν σε πτωτική τροχιά πολύ πριν την κατάρρευση των τιμών π.χ. του πετρελαίου.

«Η ποσοτική χαλάρωση μπορεί να δώσει ώθηση στις τιμές των στοιχείων ενεργητικού, στα χρηματιστήρια, να αποδυναμώσει τη συναλλαγματική ισοτιμία και να μειώσει τον κίνδυνο άμεσης χρηματοοικονομικής κατάρρευσης, αλλά προς το παρόν, δεν έχει πετύχει να ανακόψει την πτωτική πορεία των τιμών».

Ο ίδιος αναφέρει πως «δεδομένου ότι είναι ελάχιστοι οι αξιωματούχοι που παίρνουν σοβαρά την απειλή του αποπληθωρισμού – ενώ μάλιστα πολλοί δηλώνουν πεπεισμένοι ότι η οικονομική ανάκαμψη είναι κοντά- ο κίνδυνος είναι να βυθιστούμε περισσότερο στη δίνη του αποπληθωρισμού χάρη στην αδύναμη νομισματική ανάπτυξη, στα υψηλά επίπεδα χρέους και στη επίμονη απομόχλευση».

Οπότε, καταλήγει, «εάν συνεχιστούν οι τρέχουσες αποπληθωριστικές πιέσεις –κι αυτό είναι όλο και πιο πιθανό καθώς οι κεντρικές τράπεζες πετάνε το μπαλάκι του αποπληθωρισμού η μία στην άλλη μέσω των συναλλαγματικών υποτιμήσεων – οι αξιωματούχοι μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με μία υπαρξιακή κρίση σχεδόν εξίσου μεγάλη με την πληθωριστική δεκαετία του 1970».