Επέστρεψε ο Μουρίνιο στην Τσέλσι

21:40 3/6/2013 - Πηγή: TNSite

Η Τσέλσι είναι και επίσημα ο νέος σταθμός στην προπονητική καριέρα του Ζοζέ Μουρίνιο, καθώς οι Λονδρέζοι ανακοίνωσαν σήμερα την πρόσληψη του Πορτογάλου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο Μουρίνιο επιστρέφει στο «Σταμφορντ Μπριτζ», όπου εργάστηκε το διάστημα 2004-07 με απολογισμό δύο πρωταθλήματα Αγγλίας, ένα Κύπελλο και δύο Λιγκ Καπ.

Με δηλώσεις του στην ιστοσελίδα του συλλόγου, ο διευθύνων σύμβουλος των «μπλε», Ρον Γκούρλεϊ, δήλωσε: «Είμαι ενθουσιασμένος που καλωσορίζω τον Ζοζέ ξανά στην Τσέλσι. Η συνεχιζόμενη

επιτυχία του, το κίνητρο και η φιλοδοξία τον έκαναν τον υποψήφιο που ξεχώρισε. Στόχος μας είναι ο σύλλογος να συνεχίσει να προχωράει μπροστά, προκειμένου να φτάσει σε μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον, και ο Ζοζέ είναι η Νο 1 επιλογή μας, καθώς πιστεύουμε ότι είναι ο κατάλληλος προπονητής για να το καταφέρει. Ήταν και παραμένει μια τεράστια δημοφιλής μορφή στο σύλλογο και όλοι εδώ ανυπομονούν να συνεργαστούν ξανά μαζί του».

Ο Μουρίνιο θα παρουσιαστεί και επίσημα σε συνέντευξη Τύπου στο «Στάμφορντ Μπριτζ» στις 10 Ιουνίου.

Επιστροφές -είτε προπονητών είτε παικτών- στην ιστορία του ποδοσφαίρου υπάρχουν πάρα πολλές, άλλες επιτυχημένες, άλλες όχι. Πολύ λίγες, όμως, έχουν συζητηθεί τόσο όσο αυτή του Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της Τσέλσι, που οριστικοποιήθηκε σήμερα. Ο Πορτογάλος τεχνικός επιστρέφει στο «Στάμφορντ Μπριτζ», σχεδόν έξι χρόνια μετά την επεισοδιακή -και εν πολλοίς απροσδόκητη- αποχώρησή του, με μοναδικό στόχο να πάρει αυτό που δεν κατάφερε να κατακτήσει στην πρώτη θητεία του στους «μπλε». Αν ο "special one" μπορέσει να οδηγήσει τους Λονδρέζους στην κορυφή της Ευρώπης, θα μπορεί να αισθάνεται ότι έχει ολοκληρώσει το έργο του και φυσικά θα γραφτεί στην ιστορία, αφού κανείς προπονητής δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με τρεις διαφορετικές ομάδες.

Η ιστορία του Μουρίνιο με την Τσέλσι αρχίζει το καλοκαίρι του 2004. Ο Πορτογάλος έχει οδηγήσει την Πόρτο στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ (αφού ένα χρόνο νωρίτερα είχε πάρει και το Κύπελλο UEFA) και ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, που αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι μεγάλη ομάδα χωρίς κορυφαίο προπονητή δεν φτιάχνεται, δίνει «γην και ύδωρ» για να αποσπάσει την υπογραφή του. Τα καταφέρνει, αφού του προσφέρει ένα ηγεμονικό συμβόλαιο, με ετήσιες αποδοχές περίπου 5 εκατ. ευρώ (που θα αυξηθούν στα 6 εκατ. ένα χρόνο αργότερα). Ο Μουρίνιο αναλαμβάνει δράση, κάνοντας τους πάντες να καταλάβουν ότι ο σταρ της ομάδας θα είναι πλέον αυτός. Το αλαζονικό ύφος του ταράζει τα... λιμνάζοντα νερά της Πρέμιερ Λιγκ, οι κόντρες με συναδέλφους του και ΜΜΕ βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, όμως το τέλος της χρονιάς βρίσκει τον Πορτογάλο... καβάλα στο άλογο. Υπό τις οδηγίες του, η Τσέλσι κατακτά το πρώτο πρωτάθλημά της μετά από 50 χρόνια, προσθέτοντας στη συλλογή της και το Λιγκ Καπ. Θα ακολουθήσει ακόμη ένα πρωτάθλημα (το 2006), ένα κύπελλο, ένα λιγκ καπ (αμφότερα το 2007) και ένα σούπερ καπ (2005), αλλά και δύο προσωπικοί τίτλοι του κορυφαίου προπονητή της πρέμιερσιπ, το 2005 και το 2006.

Μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα τη σεζόν 2007-2008, ο Μουρίνιο αποχωρεί από τους «μπλε» στις 20 Σεπτεμβρίου 2007, με τις φήμες να μιλούν για ρήξη με τον Αμπράμοβιτς. Ο Πορτογάλος θα φύγει από το Λονδίνο με απολογισμό 124 νίκες σε 185 παιχνίδια, αλλά η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ θα μείνει... όνειρο απατηλό. Δύο φορές, το 2005 και το 2007, φτάνει ως τα ημιτελικά, αλλά και τις δύο φορές η Λίβερπουλ του φράζει το δρόμο, ενώ το 2006 η πορεία της Τσέλσι σταματάει από την Μπαρτσελόνα στη φάση των «16».
Στα σχεδόν έξι χρόνια που μεσολάβησαν, η Τσέλσι άλλαξε οκτώ (!) προπονητές, αλλά, με εξαίρεση τον Κάρλο Αντσελότι, που έμεινε δύο σεζόν και κατέκτησε το νταμπλ το 2010, κανένας δεν στέριωσε στον «ηλεκτρικό» πάγκο της. Κι όμως, στο διάστημα αυτό οι Λονδρέζοι κατάφεραν να φτάσουν δύο φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χάνοντας στα πέναλτι από τη Μάντεστερ Γιουνάιτεντ το 2008 (με προπονητή τον Άβραμ Γκραντ) και κατακτώντας τελικά τον πολυπόθητο τίτλο πέρυσι, με τη δραματική νίκη επί της Μπάγερν Μονάχου, έχοντας ως -υπηρεσιακό- τεχνικό τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Όπως υπηρεσιακός ήταν κατ' ουσίαν φέτος και ο Ράφα Μπενίτεθ, με τον οποίο η Τσέλσι κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ...

Στο ίδιο διάστημα, ο Ζοσέ Μουρίνιο εργάστηκε για μία διετία στην Ιντερ και για τρία χρόνια στη Ρεάλ, την οποία αποχαιρέτησε μόλις το περασμένο Σάββατο. Με τους «νερατζούρι» πήρε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο Ιταλίας και το Τσάμπιονς Λιγκ το 2010, κατακρίθηκε όμως από πολλούς για το αμυντικογενές ποδόσφαιρο που έπαιζε. Οι «μερένγκες» έμοιαζαν το κορυφαίο στοίχημα της καριέρας του, καθώς κλήθηκε να αναχαιτίσει την απόλυτη κυριαρχία της Μπαρτσελόνα. Κατάφερε στα τρία χρόνια να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα (το 2012) και ένα κύπελλο (2011), αλλά το δέκατο ευρωπαϊκό τρόπαιο η «βασίλισσα» θα το πάρει -πιθανότατα- με κάποιον άλλο προπονητή. Στην τελευταία σεζόν του στη Μαδρίτη ο Μουρίνιο δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο, ήρθε σε σύγκρουση με τον Ικερ Κασίγιας, «χώρισε» στη δύο τα αποδυτήρια και την εξέδρα: στο τελευταίο παιχνίδι του απέναντι στην Οσασούνα, το μισό «Μπερναμπέου» τον χειροκροτούσε, το άλλο μισό τον αποδοκίμαζε. Αν μη τι άλλο, ο Πορτογάλος δεν γίνεται να αφήσει κανέναν αδιάφορο...

Ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν έκρυψε ποτέ ότι επιθυμούσε να επιστρέψει κάποια στιγμή στην Αγγλία και συγκεκριμένα στην Τσέλσι. Το ποδόσφαιρο της Πρέμιερ Λιγκ, η αναγνώριση που τυγχάνουν στη «Γηραιά Αλβιόνα» οι προπονητές, τα περίφημα "mind games"¨, στα οποία είναι ειδήμων (αν και πλέον θα λείπει ο μεγάλος αντίπαλός του, ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον), οι σχέσεις αγάπης-μίσους με τα ΜΜΕ, είναι ό,τι καλύτερο για να ξαναβρεί ο 50άχρονος τεχνικός τον εαυτό του, αυτόν που έμοιαζε να έχει χάσει λίγο φέτος στη Μαδρίτη. Ξέρει ότι θα έχει την απεριόριστη λατρεία του κόσμου, τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές και ελπίζει ότι ο Αμπράμοβιτς έμαθε από τα λάθη του και θα μειώσει την παρεμβατικότητά του σε θέματα που αφορούν το αγωνιστικό κομμάτι. Ολα αυτά -και φυσικά το παχυλό συμβόλαιο- αποτελούν καλούς λόγους για να επιστρέψει στο «Στάμφορντ Μπριτζ», αλλά δεν είναι το βασικό κίνητρο. Ο Μουρίνιο έχει αφήσει μία ημιτελή δουλειά στο Λονδίνο και δεν είναι τέτοιος άνθρωπος