«Ο γιος μου το γλεντάει σαν να μην υπάρχει αύριο»

18:47 28/11/2017 - Πηγή: Espresso

TV GOSSIP«Ο γιος μου το γλεντάει σαν να μην υπάρχει αύριο»Τρίτη, Νοέμβριος 28, 2017 - 18:46

❱❱ Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ μιλά στην «Espresso» για τον ρόλο της μητέρας του Θεοχάρη Ιωαννίδη στη σειρά του Alpha «Κόκκινο νυφικό»

Από τη
ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ

Η μητέρα και ο γιος. Η Λούση και ο Ομηρος. Δύο ήρωες που θα μπορούσαν να είναι μέλη της οικογένειάς μας, αφού στα πρόσωπά τους αναγνωρίζουμε τη μάνα που καλόμαθε τον κανακάρη της και τον γιόκα που δεν θέλει να ξέρει τη

λέξη «ευθύνη».

Συναντήσαμε την Κωνσταντίνα Μιχαήλ, την πρωταγωνίστρια του «Κόκκινου νυφικού» στον Alpha, και είχαμε μια αποκαλυπτική συζήτηση για τον ρόλο της στη σειρά, και όχι μόνο! «Από τους ρηχούς ρόλους, προτιμώ τους πιο δύσκολους!

Στην “Εθνική Ελλάδος” ο Γιώργος Καπουτζίδης μού έδωσε έναν ρόλο με τον οποίο ταυτίστηκαν πολλές γυναίκες... Εκείνον της συζύγου που δεχόταν τη βία από τον άνδρα της. Τώρα η Βάνα Δημητρίου και ο Ανδρέας Γεωργίου μού εμπιστεύτηκαν τον ρόλο της μάνας που τα έδωσε όλα στον γιο της, κυρίως λεφτά, και αυτός το γλεντάει σαν μην υπάρχει αύριο.

Δυστυχώς, η ηρωίδα μου δημιούργησε έναν άνδρα χωρίς όρια και πειθαρχία» αναφέρει η ηθοποιός στην «Espresso» και συνεχίζει: «Υπάρχει μια παθογένεια. Την τελευταία στιγμή προσπαθεί ώστε ο κανακάρης της να μη γίνει εντελώς ανεύθυνος, έστω και αν εκείνος είναι ήδη 33 χρόνων.

Ο Ομηρος (Θεοχάρης Ιωαννίδης) μοιάζει με πολλά παιδιά που τις τελευταίες δεκαετίες γαλουχήθηκαν έτσι από τους γονείς τους».

Ντετέκτιβ

Οταν τη ρωτάμε αν θα μπορούσε στην πραγματική ζωή της να είναι ντετέκτιβ, όπως στη σειρά, η απάντηση μας ξαφνιάζει: «Μου αρέσουν οι ιστορίες που έχουν δράμα, πάθος, ζήλια, εμμονές. Μου αρέσει όταν μου τις διηγούνται οι φίλοι μου. Η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος. Ναι, λοιπόν, θα μου άρεσε να φέρω στην επιφάνεια την αλήθεια και να βοηθήσω μια γυναίκα που την απατά ο σύζυγός της και τη βγάζει κατ’ εξακολούθηση τρελή. Είναι μια δικαίωση και μια λύτρωση (γέλια)».

Η κουβέντα μας έρχεται και στον γάμο και στο πώς τον έχει αποφύγει ως σήμερα: «Πάντα τον αντιμετώπιζα από μακριά και με πολλή σκέψη. Στη ζωή μου είχα τη χαρά να έχω δυο πολύ όμορφες μακροχρόνιες σχέσεις που θα μπορούσαν να είχαν φτάσει ή στην εκκλησία ή στο δημαρχείο, αλλά δεν έγινε. Για μένα ένας λόγος θα με οδηγούσε εκεί. Κι αυτός είναι ο ερχομός ενός παιδιού. Εγώ δεν ένιωσα την ανάγκη να γίνω μητέρα και έτσι δεν μπήκα ποτέ και σε διαδικασία γάμου». Στο τέλος, όταν διαπιστώνει ότι δεν πήραμε την απάντηση που θα θέλαμε, κλείνει το μάτι. «Ποτέ μη λες ποτέ! Μπορεί στη ζωή να σ’ αγγίξει ένας άνθρωπος με έναν τέτοιο τρόπο που και εσύ μέχρι σήμερα αγνοούσες και να στ’ αλλάξει όλα. Θα μπορούσα τότε να παντρευτώ για τους δικούς μου λόγους!» μας λέει και συνεχίζει: «Στη ζωή η πραγματική χαρά δεν είναι τα λεφτά ή ο θαυμασμός των άλλων... Εγώ την αγάπη την αντλώ από τα βιβλία μου, από τα λουλούδια μου, από το θέατρο, από τους φίλους μου...»

Παράληψη από το RSS: