Ράγισε καρδιές ο ήρωας πυροσβέστης: «Καλό παράδεισο, ψυχούλες μου»

17:18 27/7/2018 - Πηγή: Espresso

ΡΕΠΟΡΤΑΖΡάγισε καρδιές ο ήρωας πυροσβέστης: «Καλό παράδεισο, ψυχούλες μου»Παρασκευή, Ιούλιος 27, 2018 - 17:13

❱❱ Για ώρες ολόκληρες πάλευε σαν θηρίο με τις φλόγες για να σώσει ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.

Και όταν η πύρινη Λερναία Υδρα υποχώρησε στο Μάτι, ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο, την απόγνωση, την απόλυτη καταστροφή, με εικόνες φρίκης, που είναι αδύνατον να περιγραφούν με λέξεις.

Μόνο τα δάκρυα που πλημμύρισαν τα μάτια του μπόρεσαν να αποτυπώσουν -έστω και λίγο- τον πόνο της ψυχής του! Και όταν πια και αυτά στέρεψαν,

ο ήρωας πυροσβέστης Νίκος Ρουκούδης κατάφερε να γράψει λίγα λόγια για όλα όσα βίωσε, τα οποία δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από το μυαλό του. Λόγια που συγκλονίζουν, που παγώνουν το αίμα. Διαβάζοντας την ανάρτησή του στο προφίλ του στο facebook και τον αποχαιρετισμό του στις αθώες ψυχές που «έφυγαν» λυγίζει και ο πιο ψύχραιμος. «Το βλέμμα μου άλλαξε μια για πάντα» γράφει στο τέλος ο Νίκος Ρουκούδης σε ένα κείμενο-κατάθεση ψυχής, με το οποίο παραδίδει μαθήματα ζωής και ηρωισμού...

«Μάτι Αττικής 23-25 Ιουλίου 2018. Αυτήν την ώρα είμαι στο υπηρεσιακό λεωφορείο και επιστρέφω στην οικογένεια και στο σπίτι μου. Θα δω ξανά την κόρη και τη γυναίκα μου. Θα τους αγκαλιάσω όπως ποτέ ξανά. Θα κάνω ένα μπάνιο και θα προσποιηθώ πως επιστρέφω σιγά σιγά στη ρουτίνα μου. Δεν είναι τίποτα ίδιο, όμως... (...) Πόσες ψυχούλες χαμένες, άδικα και γρήγορα, πόσες περιουσίες στάχτη» αναφέρει στην ανάρτησή του ο νεαρός πυροσβέστης, με καταγωγή από το Κιλκίς.

Συνεχίζει παραθέτοντας στιγμές από τη φρίκη που είδαν τα μάτια του τη «μαύρη Δευτέρα» στο μαρτυρικό Μάτι αλλά και τις επόμενες ημέρες, οπότε άνθρωποι προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους μέσα στα αποκαΐδια: «“Είστε όλοι καλά;” ρωτούσα ανθρώπους που έβρισκα στον δρόμο να μαζεύουν ό,τι τούς έχει απομείνει. “Πώς να είμαστε καλά, αγόρι μου;” η πιο συνηθισμένη απάντηση... Πώς να είναι οι άνθρωποι καλά, ρε μ... κα, όταν έχασαν συγγενείς, φίλους, γείτονες, περιουσία και ελπίδα;»

Το μακροσκελές ποστ του Νίκου Ρουκούδη, πατέρα ενός μικρού κοριτσιού, συνοδεύεται από μία φωτογραφία του με μάτια δακρυσμένα και ιδρώτα να τρέχει από το μέτωπό του: «Την πρώτη μέρα, μετά το πρώτο σοκ και την κούραση της διαδρομής, αφού ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, κάθισα να βγάλω μερικές φωτογραφίες... Δεν άφηνα μέχρι τότε τον εαυτό μου να επηρεαστεί, ήθελα να κάνω τη δουλειά μου με καθαρό μυαλό. Ανοίγοντάς την, η κάμερα ήταν γυρισμένη και με αντίκρισα... Οχι μόνο είχα επηρεαστεί, είχε αλλάξει το βλέμμα μου μια για πάντα... Καλό παράδεισο, ψυχούλες μου... Μακάρι η απώλειά σας να διδάξει και να αποτρέψει μελλοντικές καταστροφές…».

ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ