Παραμύθι ν’ αρχινίσει

22:14 11/12/2013 - Πηγή: Gastronomos

Εορτή ουδέν άλλον εστί ή το τα δέοντα πράττειν, Ωριγένης.

Παλιότερα αυτός ο μήνας ήταν ο καλύτερος. Οχι μόνο για τα εθιμικά γλυκά (κουραμπιέδες, μελομακάρονα, φοινίκια, δίπλες, μπακλαβάδες) και τις μυρωδιές τους, αλλά και γιατί επέτρεπα στον εαυτό μου «αταξίες» που δεν ταίριαζαν στις συνηθισμένες μέρες. Δηλαδή κάστανα γλασέ, για τα οποία τρέφω ένα ανεξήγητο πάθος· πολλά κάστανα γλασέ. Η μοναχοκόρη μου λατρεύει από μικρή αυτά τα αγγλικά σοκολατάκια με μέντα. Εγώ μισώ τη μέντα ακόμα και

στην οδοντόκρεμα, αλλά ένα μεγάλο κουτί τής έπαιρνα πάντα. Μα, μέντα στη σοκολάτα; Ποιο άρρωστο μυαλό να σκέφτηκε κάτι τέτοιο; Ομως, όπως λέει το λαϊκό τσιτάτο, εις την λατινικήν παρακαλώ, de gustibus et de coloribus non deputandum est, τουτέστιν περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα.

Τώρα κάθε χρόνο μικραίνει το κουτί με τα κάστανα που παίρνω, και η κόρη μου -προ πολλού ενήλικη- αγοράζει μόνη της την αηδία με τη μέντα. Αλλαξαν οι καιροί. Αλλάζουμε κι εμείς μαζί τους. Τα πάθη έχουν μικρότερη ένταση, είναι και η «κρίση» που μας έφερε τα πάνω-κάτω και μας υποχρέωσε να αλλάξουμε κώδικες αξιολόγησης· άλλαξαν παντελώς τα γράδα της καθημερινότητας.

Αυτό που μένει απαράλλαχτο, ανέγγιχτο από κρίσεις κάθε είδους, είναι οι καλοί φίλοι και τα παραμύθια. Ναι, ναι, τα παραμύθια.

Το κορυφαίο των ημερών είναι αυτό με τους καλικαντζάρους. Φοβερά, δύσμορφα τελώνια που ζουν στο κέντρο της γης και με κακία πριονίζουν το δέντρο της ζωής για να πέσει και να καταστραφούν οι άνθρωποι. Οταν μόνο μια τρίχα λείπει για να τα καταφέρουν, έρχονται οι γιορτές του Δωδεκάμερου και πρέπει επειγόντως να ανεβούν στον επάνω κόσμο για να πειράζουν τους ανθρώπους, να μαγαρίζουν το νερό και τα φαγητά. Μόλις τελειώσουν οι γιορτές και ξαναγυρίσουν στα βάθη της γης, το «δέντρο» έχει επουλωθεί και ξαναρχίζουν το ανόσιο πριόνισμα. Οι γιαγιάδες λένε πως πρέπει να βάζουμε λίγο μαυροκούκι (είναι σαν το σουσάμι αλλά κατάμαυρο, με γεύση ούζου, nigella λέγεται) πάνω στα Χριστόψωμα και τα άλλα γιορτινά ψωμιά γιατί αυτό το μικροσκοπικό σποράκι το τρέμουν οι καλικάντζαροι και φεύγουν μακριά. Λοιπόν δεν είναι δύσκολο. Μαζί με το σουσάμι, σύμβολο της αφθονίας και της γονιμότητας, πασπαλίστε και λίγο μαυροκούκι, και γιατί είναι πολύ νόστιμο και γιατί δεν πρόκειται να πλησιάσουν στο σπιτικό σας τα καλικαντζαράκια. Τι, λέτε ότι δεν είναι αλήθεια; Κι εσείς πώς είστε τόσο βέβαιοι; Ο Μικρός Πρίγκιπας λέει πως το ουσιώδες δεν το βλέπουν τα μάτια· το βασικό είναι αυτό που βλέπει η καρδιά.

Λέω να μαζευτούμε λίγοι φίλοι καλοί, τόσο καλοί που να μπορούμε να συνυπάρχουμε ανεπιτήδευτα, και να μοιραστούμε ένα ωραίο φαγητό και, μετά τον καφέ, να μοιραστούμε τα κάστανα γλασέ με ένα ποτηράκι γλυκό κρασί, να πούμε τα δικά μας παραμύθια που χαλαρώνουν την ψυχή και τα μέλη του σώματος.

Το αριστουργηματικό «Κάστρο της Μνήμης» του Αρη Φακίνου καταλήγει μ’ αυτές τις φράσεις που σας τις χαρίζω για τις γιορτές: «Ολα τα δοκιμάσαμε για να σωθούμε· όλα εξόν από τα παραμύθια… Πρέπει να κάνουμε γρήγορα. Πριν κηρυχτούν παράνομα».