/?Κεκάκια με …“ημίψηλο”. Για …επίσημες περιστάσεις!

8η Μαρτίου. Λανθασμένα, αναφέρεται σαν «η γιορτή της γυναίκας»... Ίσως εν τη ρύμη του λόγου, ίσως γιατί σήμερα πλέον, με πολλά από τα προβλήματα του παρελθόντος λυμένα, θέλουμε να τη βλέπουμε περισσότερο σαν μία ευκαιρία για απόδοση αναγνώρισης σε όσα προσφέρει και λιγότερο ανάμνησης στα όσα εμείς οι άνδρες ΔΕΝ της προσφέρουμε, ίσως και σαν ένα είδος εξορκισμού (από τις ίδιες τις γυναίκες) σε σκιές και φαντάσματα του όχι πολύ μακρινού χθες…

Είναι, όμως, κάτι πολύ πιο σημαντικό. Θεσπίσθηκε σαν η «παγκόσμια ημέρα της γυναίκας», και υπήρξε μία ευκαιρία, σε χρόνους ...παρελθόντες (νομίζω ότι

έχουν συμπληρωθεί ήδη πάνω εκατό χρόνια από τον πρώτο εορτασμό της) να αναδεικνύονται τα, υποτυπώδη τότε, δικαιώματα της γυναίκας, και μέσα από το δικαίωμα στη ψήφο, αρχικά, να διεκδικούνται μία σειρά από άλλα δικαιώματα που αποτελούσαν ανδρικό και μόνο προνόμιο.

Αρχικά, λοιπόν, είπα να ντυθώ ανάλογα. Πιο επίσημα. Και να πάρω τις καλές μου να κάνουμε ένα περίπατο με το μόνιππο. Να βάλουν τα κρινολίνα τους, να πάρουν στο χέρι τα ομπρελίνα τους, να βάλουν τα γαντάκια τους, να ρίξουν και μία ζακετούλα στους ώμους (μια ψυχρούλα την κάνει ακόμη...) και να βγούμε να κάνουμε μία βόλτα εις τα εξοχάς.

Όταν τους το είπα, και οι δύο με κοίταξαν με ένα βλέμμα, μα με ένα βλέμμα... Βρε, μπας και δεν πάω καλά... Μα τι τους είπα;

Τελικά, “ντύσαμε” επίσημα ένα γλυκάκι που φτιάξαμε μαζί με την Έρρικα, το απόγευμα. Τους φορέσαμε ένα σκούρο άμπιτο, τους βάλαμε και από ένα ...ημίψηλο καπέλο, και ιδού (πριν τα ...εξολοθρεύσουμε)...

Keywords
Τυχαία Θέματα