(ανα) Ζητείται παιδαγωγική ευθύνη στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης

10:27 30/9/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, από την αρχή της χρονιάς, οι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης της Γ΄ Λυκείου δεν έχουν κάνει ούτε μια ώρα μάθημα στα Αρχαία (αρχαία ελληνικά κατεύθυνσης και αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία). Ο λόγος; Δεν υπάρχει στο σχολείο φιλόλογος διαθέσιμος γι’ αυτή τη δουλειά. Φιλολόγους το σχολείο διαθέτει αλλά υπάρχει ένα κενό σ’ αυτήν την ειδικότητα, κι αυτό το κενό επιλέχτηκε να βαρύνει τα αρχαία της Γ΄ Λυκείου θεωρητικής κατεύθυνσης!

Όχι, για να μη παρεξηγηθούμε, το

σχολείο δεν πήρε απόφαση να μην κάνει αυτή η τάξη το μάθημα των αρχαίων ελληνικών. Αλλά τι σημασία έχει πώς διατυπώθηκε η απόφαση; Στην κατανομή των μαθημάτων και των τάξεων «ξέφυγε» αυτή η τάξη κι αυτό το μάθημα! Υπηρεσιακά όλα έγιναν άψογα. Όπως πάντα και παντού, οι καθηγητές του ίδιου γνωστικού αντικειμένου συνεννοήθηκαν για την κατανομή των μαθημάτων και των τάξεων κι αυτήν τη συμφωνία την επικύρωσε ο σύλλογος των διδασκόντων με σχετική απόφαση. Οι (υπηρεσιακές) δικαιολογίες πολλές: «υπήρξε ανάθεση στη Γ΄ Λυκείου αλλά ο συνάδελφος έφυγε με απόσπαση». Αλήθεια, πώς έφυγε δίχως να έρθει πρώτα ο αντικαταστάτης του; «Ζητάμε επίμονα από τη διεύθυνση να καλυφθεί το κενό»· «ζητάμε από τους άλλους φιλολόγους να μπαίνουν να κάνουν μάθημα στη Γ΄ Λυκείου» (προφανώς στα κενά τους και περιστασιακά). Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή. Στο επίμονο ερώτημα, γιατί δεν θεώρησε ο σύλλογος των διδασκόντων ότι είναι προτεραιότητα να έχουν από την πρώτη μέρα όλες οι κατευθύνσεις της Γ΄ Λυκείου καθηγητές στα βασικά τους μαθήματα και αν υπάρχει κενό (κακώς και απευκταίο, εννοείται) να επιβαρύνει προσωρινά κάποια μικρότερη τάξη, απάντηση δεν υπήρξε!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι οι διδάσκοντες αντιλαμβάνονται πλήρως τις συνέπειες των επιλογών τους στους μαθητές. Αναρωτιέμαι όμως πώς είναι δυνατόν να συμβαδίζει με την παιδαγωγική τους συνείδηση η επιλογή αυτή. Γιατί οι μαθητές αυτοί, σε μια κρίσιμη χρονιά για αυτούς, έχουν χάσει μέχρι τώρα μαθήματα τριών εβδομάδων. Εκεί που τα άλλα σχολεία και οι άλλοι μαθητές «τρέχουν» ήδη από την πρώτη μέρα, εδώ καθημερινά οι μαθητές «απολαμβάνουν» τα κενά τους. Θα καλυφθούν άραγε αυτές οι χαμένες ώρες; Και βέβαια όχι. Διότι ό,τι και να προσθέσεις στο ήδη βαρυφορτωμένο πρόγραμμα ενός μαθητή της Γ΄ Λυκείου, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσιολογική και ομαλή πορεία των μαθημάτων που χάθηκαν. Ποιος έχει την ευθύνη; Ποιος θα πάρει την ευθύνη; Ο διευθυντής; Ο σύλλογος των διδασκόντων; Και οι δύο; Δεν περιμένω να την πάρει κανείς. Γιατί δεν μιλάμε για υπηρεσιακή ευθύνη -εκεί που όλοι θα έτρεμαν- αλλά για παιδαγωγική ευθύνη. Κι αυτή δεν τη «συλλαμβάνει» η υπηρεσιακή γραφειοκρατία˙ αυτή κατοικεί στην επαγγελματική ταυτότητα-κουλτούρα του κάθε διδάσκοντος.

Η θλιβερή αυτή εικόνα ενός σχολείου, που έμελε να είναι άλλο, αναδεικνύει μια απλή όσο και σκληρή αλήθεια: η διαχείριση των προβλημάτων στο σχολείο δεν γίνεται συνήθως με γνώμονα τις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών αλλά σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες των διδασκόντων. Με άλλα λόγια η συντεχνιακή αντίληψη φαίνεται να επικρατεί της παιδαγωγικής αναγκαιότητας. Κι όπου επικρατεί αυτή η λογική η παιδαγωγική ευθύνη χάνεται, ζητείται, αναζητείται.

ΥΓ. Μου είναι αδιανόητη η σκέψη ότι αυτή η γραπτή παρέμβαση θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή του παιδιού μου στο σχολείο. Τότε το ατόπημα δεν θα είχε, βέβαια, μόνο παιδαγωγική διάσταση…

Γιώργος Μπάρμπας, γονιός μαθητή της Γ΄ Λυκείου

στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης

Tags: Καλλιτεχνικό Σχολείο ΘεσσαλονίκηςΓιώργος Μπάρμπας Tweet

View the discussion thread.