ΕΡΕΥΝΑ: Δολοφονίες δημοσιογράφων: Το κόστος του Τύπου Παγκοσμίως

Δολοφονίες δημοσιογράφων- Το κόστος του Τύπου παγκοσμίως

Μέχρι τώρα, έχει γίνει γενικά αποδεκτό ότι ορισμένοι κίνδυνοι συνδέονται εγγενώς με την άσκηση ενός εξαιρετικά ευαίσθητου επαγγέλματος, το οποίο επιδιώκει να σταθεί ανάμεσα στην εξουσία και την κοινωνία. Αυτοί οι κίνδυνοι συνδέονται με την κάλυψη των ένοπλων συγκρούσεων ως θέμα «παράπλευρης ζημίας», αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα μελέτης για τις απώλειες του Τύπου κατά την άσκηση του επαγγέλματος σε όλο τον κόσμο, που παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου της Βιέννης.

Επικεφαλής της μελέτης από το Ερευνητικό

Εργαστήριο Media Governance and Industries Research στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης ήταν η καθηγήτρια Κατερίνα Σαρικάκη.

Σύμφωνα με τη μελέτη, 2.294 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν κατά την περίοδο 2000-2016 σε όλο τον κόσμο.

Ωστόσο, παρά τις διεθνείς προσπάθειες για την παρακολούθηση και καταγραφή των συνθηκών θανάτου, υπάρχουν σημαντικά κενά στις πληροφορίες τα οποία η διεθνής κοινότητα δεν έχει ακόμη καλύψει.

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα της έκθεσης, υπάρχουν σημαντικά κενά στις πληροφορίες για τα μέσα ενημέρωσης για τα οποία έχουν εργαστεί οι δημοσιογράφοι, τις ιστορίες που έχουν καλύψει και το καθεστώς απασχόλησής τους. Παρόλο που υπάρχουν κάποιες ενδείξεις σχετικά με τις τάσεις των δολοφονιών δημοσιογράφων, υπάρχουν λίγες πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες μεταφέρθηκαν σε αποστολές.

Για 33 δημοσιογράφους δεν υπάρχουν πληροφορίες για το φύλο. Απ΄όλους τους δημοσιογράφους 161 ήταν γυναίκες. Για το 20% των περιπτώσεων δεν βρέθηκαν πληροφορίες σχετικά με την ιθαγένεια των δημοσιογράφων και τη σχέση μεταξύ των τόπων αναφοράς και του θανάτου. Σε ποσοστό 72% ή 1.647 ήταν τοπικοί δημοσιογράφοι και 8% ανταποκριτές δηλαδή απεβίωσαν στο εξωτερικό. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τη θέση εργασίας για το 3% των περιπτώσεων, ούτε πληροφορίες για το είδος των μέσων ενημέρωσης στα οποία εργάζονταν οι δημοσιογράφοι, για σχεδόν το ένα τέταρτο των περιπτώσεων.

Οι πληροφορίες σχετικά με αυτές τις δημογραφικές κατηγορίες μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για τη μεταβολή των τάσεων ή της συνέχειας, για το αν για παράδειγμα η παρουσία σημαντικών παγκόσμιων τηλεοπτικών σταθμών μπορεί να παράσχει περισσότερη ασφάλεια ή το αντίθετο, ιδίως σε τρομοκρατικές επιθέσεις.

Οι αυτοκτονίες που καταγράφηκαν αποτελούν λιγότερο από το 1% όλων των περιπτώσεων. Οι πληροφορίες σχετικά με τις αυτοκτονίες είναι ελλιπείς ή αβέβαιες, ιδίως όσον αφορά το κατά πόσον ο καταγεγραμμένος αριθμός αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.

Η λίστα με τις 20 χώρες στις οποίες έχουν σημειωθεί οι περισσότεροι θάνατοι δημοσιογράφων:

Ιράκ: 344

Συρία: 163

Φιλιππίνες: 154

Πακιστάν: 130

Μεξικό: 124

Κολομβία: 100

Ινδία: 100

Σομαλία: 75

Βραζιλία: 71

Ρωσία: 70

Αφγανιστάν: 56

Ιράν: 52

Ονδούρα: 43

Μπαγκλαντές: 40

ΗΠΑ: 38

Νιγηρία: 34

Υεμένη: 32

Ινδονησία: 29

Νεπάλ: 29

Γουατεμάλα: 28

ΠΗΓΗ: Πανεπιστήμιο της Βιέννης

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία για να τη δείτε σε μεγένθυνση

Το γράφημα αποτυπώνει στοιχεία για τους θανάτους δημοσιογράφων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου / ΑΠΕ - ΜΠΕ / Δημοσιογραφική επιμέλεια: Βασ. Κοριμέντζας

δημοσιογράφοςδολοφονίαΕπισυνάψεις: 19457414.jpg
Keywords
Τυχαία Θέματα