Φήμες και Αλήθεια

06:28 11/9/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Ανδριανή Στράνη

Sandro Botticelli,La Calunnia di Apelle (1494-1495). Μουσείο Ουφίτσι. Φλωρεντία.
Λεπτομέρεια αριστερά: Η Μετάνοια στρέφεται προς τη γυμνή Αλήθεια.

Απελπισμένος ο Κίτρινος τύπος στεκόταν όρθιος στη γωνία και μοίραζε δωρεάν φήμες. «Φήμες, φήμες, πάρτε φήμες», διαλαλούσε την πραμάτεια του και έτριβε τα χέρια του από χαρά. Σίγουρο πόστο το περίπτερο και με ιστορία που τον ενοχοποιούσε και την απόκρυβε. Την θέση την ήθελε για τα φράγκα.

Όμως από τότε που ο ηλεκτρονικός τύπος μπήκε στη ζωή του αισθάνθηκε την απειλή. Βλέπεις, η κρίση χτύπησε και το δικό του επάγγελμα. Μέχρι τότε τα βόλευε. Με τον καιρό και τον τρόπο κατάφερε να φτιάξει τον κύκλο του. Σε καμία περίπτωση τον κύκλο των χαμένων ποιητών. Υπάκουους πελάτες ήθελε που τους χρησιμοποιούσε από τη θέση του. Όχι πως οι άνθρωποι δεν τον ήξεραν, αλλά λίγο η ψευτομαγκιά, λίγο η κλάψα, τον άφηναν να πουλάει ενημέρωση-σκουπίδια, φήμες και φούμαρα με αντάλλαγμα την ησυχία τους. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο…
Εγωπαθής και εκδικητικός δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Οι περισσότεροι συμφωνούσαν μαζί του ικανοποιώντας την αρχή της πλειοψηφίας. Οι αυλόδουλοι. Έδινε και μικροδωράκια. Προσφορές. Πότε μια τσάντα για το καλοκαίρι, πότε ένα ελαφρύ ανάγνωσμα σαν πούπουλο, ένα αντηλιακό, κασκόλ των αγαπημένων ομάδων για να βολεύει τους ποδοσφαιρόφιλους, ταξίδια στο Θησείο και το Μοναστηράκι. Μικροπράγματα. Οι πελάτες του απλοί θεατές της φτηνής και εύπεπτης εκδοχής της ενημέρωσης. Διάβαζαν μόνο τίτλους. Είχαν πολλά στο κεφάλι τους για να ψάχνουν την Αλήθεια πίσω απ τις φήμες. Εκείνος, παγώνι που φούσκωνε, έπαιρνε ύφος σοβαρό για να πει τάχα τα σπουδαία. Οι πελάτες για να μη φανούν αγενείς περίμεναν να κλείσει η βεντάλια από φτερά για να την κάνουν. Όσοι είχαν μυαλό τον απέφευγαν. Οι λοιποί συγγενείς έδειχναν να τον υπολογίζουν αναζητώντας το έλεός του. Του μιλούσαν στον πληθυντικό, αυτός μόνο στον ενικό, για να φαίνεται η διαφορά. Υπερηφανευόταν ότι είχε μετάλλια και διακρίσεις. Βλακείας. Ήταν το αφεντικό του περιπτέρου και φοβόταν μήπως του πάρουν τον αέρα. Ο Κύριος και οι αυλοκόλακες. Οι «Δούλες» του Ζενέ. Ήθελε να τον έχουν ανάγκη και τους κράταγε πότε με απειλές, πότε με υποχωρήσεις, ρίχνοντας τη τιμή και χάνοντας τον αέρα. Δε βαριέσαι, σκέφτονταν οι άνθρωποι που αναγκαστικά περνούσαν από μπροστά του για να πάνε στη δουλειά τους και ψώνιζαν. Πράγματι, ψώνιζαν από σβέρκο.
Τελευταία, για να ρίξει κι άλλο το κόστος (πόσο πιο χαμηλά θα έπεφτε), λένε, πως τις διαδόσεις τις έγραφε μόνος του, παρότι οι κακές γλώσσες μιλούσαν για χορηγούς. Τον στήριζαν. Παραγωγοί από τα Μεσόγεια του έφερναν βαρελάκια κρασί της λησμονιάς, για να πιούν και να ξεχάσουν. Αλλά και η Εκκλησία του Δήμου τον στήριζε, αφού κι αυτός έδειχνε φιλάνθρωπος και καλός χριστιανός. Όλα με το αζημίωτο βέβαια και ανταποδοτικά. Φήμες, φήμες, πενήντα λεπτά μόνο! Και οι περαστικοί αγόραζαν όσα ο Κίτρινος τύπος πλάσαρε ευτελώς με άνεση περιπτέρου…
Έτσι κρατούσε το πόστο, μέχρι που ήρθε η μέρα εκείνη και τον σημάδεψε. Ο τύπος δεν ήταν καθόλου καλά από το πρωί. Δευτέρα πρωινιάτικο και είχε περάσει μαύρο ΠΣΚ. Η ηλεκτρονική Αλήθεια τον χτύπησε αλύπητα και τον ξεσκέπασε. Ποιος ήταν πραγματικά ο περίεργος Κίτρινος; Ένας επηρμένος κινδυνολόγος και συκοφάντης. Ένας αερολόγος που το έπαιζε «Πάπας». Ένας που έκανε τον περπατημένο στον μαχαλά και στο τέλος πιάστηκε κότσος. Για πέντε ημέρες διάβαζε την Αλήθεια και παραμιλούσε. Η Αλήθεια τελευταία ακούγεται πολύ και μας κατηγορεί… Προχτές έγραφε… Άρχισε να παρλάρει. Κενολόγος και χαοτικός όπως πάντα κατηγορούσε το διαδίκτυο για τις αλήθειες του και τον εξέθετε, αυτόν που είχε εξουσία αδιαμφισβήτητη. Ένοιωθε να πλησιάζει το τέλος της κιτρινίλας του και είχε γίνει κατακίτρινος. Για να πείσει ότι η Αλήθεια θίγει και άλλους, απειλούσε θεούς και δαίμονες. Εκτύπωνε τις αλήθειες και τις μοίραζε στους πελάτες. Ήταν σε σύγχυση. Πάρε κόσμε αλήθειες, έλεγε και μοίραζε ψέματα. Εκθέτουν εμένα, εσάς και το πόδι τρέμουλο μαρτυρούσε την αγωνία του. Εγώ ήμουνα πάντα τυπικός, νομιμόφρων και με τις φήμες είχατε τα δωράκια σας. Η Αλήθεια στο διαδίκτυο κάνει ζημιά. Στο χειροκρότημα πάγωσε. Έκλεισε το παράθυρο τρομαγμένος κοιτάζοντας γύρω για να καταλάβει. Γρίφος που δεν μπόρεσε να λύσει. Στο περίπτερο το κορίτσι που μοίραζε τα καλαμάκια για τα αναψυκτικά τον κοίταζε με συγκατάβαση. Παραλογισμένος ετοίμασε το σχέδιο για την εξόντωση της Αλήθειας. Εκφοβιστικός και μανιώδης την πήρε στο κατόπι και δεν την άφηνε από τα μάτια του. Εκείνη γυμνή και γοργοπόδαρη έτρεχε σαν τον άνεμο. Την κυνήγησε ως το τέλος. Τον βοήθησαν και οι πελάτες. Κανείς δεν κατάφερε να ρίξει κάτι επάνω της. Έτσι αποκαλύφθηκαν όλα και επειδή δεν μπόρεσαν να τη συλλάβουν έκαναν δίκη προθέσεων στον περίπτερο χώρο. Καιρό πριν είχαν καλέσει τον αρχιδικαστή Β. για να την δικάσει. Από τότε δεν είχαν ξεστήσει το σκηνικό της δίκης στο περίπτερο του παραλόγου. Το ερεισίνωτο του καθίσματος του δικαστή Β. κάτω από το κάδρο, είχε κατάλοιπα από τη γούνα του που σκίστηκε καθώς σηκώθηκε να φύγει. Ο Κίτρινος τύπος ήταν ανίκανος να τον βοηθήσει, έτσι έμειναν ίχνη. Τελικώς άλλοι είχαν τα ράμματα για τη γούνα του.
Δίκην Περιπτέρου
Η Α. παρατήρησε στη σκάλα ανόδου της σοφίτας του περιπτέρου ριγμένες λέξεις στη σειρά αδέξιας γραφής που καθοδηγούσαν προς το δεύτερο πάτωμα: «άνοδος προς τις δικαστικές γραμματείες». Λοιπόν, σκέφθηκε η Α., στη σοφίτα αυτού του χαμόσπιτου είναι οι δικαστικές γραμματείες; Στο σπίτι του καραγκιόζη; από μια άποψη ήταν καθησυχαστικό για την κατηγορούμενη Α. ότι αυτοί οι «δικαστές» ήταν ξεπεσμένοι αλλά και αγράμματοι. Έτσι προτίμησαν να ενοχλήσουν την κατηγορουμένη στο σπίτι της παρά να την καλέσουν για ανάκριση και μετά να καλέσουν για μάρτυρες και τους γείτονες. Ντρέπονταν για την κατάστασή τους. Ο δικαστικός υπηρέτης το επιβεβαίωσε! Πράγματι ο χώρος αυτός ευνοούσε τις μάταιες δίκες. Εις μάτην λοιπόν. Τελικώς ρεζιλεύτηκαν.
Έγινε σκάνδαλο η περίπτωση του κιτρινιάρη και όταν άρχισαν οι ανα-κρίσεις στο συγκρότημα για να λογοδοτήσει τον έζωσαν τα φίδια. «Να δω τι θα με ρωτήξουνε», έλεγε στους πελάτες και μοίραζε φήμες. Εκείνοι τον καθησύχαζαν αλλά δεν τον έσωσαν. Έτσι ήρθε το τέλος των έργων και ημερών του. Ισχυροί τον κρατούσαν όρθιο και μετά την πτώση. Γι’ αυτό και όταν τους πήραν είδηση άλλαξε πόστο γιατί παραβρώμισε.
Ξεκινούσε και το καλοκαίρι. Μια θέση πιο κοντινή στην παραλία θα βόλευε τον κιτρινιάρη που χτυπημένος όπως ήταν χρειαζόταν δεκανίκια να σταθεί. Βρέθηκαν. Ο καινούριος περίπτερος χώρος δεν είχε ιστορία. Εξάλλου τι να την κάνει; να την πλαστογραφήσει όπως την προηγούμενη; Είχε όμως περίοπτη θέση για να πουλάει καλή αστική και ανώδυνη ποίηση, δώρο με την κιτρινίλα για τους περαστικούς προς τη θάλασσα. Γιατί βρε αδελφέ έχουμε δημοκρατία. Έχει δικαίωμα στη ζωή και την εξουσία ο κίτρινος τύπος. Στο νέο του πόστο έπιασαν τον περιπτερά να σταυροκοπιέται μονολογώντας. «Φτηνά τη γλίτωσα με τη νέα θεσούλα». Μέχρι να με καταλάβουν, έχουμε καιρό, σιγομουρμούρησε και φόρεσε το ροζ μπουφανάκι για να κρύψει τη κιτρινίλα απ το γιακά. «Περάστε κόσμε, νέα, καλά νέα. Ήρθα στη γειτονιά σας», δια-φημη-ζόταν. Νέα, ωραία με μπικίνι έκανε μια στάση πριν τη θάλασσα. «Έχει ωραία θέα στη Καλλιθέα. Ετίναξε τα ανθισμένα κρίνα και δάκρυσε η Ρήνα…» Ξεκαρδίστηκαν οι νεαρές που το διάβαζαν στη παραλία. Τι πουλάει ο τύπος, είναι με τα καλά του; ρώτησε η μια την άλλη. Με τα καλά του είναι, απάντησε η άλλη. Τη δουλειά του κάνει. Η κιτρινίλα θέλει προσοχή!
Υ.Γ. Το παρόν άρθρο ουδεμία σχέση έχει με τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι τελείως συμπτωματική.

Ανδριανή Στράνη

Ετικέτες: Ανδριανή Στράνη