Η πράξη είναι το αλεξικέραυνο των λέξεων

Αρθρογράφος: Θανάσης Τσιριγώτης

Θανάσης Τσιριγώτης

Και την ειωθείαν αξίωσιν των ονομάτων αντήλλαξαν (Ακόμα και τη συνηθισμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν) - Θουκυδίδης

Η αστική γλωσσολογία στις αρχές του 20ού αιώνα με μια δόση υπερβολικής αυτάρκειας και αυτοπεποίθησης διακήρυξε πως «τα σύνορα του κόσμου είναι τα σύνορα της γλώσσας».
Αναμφίβολα ήταν μια επιθετική κίνηση απέναντι στο μαρξισμό και τη διαλεκτική που θεωρούσαν πως η πράξη είναι η αρχή και το τέλος των πραγμάτων.
Αργότερα όταν ο γαλλικός Μάης χάθηκε μέσα στις εκλογικές νίκες του δεξιού Ντε Γκολ

και οι σύγχρονοι αβράκωτοι (sans culottes) Γάλλοι ηττήθηκαν από τη συμμαχία αστών – μικροαστών, οι επίγονοι του Σοσίρ (Ferd.de Saussure, Ελβετός αστός γλωσσολόγος) όπως είναι ο Λακάν κ.ά. σκέφτηκαν ότι αφού έχασαν στους δρόμους καιρός είναι να επιτεθούν στους λόγους, γεννώντας το ύστερο ρεύμα του από-δομισμού.

Τα πάντα, λοιπόν, είναι σχετικά και κρίνονται όχι από τον λέγοντα αλλά από τον ακούοντα. Ο αναγνώστης έχει τον τελικό λόγο. Ο θεατής την τελική κρίση, ο εκλογέας αποφασίζει. Η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Όλα στις συνελεύσεις, στις πλατείες, στον «αγνό λαό» που κρατάει το μαχαίρι και το πεπόνι. Ecce homo (Ίδε ο άνθρωπος)!
Πρόκειται για διαστρέβλωση των στοιχειωδών πολιτικών, ιστορικών και ιδεολογικών όρων.

Διότι ο χύμα λαός έχει τα κριτήρια των από πάνω και σε κάθε κοινωνία η κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης. Προσοχή! Της τάξης και όχι του κόμματος που κυβερνά, εμείς κάνουμε διάκριση εξουσίας και κυβέρνησης, δεν μπερδεύουμε τις ράγιες με το τρένο. Γράφουμε τα παραπάνω γιατί τις τελευταίες μέρες περίσσεψαν οι μετασχηματισμοί των ονομάτων, οι νονοί των λέξεων, οι μετονομασίες και τα πολιτικά βαφτίσια.
Είπε, αίφνης, η νέα συγκυβέρνηση: «Αφού δεν μπορώ να δώσω ψωμί ας τους δώσω παντεσπάνι» κι άρχισε η νέα ονοματοδοσία, τόση και τέτοια που πρέπει νάχεις πτυχίο φιλολογίας για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι το μνημόνιο έγινε γέφυρα, το σκίσιμο του 30% τοξικότητα, είναι ν’ απορείς πως οι γαλλοθρεμμένοι δεν γνωρίζουν τη λαϊκή έκφραση «πως δεν είναι ανάγκη να φας όλη τη σούπα για αν δεις αν ξίνισε».

Οι συναντήσεις με την τρόικα έγιναν διαβουλεύσεις με τεχνοκράτες, και η επίσκεψη του ΟΟΣΑ με την «εργαλειοθήκη» του, δηλαδή τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, έγινε ανίχνευση εναλλακτικών προτάσεων από διεθνείς οργανισμούς. Λίγο παλιότερα, όταν το ΠΑΣΟΚ γενίκευε τη φτώχεια, προσπαθούσε να πείσει τους άνεργους-άστεγους ότι απλώς είναι «άτομα με μειωμένες καταναλωτικές δυνατότητες».

Δεν είναι δικό μας θέμα η οικονομική ανάλυση των διμερών επαφών ούτε βέβαια σαν επαρχιώτες πανηγυρίζουμε όταν η συγκυβέρνηση αποσπά χαμόγελα και χειροκροτήματα από την Ουάσιγκτον και τη Βιέννη.
Εκείνο που θέλουμε να επισημάνουμε στους ανήσυχους αναγνώστες μας είναι ότι πρέπει να βλέπουν πίσω από τις λέξεις, να φτάνουν ως τις ρίζες των πραγμάτων και να χαίρονται με το μυαλό και όχι με το …στομάχι. Το γέλιο είναι ανθρώπινη ιδιότητα όπως και ο φόβος. Τα ζώα διαθέτουν ένστικτα, ο άνθρωπος και νου.

Επειδή λοιπόν η νέα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τον κόσμο των γραμμάτων οφείλουμε εκτός από το να καταφύγουμε στον κόσμο των αρμάτων να γνωρίζουμε κι εμείς «όσα ξέρει το αφεντικό».

Αν συλλαβίζουμε εκατό λέξεις και το αφεντικό χίλιες είναι σιγουρότατο ότι νίκησαν οι από πάνω.

Ξεφλούδισε αναγνώστη/στρια το «κυβερνητικό κρεμμύδι».

Δες τα πράγματα βαθιά, βαθύτατα.

Και κυρίως κάνε την πράξη αλεξικέραυνο των λέξεων.

Πηγή: ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Ετικέτες: Θανάσης ΤσιριγώτηςΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Keywords
Τυχαία Θέματα