Κάνουν δυο λάθη ένα σωστό; Σκέψεις και προβληματισμοί για το Νομοσχέδιο Ειδικής Αγωγής, της Ξανθής Τσιολπίδου

18:44 22/4/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Κάνουν δυο λάθη ένα σωστό; – Σκέψεις και προβληματισμοί για το Νομοσχέδιο Ειδικής Αγωγής

Από την Ξανθή Τσιολπίδου- δασκάλα

Χρόνια πριν η Πολιτεία έκανε ένα λάθος. Επέτρεψε, καινοτομώντας ίσως παγκοσμίως, την ίδρυση Πανεπιστημιακών Τμημάτων για την κατάρτιση «ειδικών» της Ειδικής Αγωγής, ύστερα ξέχασε αυτούς τους ειδικούς και τους ξαναθυμήθηκε τώρα στο νέο νομοσχέδιο με έναν τρόπο που μόνο προβλήματα δημιουργεί. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ειδική Αγωγή δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται

σαν κλάδος ξεχωριστός αλλά ως κομμάτι αναπόσπαστο της Γενικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Και θα εξηγήσω το γιατί:

Είναι διεθνώς αποδεκτό ότι ένα ποσοστό που άλλοτε αγγίζει κι άλλοτε ξεπερνά το 10% του μαθητικού δυναμικού εμφανίζει κάποιο είδος μαθησιακής δυσκολίας ή άλλης ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των παιδιών φοιτούν βεβαίως στα γενικά σχολεία. Όπως φαίνεται και από τις εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ειδική Αγωγή, στην Ελλάδα έχουμε 36.011 διαγνωσμένους μαθητές εκ των οποίων οι 7.861 φοιτούν σε ειδικά σχολεία, οι 26.350 μέσα στα κανονικά σχολεία και οι 1.800 είναι μαθητές που λαμβάνουν παράλληλη στήριξη (στοιχεία για το 2012 στα οποία δεν περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός μαθητών που ενώ αντιμετωπίζουν δυσκολίες δεν έχουν διαγνωσθεί.). Το καταλληλότερο λοιπόν άτομο για να σταθεί δίπλα σε αυτούς τους μαθητές είναι ο ίδιος ο δάσκαλος/δασκάλα της τάξης.

Κάθε μάχιμος εκπαιδευτικός γνωρίζει πως το σχολείο φτιάχτηκε για να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Γνωρίζει επίσης τη μοναδικότητα στις ικανότητες και στις ανάγκες του κάθε μαθητή του. Ενσυνείδητα ή όχι ψάχνει τρόπους κι εφαρμόζει τεχνικές, όπως τη διαφοροποιημένη διδασκαλία, για να προσεγγίσει το κάθε παιδί του ξεχωριστά. Γιατί τι άλλο κάνεις δάσκαλε όταν από την αρχή ακόμη της χρονιάς προγραμματίζεις, αλλάζεις σειρά στις ενότητες, ψάχνεις εποπτικό υλικό για να διδάξεις τα «απαράδεκτα» μαθηματικά της Β΄ ή της Ε΄ δημοτικού και να τα κάνεις προσβάσιμα σε όλους; Ή όταν κουβαλάς τα περιοδικά, τις κόλλες, τα ψαλίδια ή την άμμο στην τάξη για κείνους τους μαθητές που δυσκολεύονται να γράψουν ή να διαβάσουν; Γνωρίζεις δε ότι αν δεν το κάνεις εσύ αυτό, ένας «πολυπράγμων ειδικός» που θα μπει στην τάξη σου, θα αποφασίσει με μιας πως οι μισοί σου μαθητές έχουν μαθησιακές δυσκολίες και θα τους βάλει την αντίστοιχη «ταμπέλα».

Γίνεται λοιπόν πασιφανές ότι είναι εξαιρετικής σημασίας να εκπαιδεύονται κατάλληλα όλοι οι φοιτητές των Παιδαγωγικών Τμημάτων αλλά και να επιμορφώνονται διαρκώς οι ενεργοί εκπαιδευτικοί για να είναι σε θέση να υποστηρίζουν καθημερινά και στο σύνολο του προγράμματος όλους τους μαθητές τους δυνατούς, τους αδύνατους και τους ξεχωριστούς.

Αντ΄ αυτού το Υπουργείο Παιδείας επέλεξε να «βγάλει» ειδικούς που δεν είναι όμως δάσκαλοι. Και ναι μεν το τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας είναι τουλάχιστο ένα Τμήμα Παιδαγωγικό κατά δήλωσή του. Το Τμήμα ωστόσο Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής , το οποίο τα 2 πρώτα έτη συνεκπαιδεύει τους ειδικούς της ΕΑ με τους κοινωνιολόγους με ένα γενικό πρόγραμμα σπουδών και στα δύο τελευταία έτη προσφέρει μαθήματα ειδικής αγωγής και πρακτική σε ένα μόνο τύπο σχολείου , πώς νομιμοποιήθηκε να ονομάζει τους αποφοίτους του δασκάλους; Και πώς τώρα με το νέο νόμο οι απόφοιτοι αυτοί θεωρούνται ως οι πλέον κατάλληλοι για την ειδική αγωγή; Μα και η «μετεκπαίδευση» ήταν (γιατί δυστυχώς έπαψε να υπάρχει) διετής επιμόρφωση των ήδη καταρτισμένων παιδαγωγών σε θέματα ΕΑ. Και το μεταπτυχιακό είναι πολύωρα καθημερινά μαθήματα και πρακτική και εκπόνηση επίπονης διατριβής σε θέματα ΕΑ. Και το διδακτορικό εκπονείται μετά το μεταπτυχιακό και προϋποθέτει ενδελεχή μελέτη των θεμάτων της ΕΑ. Πώς λοιπόν δάσκαλοι με τέτοιο εμπλουτισμό γνώσης θεωρούνται ως ανεπαρκείς να σταθούν δίπλα σε παιδιά η πλειοψηφία των οποίων ήδη φοιτά ή θα έπρεπε τουλάχιστον, στα πλαίσια της «ένταξης» και της «συνεκπαίδευσης», να φοιτά στο γενικό σχολείο;

Κανείς δεν αμφισβητεί την ταλαιπωρία των αποφοίτων των Τμημάτων ΕΑ. Επειδή όμως πρώτο μας μέλημα οφείλει να είναι το καλό των παιδιών μας, πρώτη μας σκέψη οι ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές μας μέσα σε ένα ενιαίο, ανοιχτό και φιλόξενο σχολείο, θεωρώ ότι η Ειδική Αγωγή δεν πρέπει να αποκοπεί από την υπόλοιπη εκπαίδευση και να στελεχωθεί μόνο με «ειδικούς αποκλειστικής χρήσης». Θα χαθεί έτσι ο ισότιμος ενταξιακός της χαρακτήρας, θα χάσει ο χώρος πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό. Κανείς δεν περισσεύει στη μάχη για ένα καλύτερο σχολείο. Είναι κάτι που άλλωστε δεν το επιτρέπει ούτε η αντίστοιχη ευρωπαϊκή πολιτική και κουλτούρα, πόσο μάλλον ο σεβασμός στις ανθρώπινες αξίες.

Δυο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό λέει μια αγγλική παροιμία. Ας αποσυρθούν λοιπόν οι ρυθμίσεις εκείνες που καθιστούν το νέο νομοσχέδιο τροχοπέδη για ουσιαστικές αλλαγές και βελτιώσεις στον χώρο της Ενιαίας Εκπαίδευσης.

Tags: ειδική αγωγήΞανθή Τσιολπίδου Tweet

View the discussion thread.