«Λαϊκά Προάστια»... του Στάθη

08:46 15/11/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

Σαν λεκές που δεν έχει στεγνώσει ακόμα κι απλώνεται πάνω στο ρούχο, έτσι απλώνεται και η φτώχεια στα ελληνικά νοικοκυριά. Ενας

λεκές από κώνειο, αδικία, απελπισία κι άλλα τοξικά υλικά απλώνεταιαπό σπίτι σε σπίτι, καλύπτει ολόκληρες γειτονιές. Και τις σκοτεινιάζει

σαν πάνω απ’ το κεφάλι τους, στον ουρανό, να ίπταται μια βαρειά κατάρα, σάμπως από βαρύ μείγμα φτιαγμένη· που απορροφά το φως...

class="rtejustify" >Πολλή πικρία μαζεύεται, ασφυκτικό αίσθημα αδικίας, ανίσχυρηοργή, χτυπάει το τηλέφωνο, ένας φίλος που κάτι υπαινίσσεται για δανεικά, ντρέπεται να το πει, ντρέπεται να ’ρθει απ’ το σπίτι, μη νομίσει κανείς ότι ήρθε για φαΐ - κάτι σπάει μέσα μας.

Πολλοί, μέσα στον τρόμο αυτής της αθλιότητας, βλέπουν αχνό το φως της αλληλεγγύης - δεν ξέρω αν έχουν δίκιο, ίσως να ’ναι απλώς το αίσθημα αυτό μια παρηγοριά, μια παραμυθία

«παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγει η ψυχή του». Δίνεις όσο ακόμα έχεις, δίνεις ακόμα κι από το υστέρημά σου στον φίλο που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, στον σύντροφο, στον άγνωστο, δίνεις αλλά τίποτα δεν λύνεις,

ο δικός του ζόφος βαθαίνει, η πείνα του άλλοτε για φαΐ κι άλλοτε για δικαιοσύνη αγριεύει. Στεκόμαστε δίπλα δίπλα σαν στρατιώτες που μάχη δεν μπορούμε να δώσουμε ή σαν κρατούμενοι σε Στρατόπεδο Συγκέντρωσης απ’ το οποίο δεν μπορούμε να διαφύγουμε,

κι ακούμε απ’ αντίκρυ μας τα γέλια αυτών που μας έφεραν ώς εδώ,

ακούμε τις διαταγές των Αρμοστών,

τις συμβουλές και τις παραινέσεις των φερεφώνων τους,

τις υποδείξεις και τις απειλές.

Κι ένας - ένας πέφτουμε.

Η Μαρία έμεινε άνεργη, ο Νίκος δεν έχει για τα χρειαζούμενα του παιδιού στο σχολείο, ο Τάσος τα ’χει παρατήσει από καιρό, η Αντιγόνηντρέπεται και δεν σηκώνει το τηλέφωνο.

«Λαϊκά προάστια» σαν αυτά που τραγούδησε η Μπέλλου στο έργο τουΑνδριόπουλου, μόνον που τώρα, το 2012, πάνω απ’ τις στέγες, μέσα στο ημίφως του δειλινού, δεν φτεροκοπάνε παρηγορητικά τα τραγούδια του Μίκη, οι μελωδίες του Χατζιδάκι, η φωνή του Καζαντζίδη, οι ένοπλες κουβέντες τουΑκη Πάνου,

να φέρουν λίγο βάλσαμο και κάποια απαντοχή στους ανθρώπους - έπεσαν αυτά τα πουλιά της καρδιάς, έπεσαν από καιρό,

τα κατέρριψαν τα αντιαεροπορικά του λάιφ στάιλ - ζόμπι τώρα κι αυτό, χωρίς ζωή πλανιέται στους δρόμους που ερήμωσε, στις καρδιές πουαποξήρανε.

Κι έχουμε μείνει ανοχύρωτοι.

Τσάτρα - πάτρα κολλάμε στις ασπίδες μας στίχους των ποιητώνκαι φωτοστέφανα των αγίων, παλιές ωραίες ηρωικές σοβιετικές αφίσες, κάπως να συν-ταχθούμε, αλλά το παιδί πάει

νηστικό στο σχολείο κα

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords