Όταν η ανάγκη γίνεται υποχρέωση, της Αγγελικής Αρβανιτάκη

08:36 4/11/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Μόνιμο θέμα συζητήσεων τα τελευταία 5 χρόνια είναι η επίθεση που δεχόμαστε σε κάθε επίπεδο: εργασιακό, κοινωνικό, και πολιτικό. Εργασιακά δικαιώματα που αποτελούσαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό είναι έννοιες που οι νεότεροι δεν θα γνωρίζουν κι εμείς οι παλιότεροι θα τα θυμόμαστε σαν παραμύθι. Ό,τι κατακτήθηκε από το εργατικό κίνημα με αγώνες, θυσίες, απεργίες και διαδηλώσεις

ακόμη και με νεκρούς είναι υπό κατάργηση. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, λαϊκά νοικοκυριά με χρέη που τώρα πλέον αδυνατούν να τα εξυπηρετήσουν εξαιτίας της δραματικής μείωσης ή και οριστικής απώλειας του εισοδήματος τους. Όσοι μέχρι σήμερα δουλεύουμε αισθανόμαστε το φάντασμα της διαθεσιμότητας-απόλυσης-ανεργίας να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας. Αμέτρητοι φόροι στα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ ταυτόχρονα οι συγκυβερνώντες ΝΔ-ΠΑ.ΣΟ.Κ “προνοούν” με ρυθμίσεις για φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές και βιομηχάνους. Οι εισφορές μας, μέσα από τη δυσβάσταχτη φορολόγηση ποτέ δεν κατέληξαν αλληλέγγυα στους ανέργους, αντίθετα τονώνουν με ζεστό χρήμα τις τράπεζες. Οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες με τις άλλοτε υγιείς επιχειρήσεις τους βρίσκονται σήμερα σε απόγνωση. Η ανεργία εκτοξεύτηκε σε ασύλληπτα ποσοστά -ιδιαίτερα για τη νέα γενιά- και μετράει περίπου 2.οοο.οοοο ανέργους. Για την κυβέρνηση είμαστε μόνο αριθμοί που πρέπει να θυσιαστούν στη δήθεν ανάπτυξη .Συνεχώς ανακοινώνουν ότι θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη με τις χιλιάδες θέσεις εργασίας και ποτέ δεν συμβαίνει. Αυτήν την στιγμή ανά οικογένεια μετράμε μέχρι και δύο ανέργους. Οι επισφαλώς εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η αδήλωτη και απλήρωτη εργασία, οι πολυάριθμοι κλάδοι σε διαθεσιμότητα, οι απολυμένοι της ΕΡΤ και οι αυξανόμενες αυτοκτονίες συμπολιτών μας περιγράφουν πλήρως τη σημερινή κατάσταση. Από την άλλη, αγωνιζόμενοι που διεκδικούν δεδουλευμένα (όπως στο Φούρνο του Λάμπρου στη Θεσσαλονίκη), οι απεργοί της κόκα κόλα , οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών που βρίσκονται 180 μέρες σε καθιστικές διαμαρτυρίες, οι ηρωικοί κάτοικοι της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στα καρκινογόνα μεταλλεία χρυσού βρίσκουν απέναντι τους την πλήρη εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, ενώ συχνά αυτή επενδύεται και με την κάλυψη του κράτους και της αστυνομικής καταστολής.

Η αναγκαστική μετανάστευση αποτελεί σήμερα μονόδρομο για πολλές ειδικότητες επιστημόνων. Στην ουσία χαρίζουμε, αξιόλογο (κατά την παραδοχή μάλιστα των χωρών υποδοχής), επιστημονικό δυναμικό σε χώρες του ευρωπαϊκού βορρά και κυρίως στη Γερμανία. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο δηλαδή που διαθέτει η χώρα, τα παιδιά της, που σπούδασαν και αποφοίτησαν από δημόσια ιδρύματα με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου και τις στερήσεις των γονιών τους παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς όπως τότε τη δεκαετία του '60 κυρίως στη Γερμανία. Εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση με τις οικογένειες να χωρίζονται λόγω της φτώχειας που χτύπησε την πόρτα των σπιτιών τους.

Η «επιτυχημένη κυβέρνηση» Ν.Δ -ΠΑ.ΣΟ.Κ, πρόθυμοι υπηρέτες και εντολοδόχοι της Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ-ΤΡΟΙΚΑΣ έχουν επιστρατεύσει κάθε μέσο ελέγχου των συνειδήσεων και καταστολής που διαθέτουν (ΜΜΕ, ΜΑΤ) εναντίον διαδηλωτών που δεν επιλέγουν την απάθεια και βγαίνοντας στον δρόμο του αγώνα διεκδικούν το αυτονόητο, το δικαίωμα στην εργασία, την αξιοπρέπεια στη ζωή. Η κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ παρακάμπτοντας ακόμα και το ελληνικό κοινοβούλιο και επικυρώνοντας νομοσχέδια απευθείας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αποφασίζει ερήμην του λαού προς όφελος των μεγάλων ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Παράλληλα προκειμένου να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα δημιούργησε μια απίστευτη βιομηχανία διώξεων αγωνιστών και τρομοκρατεί οποιονδήποτε ενοχλεί και αντιστέκεται στα προαποφασισμένα της. Παρόλη την καταστολή η συγκυβέρνηση καταγράφει ήττες όταν οι εργαζόμενοι επιμένουν να διεκδικούν τα αυτονόητα και να μάχονται για τις αξίες τους.

Όσα βιώνουμε στον κλάδο δεν συμβαίνουν ανεξάρτητα και ασύνδετα από τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και της αστικής-κυρίαρχης τάξης που πιστά υπηρετεί. Για τα προβλήματα στα δημόσια σχολεία ξοδεύτηκε, και δικαίως, πολύ μελάνι. Ο κατάλογος των ελλειμμάτων είναι ατέλειωτος. Τα κενά σε ειδικότητες, η αργοπορημένη κάλυψη των κενών λόγω έλλειψης σχεδιασμού και αδιαφορίας για το δημόσιο σχολείο από το υπουργείο, οι ακατάλληλες αίθουσες, τα προγράμματα σπουδών, οι ελλείψεις στην ειδική αγωγή, αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, προγράμματα ΕΣΠΑ, μισθοί πείνας. Τα νηπιαγωγεία της τρίτης χιλιετίας στεγάζονται είτε ως φιλοξενούμενα μέσα σε δημοτικά, σε μαγαζιά και υπόγεια χωρίς αυλές και με κίνδυνο την ασφάλεια των παιδιών. Καλή νηπιαγωγός θα είναι πλέον αυτή που θα υλοποιεί «καινοτόμα προγράμματα» όπου θα γίνεται ένας απίστευτος σχεδόν κανιβαλικός ανταγωνισμός για την (sic) καινοτομία Ο απίστευτος φόρτος διοικητικής εργασίας σε προϊσταμένες νηπιαγωγείων σε συνδυασμό με την ευθύνη της τάξης και τη σύμβουλο να "πιέζει" για υπερωριακή εργασία για «καινοτόμα προγράμματα», portfolio. Η αναζήτηση για ανεύρεση ιδιωτών χορηγών, ένα ακόμη έργο ευθύνης και κριτήριο «ικανότητας» του εκπαιδευτικού έρχεται σε σύγκρουση με το αίτημα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης . Συνάδελφοι, ήδη από τώρα, δηλώνουν εργασιακή εξουθένωση, απογοήτευση, άγχος και στενοχώρια για την εξέλιξη ενός επαγγέλματος που απαιτεί πολλούς και «διαφορετικούς ρόλους από αυτούς που σπούδασαν».

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα ο μπαμπούλας της αξιολόγησης. Προϊστάμενοι και Σύμβουλοι υποχρεούνται με νόμο και απειλούνται με πειθαρχικό αν δεν τηρήσουν με ευλάβεια τα ποσοστά ανά κατηγορία αξιολογούμενων με βάση την τετράβαθμη κλίμακα. Φήμες διασπείρονται τεχνηέντως ότι δεν θα ισχύσει για τους δασκάλους. Είναι αναληθές!! Εξαντλούν κάθε μέσο και τρόπο να αποσπάσουν την συναίνεσή μας στον αφανισμό της δημόσιας εκπαίδευσης και της εργασιακής μας ευθανασίας! O νόμος Μητσοτάκη για την αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα είναι ένα ακόμη εργαλείο εκφοβισμού και υποταγής. Είναι η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» και ο προπομπός των απολύσεων στο σωρό.

Συνάδελφε και συναδέλφισσα, στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια πρέπει να δοθεί ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα αντίδρασης, αντίστασης και ανυπακοής στα σχέδια της κυβέρνησης. Ψηφίζοντας ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ συναινούμε στις πολιτικές που εφαρμόζουν οι συγκυβερνώντες κατά παραγγελία των εντολέων τους και τους επιτρέπεις να σε εξαθλιώνουν ακόμη περισσότερο. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ υπάρχει ανάγκη και υποχρέωση να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι τις τύχες μας . Επιδιώκουμε την χειραφέτηση του εργατικού κινήματος μέσα από γενικές συνελεύσεις και ειλημμένες αγωνιστικές αποφάσεις από την βάση του σωματείου μας για έναν παλλαϊκό ξεσηκωμό. Η μαζικοποίηση του αγώνα θα επιφέρει πανικό στην συγκυβέρνηση και τις αντιλαϊκές πολιτικές που έχει δρομολογήσει.

Στις 5 Νοέμβρη καταδικάζουμε τον κρατικό συνδικαλισμό με όποιο όνομα και αν εμφανίζεται. Ανατρέπουμε τους συσχετισμούς των πλειοψηφικών δυνάμεων σε ΠΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΔΕ και ενωμένοι δυναμώνουμε τις αντιστάσεις μας στις πιέσεις των κυβερνητικών επιλογών.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις Π.Ε.

Tags: υπηρεσιακά συμβούλιαεκλογέςΑγγελική Αρβανιτάκη Tweet

View the discussion thread.