Πόλεμος για τα... φωνήεντα -Τι λέει για το θέμα ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης

13:11 15/7/2012 - Πηγή: Alfa Vita

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;} ΜΑΡΝΥ ΠΑΠΑΜΑΤΘΑΙΟΥ «Πόλεμος για τα φωνήεντα» ξέσπασε στο χώρο της εκπαίδευσης. Το θέμα ξεκίνησαν δάσκαλοι από την Ανατολική Αττική οι οποίοι κατήγγειλαν ότι στο νέο βιβλίο «Νέα Ελληνική Γραμματική», για την Ε\' και ΣΤ\' δημοτικού αντικαταστάθηκαν γράμματα από φθόγγους.

Ξέσπασε μάλιστα και διαδικτυακή «θύελλα», δεδομένης και της εθνικιστικής υπερβολής που ακολουθεί αντίστοιχα θέματα τις τελευταίες ημέρες, καθώς πολλοί ανήρτησαν σχόλια

περί νόθευσης της ελληνικής γλώσσας με τη χρήση ανεπίτρεπτων νεωτερισμών.
Πάντως, όπως εξηγούν οι αρμόδιοι φορείς του υπουργείου Παιδείας σε σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα, η σύγχυση που δημιουργήθηκε αφορά την διαφορά μεταξύ φωνητικής και γραπτής διδασκαλίας της γραμματικής.
«Κανένα γράμμα δεν αφαιρείται ούτε παραλείπεται στο διδασκόμενο σχολικό εγχειρίδιο \'\'Νέα Ελληνική Γραμματική της Ε΄και ΣΤ΄ Δημοτικού\'\' το οποίο χρησιμοποιείται από το 2010-11» επισημαίνει σε δήλωση του ο πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας κ. Ι. Καζάζης.

Ο Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, το οποίο αποτελεί τον κατά τον νόμο επιστημονικό σύμβουλο του υπουργείου Παιδείας, σημειώνει χαρακτηριστικά τα εξής:
Πρώτον, «τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία χρησιμοποιούμε στον γραπτό λόγο είναι εικοσιτέσσερα (24). Επομένως κανένα γράμμα δεν αφαιρείται ούτε παραλείπεται στο διδασκόμενο σχολικό εγχειρίδιο».
Δεύτερον, «Οι φθόγγοι (ή ήχοι) που χρησιμοποιούνται στον προφορικό λόγο διακρίνονται σε φωνήεντα και σύμφωνα. Όπως διδάσκει ομόφωνα η επιστήμη της γλωσσολογίας (από τη μεγάλη ή «κρατική» Γραμματική Τριανταφυλλίδη του 1940 ως εκείνη των Κλαίρη -Μπαμπινιώτη του 2011), τα φωνήεντα, δηλαδή οι φωνηεντικοί φθόγγοι, είναι πέντε (5) (a, e, i, o, u), ενώ τα γράμματα, δηλαδή η γραπτή απόδοσή τους, είναι δώδεκα (12): επτά μονά γράμματα (α, ε, ι, η, υ, ο, ω) και πέντε διγράμματα: τα ει, οι, υι (για τη γραπτή απόδοση του φθόγγου /i/), το αι (για την απόδοση του /e/), και το ου (για τη γραπτή απόδοση του /u/)».
Τρίτον, «σε πολύ παλαιότερες -προεπιστημονικές-- σχολικές γραμματικές συγχέονταν οι φθόγγοι (ό,τι προφέρουμε) με τα γράμματα (ό,τι γράφουμε). Αντίθετα, στην εν χρήσει σχολική «Νέα Ελληνική Γραμματική της Ε\' και ΣΤ\' Δημοτικού», και η επιστημονική διάκριση ακουόμενων ήχων και γραφόμενων συμβόλων παρουσιάζεται με απλότητα και ακρίβεια, και η άσκηση των μαθητών στην ορθή γραφή είναι συστηματική και αναλυτική μέσα από σαφείς και κατάλληλες ασκήσεις.

Εδώ και η παραδοσιακή ιστορική ορθογραφία τηρείται (αυτή που επιβάλλει την ποιοτική και την αριθμητική διάκριση \'φθόγγων\' και \'γραμμάτων\') και η επιστημονική αλήθεια εκφράζεται στο ακέραιο». Τέταρτον, «η επιστημονική ορθότητα αποτελεί τη μόνη βάση τόσο για την ορθή εκπαίδευση των Ελλήνων μαθητών, όσο και για την προάσπιση της Ελληνικής Γλώσσας.»
Το συγ