Συμπτώματα παρακμής και οπισθοδρόμησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, του Κώστα Ιωακειμίδη

08:13 25/11/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια υφίσταται μια τεράστια , πολλαπλή πίεση . Στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης έχουμε τη διαμόρφωση μιας νέας , δραματικής πραγματικότητας , κάτω από την επίδραση των γενικότερων πολιτικοοικονομικών εξελίξεων , καθώς και εξαιτίας μιας σειράς θεσμικών παρεμβάσεων , οι οποίες δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο γύρω από την εκπαιδευτική κοινότητα .

Οι αμφιλεγόμενες διαδικασίες της αξιολόγησης και το νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων , είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα

ανευθυνότητας και προχειρότητας (πέρα από την πολιτική τους σκοπιμότητα), που δηλητηριάζουν το κλίμα παιδαγωγικής ελευθερίας , ηρεμίας και συνεργασίας μεταξύ των διαφόρων παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας (εκπαιδευτικών , μαθητών , γονέων κ.τ.λ.) , στοιχεία απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων . Οι εκπαιδευτικοί απαξιωμένοι και κατασυκοφαντημένοι από την εξουσία , εργάζονται πλέον υπό το καθεστώς φόβου και ανασφάλειας , γεγονός που θα έχει μόνο αρνητικές συνέπειες ως προς την ποιότητα του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου . Αλλεπάλληλα είναι το τελευταίο διάστημα σε όλη τη χώρα , τα κρούσματα άγονων και ανούσιων αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων είτε μεταξύ εκπαιδευτικών , είτε μεταξύ εκπαιδευτικών , γονέων και μαθητών , με αιτίες που σχετίζονται (άμεσα ή έμμεσα), με την αξιολόγηση και το νέο πειθαρχικό δίκαιο .

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αβεβαιότητας και αυταρχισμού , συχνά , διάφορα υπερσυντηρητικά και λούμπεν στοιχεία , βρίσκουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν ρόλο πρωταγωνιστικό στη μικροκοινωνία της σχολικής μονάδας και να επιβάλλουν τους όρους τους.

Τα σχολεία μας βρίσκονται σε έναν ψυχοφθόρο ,αυτοκαταστροφικό αναβρασμό με τεράστιο εκπαιδευτικό κόστος.

Για να περάσει αυτή η πολιτική επιστρατεύονται όλα τα «μέσα»: μεμονωμένες περιπτώσεις επίορκων εκπαιδευτικών και γενικότερα δημοσίων λειτουργών ,μονοπωλούν καθημερινά τα δελτία ειδήσεων , σαν να είναι ο γενικός κανόνας , σαν να μη γίνεται τίποτα καλό στα ελληνικά σχολεία . Ο κοινωνικός αυτοματισμός σε όλο του το «μεγαλείο» . Κι ας προσπαθεί καθημερινά ,η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών , να καλύψει όπως και όσο μπορεί , τα κενά και τις διαχρονικές αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος , τις δομικές ανεπάρκειες ολόκληρης της κοινωνίας , απέναντι στο πιο ευάλωτο τμήμα της , τα παιδιά .

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλά να γράψει γι αυτή την άθλια εκστρατεία προπαγάνδας , που διεξάγεται στην εποχή μας , με στόχο την κατασυκοφάντηση κάθε έννοιας δημόσιου αγαθού . Αν συνυπολογίσουμε επίσης τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης (2,5% προβλέπονται οι δαπάνες για την παιδεία στον προϋπολογισμό του 2015) , είναι προφανές ότι έχουμε μπει σε μια ταχύρυθμη διαδικασία υποβάθμισης και οπισθοδρόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης , η οποία μεσομακροπρόθεσμα θα έχει τραγικές συνέπειες , για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία . Δογματικός (ομολογημένος) στόχος των κρατούντων (μεταξύ άλλων) ,είναι η άνευ όρων συρρίκνωση του δημόσιου και η μεταβίβαση πόρων στον ιδιωτικό τομέα , αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες .

Απώτερος (ανομολόγητος) στόχος , η επιβίωση και διαιώνιση του κατεστημένου συστήματος εξουσίας , με το μετασχηματισμό του πελατειακού υπόβαθρου που το στηρίζει . Απέναντι σ’ αυτή την αδιέξοδη προοπτική , θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να συμβάλλει , με όποιο τρόπο μπορεί , στην ανατροπή αυτής της συντηρητικής κατάστασης που οδηγεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε διάλυση και την κοινωνία και τη χώρα μας στο περιθώριο .

Tags: Κώστας Ιωακειμίδης