Τι θες; Μίλα μου!

19:35 25/6/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Συντάκτης: Παναγιώτης Διαμαντής

Δεν υπάρχει άνθρωπος, κυρίες και κύριοι, που να μην έχει πει, μεγαλοφώνως ή από μέσα του, αυτή τη φράση, κοιτάζοντας κατάματα τον αγαπημένο του σκύλο: Μίλα μου, βρε! Πότε θα μου μιλήσεις; Ξέροντας, βεβαίως, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.

Και δεν θα συμβεί, διότι είναι αδύνατον ο σκύλος -ή οποιοδήποτε άλλο ζώο- να μάθει να «μιλάει» σε μια οποιαδήποτε «ανθρώπινη» γλώσσα.

Αντίθετα, είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μάθει τη «γλώσσα» του σκύλου -είτε τη «γλώσσα

του σώματος» ή το τι σημαίνουν τα διάφορα είδη γαβγισμάτων του, με τα οποία επικοινωνεί ή εκφράζει τα συναισθήματά του.

Λίγο-πολύ, όλοι όσοι έχουν ζήσει ή ζουν με σκύλους έχουν αποκρυπτογραφήσει πολλά απ' αυτά τα γαβγίσματα, ξεχωρίζοντας, μέσες-άκρες, το τι σημαίνει το καθ' ένα απ' αυτά: χαρά, λύπη, απελπισία, θυμός, «έλα να παίξουμε»,«μην πλησιάζεις» κ.λπ. Εχουν γίνει, μάλιστα, και ειδικές έρευνες, όπου άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι ερμήνευσαν κατά τον ίδιο τρόπο τα γαβγίσματα άγνωστων σ' αυτούς σκύλων, που άκουγαν από ένα μεγάφωνο.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι άνθρωποι, χωρίς καθόλου πείρα με τους σκύλους και χωρίς καν να ξέρουν να μιλάνε κάποια γλώσσα, που, παρ' όλα αυτά, συνεννοούνται μια χαρά με τους σκύλους, γνωρίζοντας καλά τι θέλουν να τους πουν: είναι τα μωρά, που φαίνεται ότι έχουν αυτή την ικανότητα, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό!

Μια ικανότητα που, όμως, χάνουν σταδιακά καθώς μεγαλώνουν. Μη μας φαίνεται περίεργο: τα βρέφη μπορούν να επιπλέουν θαυμάσια στο νερό, κάτι που ξεχνάνε γύρω στα τέσσερα ή πέντε τους χρόνια, για να το ξαναθυμηθούν λίγα χρόνια μετά.

Για να «μιλάμε», εμείς οι άνθρωποι, πρέπει να συνεργαστούν πολλά σημεία και όργανα του σώματός μας: οι φωνητικές χορδές, ο λάρυγγας, τα πνευμόνια, η γλώσσα, τα χείλια και, βέβαια, ο εγκέφαλος, που θα βάλει σε μια «σωστή» σειρά τους ήχους που βγάζουμε, σχηματίζοντας λέξεις.

Εχουν και τα ζώα τέτοια όργανα, αλλά αυτά διαφέρουν πολύ απ' τα ανθρώπινα. Ετσι, όπως προείπαμε, δεν είναι δυνατόν να μιλήσουν τη γλώσσα μας, όσο και να το θέλουμε.

Μπορούμε, όμως, με πολλή διάθεση και άλλη τόση παρατηρητικότητα, να μάθουμε τη δική τους «γλώσσα», ώστε να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μ' αυτά. Αλλωστε, μεταξύ μας, υπάρχουν φορές που μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα με έναν αλλόγλωσσο άνθρωπο, παρά με έναν που μιλάς την ίδια γλώσσα...

Τέλος, το ότι κάποια ζώα καταλαβαίνουν και εκτελούν μερικές βασικές «εντολές» -χιμπαντζήδες έχουν φτάσει να κατανοούν ακόμα και 35 διαφορετικές εντολές- δεν σημαίνει ότι έμαθαν τη γλώσσα του «εντολέα». Απλώς, συνδυάζοντας τις κινήσεις, το ύφος και κάποιους ξεχωριστούς ήχους, αντιδρούν όπως τους ζητήθηκε, ανάλογα με την «εντολή».

Πηγή: efsyn.gr

σκύλοςάνθρωποςζώαζώα συντροφιάς