Το μεγάλο ζήτημα

12:01 4/9/2012 - Πηγή: Alfa Vita

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;} Από τη μια ο επίμονος ανελέητος βομβαρδισμός για το «αναγκαίο» ή «αναπόφευκτο» νέο πακέτο μέτρων και την πληθώρα των εκδοχών με τις οποίες μπορεί αυτό να σφαγιάσει ό,τι απέμεινε στους εργαζόμενους, στους απλήρωτους, στους ανέργους, στους συνταξιούχους, στη νεολαία, στη χώρα. Δίπλα σ\' αυτόν το βομβαρδισμό, σαν σκηνές από ταινία τρόμου, παντού τα ΜΑΤ, τα κρατικά και παρακρατικά πογκρόμ,

οι πλαστικές σφαίρες, τα μαζικά φονικά απεργών, ακόμα και αεροπλανοφόρα που ζώνουν θάλασσες και περιοχές. Από την άλλη, αναλύσεις και εκτιμήσεις δεξιών και αριστερών προελεύσεων για μια σειρά ζητήματα. «Δεν θα αντέξει η κυβέρνηση», «θα μας διώξουν από το ευρώ», «θα διασπαστεί η ευρωζώνη» και άλλα ανάλογα.
«Κάτι λείπει» από αυτό το σκηνικό που μοιάζει να θέλει να δώσει διέξοδο στα μεγάλα δεινά που ζει και την τρομακτική πίεση που ασκείται στο λαό μας –και στους λαούς του κόσμου- με όσα «θα συμβούν» από πάνω, με όσα θα επιλέξουν ή θα προκύψουν στους από πάνω. Ασφαλώς και έχουν αξία και σημασία και είναι αναγκαίες οι εκτιμήσεις για τα επόμενα βήματα των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου συστήματος, η προσπάθεια ανίχνευσης των επιλογών τους και των ορίων που αυτές κάθε φορά έχουν. Αλλά ακόμα και παραβλέποντας το αν και πόσο σοβαρές ή πρόχειρες είναι εκτιμήσεις σαν αυτές που αναφέραμε παραπάνω, το αν και πόσο είναι αφορισμοί, επιθυμίες ή απλώς ευχές αυτών που τις διατυπώνουν, το βασικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί δεν αλλάζει: Για ποιον και για ποιο σκοπό-στόχο είναι αναγκαίες και χρήσιμες οι εκτιμήσεις αυτές;
Ας πάμε, λοιπόν, λίγο παρακάτω προσπαθώντας να δούμε πιο συνολικά το ζήτημα.
Δεν είναι αιώνιες οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και οι συνασπισμοί και σίγουρα δεν είναι αιώνια -ούτε και ιδιαίτερα μακρόχρονη- η Ευρωζώνη και η ΕΕ που εμ- περιέχει τη γενετική ανωμαλία του ευρώ και τραντάζεται από την κρίση με τους ιμπεριαλιστικούς πυλώνες της μέσα στη δίνη των παγκόσμιων ανταγωνισμών.
Είναι, λοιπόν, μέσα στην ιμπεριαλιστική φύση και λογική το ενδεχόμενο να μην αρκέσουν οι πυροσβέσεις και οι μανούβρες στις οποίες επιδίδονται για να διασώσουν την τωρινή συγκρότηση και συνοχή της. Και να προκύψουν τεμαχισμοί, άλλες ιμπεριαλιστικές διατάξεις στην Ευρώπη και διεθνώς και νέες υποτέλειες για το λαό μας και τους λαούς των εξαρτημένων-περιφερειακών χωρών. Ανάλογα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν είναι ισχυρή και με ορίζοντα 4ετίας η σημερινή κυβέρνηση, που από τη μια καλείται να προωθήσει παραπέρα την ιμπεριαλιστική επέλαση στο λαό και τη χώρα χωρίς να γνωρίζει τι της επιφυλάσσουν τα σχέδια και οι ανταγωνισμοί των απέξω και από την άλλη να διαχειριστεί ένα ήδη κατεστραμμένο κοινωνικό ιστό και πεδίο. Στη βάση αυτών των όρων -που δεν είναι καθόλου ορατή η αναίρεσή τους- έχει παγιωθεί η κατάσταση της… πολιτικής αστάθειας - κρίσης στη χώρα. Μήπως δεν το ζήσαμε ήδη από το περσινό καλοκαίρι;
Μ