Conspiracy εν κόσμω απαιδεύτω…!

11:43 6/6/2015 - Πηγή: Aixmi

Όπως σε κάθε οικογένεια υπάρχουν τα «φωτεινά»’ μυαλά, (οι –κατά τα νεοελληνικά/american dream πρότυπα, πετυχημένοι) και οι ‘»άλλοι» που έχουν δεύτερους ρόλους στην διανομή, έτσι και σε κάθε επιστήμη, χώρο ακαδημαϊκό, προϊόν και εν γένει αντικείμενα μαζικού ενδιαφέροντος, υπάρχουν τα λαμπερά και τα δεύτερα προϊόντα.

Δημοσιογραφικά μιλώντας υπάρχει η τηλεοπτική και του Τύπου δημοσιογραφία, και αυτή, η άλλη, -το παραπαίδι, που ονομάζεται επιστημονική δημοσιογραφία. Παραπαίδι ελλείψει glam μορφής, καθώς η επιστημονική δημοσιογραφία

είναι αυτή που παρουσιάζει πραγματικό ενδιαφέρον που θα περιμέναμε να ιντριγκάρει τον καλλιεργημένο νου και γενικότερα, αυτή η δημοσιογραφία μπορεί να μην σε ταΐζει κλειδαρότρυπα και gossip αλλά απαιτεί χρόνο, μελέτη, μόχθο και προσωπικές θυσίες.

Όταν η επιστήμη όμως γίνεται συχνά αντικείμενο pop δημοσιογραφίας, με υβριδικές ενημερωτικές/Υγείας εκπομπές, καθώς και με στήλες σε εκπομπές και έντυπα που ακροβατούν μεταξύ lifestyle/fitness και Υγείας, τότε τα πράγματα περιπλέκονται αφήνοντας πολύτιμο χρόνο και χώρο στην αγαπημένη των ελλήνων συνήθεια, την συνομωσιολογία.

Άλλοθι στην άγνοια των παραπλανημένων είναι το μέσο που άκουσαν την είδηση και όχι η ποιότητά της. Φράσεις όπως, ‘’το είπαν στην τηλεόραση’’ μπορώ να τις δεχτώ μόνο από κάποιον που όταν γεννήθηκε, η συσκευή αυτή θεωρούνταν επιστημονική φαντασία. Από όποιον άλλον, θα το θεωρούσα φαιδρό ή άλλοθι για την παραίτηση από την ζωή και την σκέψη.

Η ποιότητα μιας στατιστικής έρευνας εξαρτάται από συγκεκριμένα βασικά στοιχεία που εύκολα κάποιος μπορεί να ελέγξει, όμως, στο ΙΔΙΟ ίντερνετ που διάβασε και την έρευνα που ‘’του άλλαξε την ζωή’’. Συγκεκριμένα, υπάρχουν άνθρωποι που λόγω ερευνών που διάβασαν, πίστεψαν πως τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήθος ανεμβολίαστων παιδιών εκτεθειμένα σε ιούς που είχαν καταπολεμηθεί και άλλοι τόσοι που πίστεψαν πως υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο που κάποιοι δεν την ‘’βγάζουν στην αγορά’’.

Το κακό με τις συνομωσιολογίες είναι πως είναι ένας ιός που αναπαράγεται πιο γρήγορα και από τους ιούς για τους οποίους μιλούν.

Ας σκεφτούμε πως πρώτα απόλα πως για τα συγκεκριμένα δύο παραδείγματα, οι εμπνευστές τους ήταν δύο ιατροί οι οποίοι αμφότεροι έχασαν τις ιατρικές άδειές τους. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί πως για να οδηγηθεί ένα σκεύμασμα ιατρικό στην αγορά θα πρέπει να μεσολαβήσουν πολυετή και με πραγματικά πολυάριθμους συνδυασμούς ασθενών και ομάδων ασθενών τεστ, τα οποία κοστίζουν κάποια εκατομύρια. Τότε μόνο και πάντα με την επιφύλαξη διεθνών και εθνικών οργανισμών φαρμάκων θα κυκλοφορήσει κάτι.

Ο χρόνος των κορυφαίων επιστημόνων αλλά και των αμοιβών των συμμετεχόντων στις κλινικές μελέτες, δημιουργούν αυτόματα ένα κόστος αμύθητο, ας μην αναλογιστούμε τα νομικής φύσεως έξοδα σχετικά με τις πατέντες κλπ. Πόσο λοιπόν πάσχει εγκυρότητας ένα δημοσίευμα ενός μεμονωμένου περιστατικού και πως θα μπορούσε, -όποιος και να ήταν, να έχει τα χρήματα και το προσωπικό να διεξάγει μία ουσιώδη κλινική μελέτη ώστε να μπορεί πλέον να λέει πως έχει βρεί το φάρμακο για την τάδε ασθένεια.

Η επιστημονική δημοσιογραφία όμως, επειδή αριθμητικά υπολείπεται σε αναγνώστες και επίπεδο δημοφιλίας, χάνει έδαφος συνεχώς από την απλή δημοσιογραφία. Έτσι, πάντα βρίσκεται ένας ‘’καλοπροαίρετος’’ επιστήμονας που συνεργαζόμενος με το αζημίωτο θα προσφέρει τις υπηρεσίες του. ο Wakefield ήταν ο ειδικός που είχε πρώτος διασπείρει την άποψη κατά των εμβολίων.

Επειδή ενός κακού μύρια έπονται, στην ιστορία μας υπάρχει και ένας δικηγόρος. Ο δικηγόρος ονόματι Richard Barr δύο χρόνια πριν τη διεξαγωγή της έρευνάς του Wakefield, λαμβάνοντας μάλιστα ως αμοιβή το ποσό των 150 λιρών την ώρα, κλήθηκε να κατασκευάσει μία υπόθεση εναντίον του εμβολίου MMR. Ο δικηγόρος μας, ήθελε να θησαυρίσει από τις μαζικές αγωγές γονέων αυτιστικών παιδιών που θα επακολουθούσαν και έστησαν με τον Wakefield την ιστορία κατά των εμβολίων. Πολύ πιο απλά και σε ανθρώπινα μεγέθη, σε σχέση με κάθε συνομωσία καταστροφής του ανθρώπινου είδους από την Νέα Τάξη Πραγμάτων, οι άνθρωποι αυτοί απλώς έστησαν μία ιστορία εξαπάτησης για προσωπικό οικονομικό όφελος.

Βεβαίως, όμως, παρόλο που ήταν γνωστή η ιστορία, ο Wakefield έχασε την ιατρική του άδεια, αλλά συνέχιζε να παρουσιάζει «αποδεικτικά στοιχεία», δηλαδή τα υποτιθέμενα ευρήματα των εξετάσεων από τις βιοψίες των παιδιών οι οποίες, στην πραγματικότητα, ήταν φυσιολογικές. Πρόκειται για ένα απίστευτο σκάνδαλο, η τραγικότητα του οποίου πολλαπλασιάζεται από τον αντίκτυπό του στη δημόσια υγεία, σε παγκόσμιο επίπεδο.Και ακόμα και σήμερα όμως αποτελεί από τις βασικές και δημοφιλής συνομωσίες υγείας. Γιατί; Επειδή είναι πιο ανεξέλεγκτα τα μέσα αυτά που θα διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, από τα μέσα τα οποία ελέγχονται για το επιστημονικό τους κύρος.

Η φωτιά διαδίδεται ευκολότερα στα ξερά χόρτα και στην άγονη γή, παρά στην φρέσκια και ζωηρή βλάστηση. Οι επιδημιολογικές μελέτες που ακολούθησαν, μόνο την τελευταία δεκαετία εξέτασε όχι 28, όπως το Wakefield, αλλά 20.000.000 παιδιά. Η προσωπική φιλαργυρία αυτών των δύο κόστισαν εκτός από κινδύνους στην δημόσια Υγεία λόγω ανεμβολίαστων παιδιών, επιπλέον πολλά χρήματα και χρόνο που οι επιστήμονες θα επένδυαν σε άλλες μελέτες. Οι μελέτες, λοιπόν, είναι απολύτως ξεκάθαρες: σε ένα τεράστιο δείγμα 20.000.000 παιδιών δεν βρέθηκε η παραμικρή σχέση μεταξύ του MMR ειδικά ή των εμβολίων γενικά, και του αυτισμού. Η μερίδα του λέοντος στις δίκες και τα κέρδη ανήκει στις ΗΠΑ, δυστυχώς, ξανά. Η αμερικανική κοινωνία είναι εξαιρετικά δικομανής, επειδή από το σύστημα δικαίου της τρέφεται μια βιομηχανία αγωγών, με το ιατρικό-φαρμακευτικό κομμάτι να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο και επικερδές.

Ω θεοί! Φανταστείτε τι επακολούθησε, επειδή τα επιστημονικά επιχειρήματα, κατά των εμβολίων, μετάτην έρευνα των 20.000.000, σταμάτησαν και γονάτισαν, το επιχείρημα ήταν πως για να βρίσκονται τόσες υποθέσεις να επιδικάζονται σχετικά με αυτά τα θέματα, όπου υπάρχει καπνός θα υπάρχει και φωτιά. Εν ολίγοις, αν όλοι σέρνονται στα δικαστήρια για τα εμβόλια, τότε μάλλον τα εμβόλια έχουν πρόβλημα! Και η συνέχεια στους δέκτες σας…

Η δεύτερη σχετική ιστορία είναι η σχετική με την πανάκεια/ενός μοναδικού φαρμάκου για τον καρκίνο.Πέραν του ότι είναι ηθικώς ό,τι πιο άτιμο και παραδόπιστο να γράφεις, να αναπαράγεις και να κάνεις δημοφιλή μία ιστορία τέτοια, είναι αφελές να πιστεύεις όση αμάθεια και να έχεις πως δεν μπορεί να υφίσταται κάτι τέτοιο. Ο καρκίνος είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια, η οποία για να εμφανιστεί πρέπει τα κύτταρα να υποστούν μια σειρά μεταλλάξεων που ουσιαστικά τους επιτρέπει ανεξέλεγκτη κυτταρική διαίρεση, αποκόλληση, εισβολή σε άλλους ιστούς και εγκατάσταση μέσω νεοαγγειογένεσης και δυνητική αθανασία όσον αφορά τον αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων που μπορούν να επιτελέσουν.

Δεν αποτελεί ΜΙΑ ασθένεια αλλά ένα εύρος ασθενειών: η αντιμετώπιση τους εξαρτάται από τον τύπο κυττάρων που προέρχονται τα καρκινικά, όπως επίσης και στο τι συγκεκριμένες μεταλλάξεις φέρει αυτός ο τύπος, αν και πού έχει κάνει μετάσταση και αν έχουν προηγηθεί άλλες θεραπείες.

Το να αναπαράγεις τέτοιες ειδήσεις μηδενικού επιστημονικού κύρους, με κάνουν απλώς να αναρωτιέμαι πότε θα βρούν και το γονίδιο της αφέλειας, ώστε να θεραπευτείς με μία ορμονοθεραπεία. Και καταλήγω στα Τέσσερα Πρέπει που θεωρώ πως ίσως μας βοηθούσαν στις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ εσπρέσσο και τσιγάρου.

1) Πρέπει να καταλάβουμε πως μία τέτοια έρευνα κοστίζει περίπου στα 100.000.000 δολλάρια και πως καμία εταιρία φαρμακευτική δεν θα την διεξήγαγε με σκοπό τελικό να μην την ‘’πουλήσει’’. Μελετώντας κλινικές μελέτες, βιοστατιστική και οικονομικά Υγείας θα το διαπίστωνε ακόμα και ο πιό άγουρος αναγνώστης.

2) Πρέπει να καταλάβουμε πως ο ναρκισισμός μας να μεταφέρουμε μία αποκλειστική είδηση ή να εκφράζουμε μία κυνική άποψη που περικλύει λάθη είναι ζημιογόνος για τους γύρω μας. Απόψεις δηλαδή, τύπου, ‘’μας κάνουν ό,τι θέλουν’’, ‘’μας κρύβουν το φάρμακο΄΄κλπ κλπ … Ώρες έχει που απεβίωσε ο 46χρονος γιος ενός από τους δυνατότερους ανθρώπους στον πλανήτη, του αντιπρόεδρου των ΗΠΑ Jo Biden. Πέθανε από καρκίνο στον εγκέφαλο. Αν όχι αυτός, τότε ΠΟΙΟΣ θα είχε πρόσβαση στα precious αυτά πολυφάρμακα;

2) Πρέπει να καταλάβουμε πως η αγωγή για τον καρκίνο – είτε αυτή είναι χημειοθεραπεία, είτε ραδιοθεραπεία, είτε χειρουργική επέμβαση – δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι παρενέργειες μπορεί να είναι πολύ σκληρές και να ακούγονται απόψεις περί κρυφού φαρμάκου σε άτομα που έχουν την νόσο στο περιβάλλον τους, είναι σκληρό και ηλίθιο.

3) Πρέπει να ξέρουμε πως η ελπίδα και το θαύμα έρχεται από την επιστήμη. Πως αν ανοίξουμε τα επιστημονικά περιοδικά θα δούμε την ελπίδα που όντως έχει βάση.Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι σε έναν αυξανόμενο αριθμό ασθενών, τα φάρμακα λειτουργούν.Για παράδειγμα, περισσότεροι από το 96% των ανδρών θεραπεύονται από τον καρκίνο των όρχεων, εν συγκρίσει με το λιγότερο από 70% της δεκαετίας του 1970. Αυτό επιτεύχθηκε χάρη σε ένα φάρμακο που βοηθήσαμε να αναπτυχθεί, το οποίο λέγεται cisplatin. Επίσης, τρία στα τέσσερα παιδιά με καρκίνο θεραπεύονται, από μόλις ένα στα τέσσερα που θεραπευόταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 – τα περισσότερα παιδιά επιζούν σήμερα χάρη στη χημειοθεραπεία.

Η άγνοιά μας για την σημερινή δομή της οικονομίας, της κοινωνίας και της επιστήμης, μας κάνει κυνικούς και συνομωσιολόγους. Μας κάνει να ξεχνάμε αυτά τα πρέπει και να φαινόμαστε/ακουγόμαστε γραφικοί στα αυτιά αυτού που γνωρίζει και σκληροί στα αυτιά αυτού που νοσεί. Η ανθρωπιά μας, περνάει από τον δρόμο της μόρφωσης και της μελέτης. Ας γίνουμε πιό άνθρωποι.