Napster Moment ή αλλιώς, τα καλαμπούρια της αυτοδυναμίας

02:45 17/4/2012 - Πηγή: Aixmi

Πριν από μερικούς μήνες, στην ομιλία του στο TedxAthens, ο Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας του Αμερικανικού Δημοκρατικού κόμματος, Joe Trippi,σημείωσε εμφατικά ότι η πολιτική ζωή στην Ελλάδα βρίσκεται στο «Napster moment», κάνοντας έναν παραλληλισμό με τα ιντερνετικά δεδομένα της προηγούμενης δεκαετίας.

Για όσους δεν το θυμούνται, το Napster ήταν πρωτοποριακό  πρόγραμμα ανταλλαγής μουσικών αρχείων, που επέτρεπε στους χρήστες του διαδικτύου να μοιράζονται δωρεάν τις μουσικές τους συλλογές.

Η συνέχεια είναι

γνωστή: Η – πανίσχυρη τότε– μουσική βιομηχανία διεξήγαγε γιγαντιαίο δικαστικό αγώνα και κατάφερε να αναστείλει τη λειτουργία του λογισμικού, όμως η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας των δισκογραφικών εταιριών είχε πια τελειώσει.

Και ύστερα, ήρθε το i-tunes  της Apple. Ένα νέο λογισμικό, που έδινε τη δυνατότητα στους χρήστες να αγοράζουν μεμονωμένα μουσικά κομμάτια και όχι ολόκληρους δίσκους. Κι όλα αυτά νόμιμα.
Ο ερχομός του i-tunes άλλαξε για πάντα τη μουσική βιομηχανία, γκρέμισε τα μονοπώλια των δισκογραφικών και άνοιξε το δρόμο σε νέα μουσικά σχήματα και νέους καλλιτέχνες.

Η σημερινή πολιτική συγκυρία έρχεται να επιβεβαιώσει την παρατήρηση του Joe Trippi. Η εποχή της αυτοδυναμίας των δυο κομμάτων εξουσίας έχει παρέλθει. Η παράσταση νίκης ευνοεί μόνο τη συνεργασία δυο ή περισσοτέρων πολιτικών σχηματισμών, ενώ τα σχήματα της άκρας Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς ετοιμάζονται για την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο.

Όπως σε όλες τις μεταβατικές περιόδους όπου το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει ακόμη γεννηθεί, έτσι και σε αυτήν, οι δυνάμεις που θα προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα θα είναι αυτές που μπορεί να επιβιώσουν την επόμενη μέρα. Η κάλπη θα βγάλει μουδιασμένο αποτέλεσμα, όχι απλά επειδή οι πολίτες θέλουν να τιμωρήσουν τα κόμματα εξουσίας, αλλά πολύ περισσότερο διότι κανένα από τα δυο δεν έχει μέχρι τώρα καταφέρει να καλύψει το έλλειμμα αξιοπιστίας, παρουσιάζοντας ένα ξεκάθαρο σχέδιο εξόδου από την κρίση, με συγκεκριμένες προτάσεις συνεργασίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων μέσα και έξω από τη χώρα.

Με ποιους ανθρώπους, με ποιες πολιτικές, με ποιες κοινωνικές συμμαχίες. Με μετρήσιμους στόχους και αποτελέσματα. Με ξεκάθαρα διλήμματα και απαντήσεις. Και με ένα σχέδιο κυβερνητικής συνεργασίας που θα υπερβαίνει τις κομματικές αγκυλώσεις και θα εξηγεί με απλούς και κατανοητούς όρους τους κύριους άξονες της κυβερνητικής πρότασης και θα ξεχνά τα καλαμπούρια της αυτοδυναμίας.

Μέχρι τότε, οι παλαιοκομματικοί σχηματισμοί θα προσπαθούν να διασωθούν εκλογικά καλώντας προς ενίσχυση των ψηφοδελτίων τους πρώην ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς και τραγουδιστές. Όμως, στην εποχή του i-tunes, οι μουσικές τους δεν θα αφορούν κανέναν.-