Αλέξη, ο ιστορικός χρόνος είναι τώρα

01:40 7/3/2015 - Πηγή: Aixmi

Ο Αλέξης είχε δηλώσει ότι 70 χρόνια περίμενε η Αριστερά αυτή τη μέρα της εκλογής στην εξουσία ( αν και η αιτία της χρονολόγησης είναι ιστορικώς αρκετά τραυματική). Με την εκλογή του κατέθεσε λουλούδια στους δολοφονημένους της Καισαριανής .

Η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ συμπύκνωσε ιστορικό χρόνο, έμοιαζε να σαρκώνει τα όνειρα των στοιχειωμένων στα ξερονήσια, των μακελεμένων στα κολαστήρια, των θυσιασμένων στα κορφοβούνια, των εκτελεσμένων στα σκοπευτήρια, των ονειροπόλων για μια κοινωνία ισότητας και απελευθέρωσης.

Στην πράξη

πολλοί νόμισαν ότι με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση, θα προτάξουν «παρα πόδα» (συμβολικά εννοείται) τα παραδομένα όπλα της Βάρκιζας, ότι ο νέος εθνικοαπελευθερωτικός άνεμος ενάντια στους «γερμανοτσολιάδες του μνημονίου», θα σάρωνε τη λιτότητα, την κοινωνική αδικία, την ντροπή των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια, τη δυστυχία όσων δεν έχουν μια λάμπα ηλεκτρικού να φωτίσουν την νυχτερινή τους ανέχεια.

Η νεανική ορμή αλλά και η θεωρητική ανεπάρκεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, (η οποία μεγάλωσε στους εύκολους καιρούς, της ΠΑΣΟΚικής χαλαρότητας, όπου μια κατάληψη ενός σχολείου, δεν είχε καμιά προσωπική επίπτωση, ενώ παράλληλα φάνταζε στα μάτια των πρωταγωνιστών ως μεγάλη αγωνιστική παρακαταθήκη και συνέχεια των μεγάλων αγώνων των αριστερών προπατόρων), έμοιαζε ως τα πάντα ήταν δυνατά: Και το μνημόνιο θα καταργείτο με ένα νόμο – ένα άρθρο, και οι μισθοί παρομοίως θα επανέρχονταν στην προτεραία κατάσταση, και οι μερκελιστές θα εκτίθονταν στην λαϊκή καταισχύνη, και η ανάπτυξη χαρωπή θα έσκαζε μύτη, αρκεί αν δίναμε λεφτά στον λαό να ξοδέψει, και το φτωχό μέτωπο της νότιας Ευρώπης θα σήκωνε περήφανα κεφάλι ενάντια στις – οικονομικώς και γεωπολιτικώς- τραπεζοκρατικές μεραρχίες της Βόρειας Ευρώπης, και τα σύνορα θα άνοιγαν για τους κολασμένους του Τρίτου Κόσμου, προκειμένου να διελεύσουν και να βρουν απάγκιο στην αγκαλιά της καταναλωτικής Δύσης (θα τους δίναμε και «χαρτιά πορείας», επί τω θεσμικότερον «ταξιδιωτικά έγγραφα») , και τις αγορές θα χορεύαμε πεντοζάλη!

Φευ, αυτοί αλλιώς ξεκίνησαν και αλλιώς η ζωή (και η Ζωή)τους πάει!

Η σκληρή πρόσκρουση στην πραγματικότητα επωάζει τον κίνδυνο να καταρρεύσει το άκρως ενδιαφέρον πείραμα του «πρώτη φορά αριστερά». Ο Αλέξης Τσίπρας επωμίζεται ιστορική ευθύνη. Η προσφορά του στον λαό δεν είναι αν θα ηρωποιηθεί νικημένος (ήδη στα σόσιαλμήντια φανατικοί και απαίδευτοι συριζοταλιμπάν άρχισαν ανίερες υπενθυμίσεις, και συγκρίσεις, τηςπερίπτωσης …Αλιέντε!!!).

Η προσφορά του θα είναι να αναδειχθεί νικητής αν ευοδώσει το αριστερό πείραμα. Και αυτό σημαίνει ότι θα κάνει σωστή χαρτογράφηση του διεθνούς περιβάλλοντος αλλά και των προβλημάτων της χώρας (ποτέ ως τώρα δεν το έκανε, και αυτό διαφαίνεται γλαφυρά και διαχρονικά από τις ομιλίες του και τις θέσεις του κόμματος). Σημαίνει ότι θα προβεί στους αναγκαίους συμβιβασμούς, προκειμένου να ανταπεξέλθει ό ίδιος και η χώρα , μέσα από την στενωπό των ανελαστικών γραφειοκρατικών δομών που επιβάλουν οι εταίροι (στις οποίες έχουν υποταχθεί προ χρόνων οικειοθελώς και οι ίδιοι – κάτι που διαφεύγει από τους εγχώριους όψιμους πατριδολάγνους – αυτούς που πριν λίγα χρόνια κατακεραύνωναν ως εθνικιστή όποιον τολμούσε να μιλήσει για πατρίδα!).

Το δάκρυα και αίμα του Ουίνστον Τσώρτσιλ, παραμένει διαχρονική διδαχή και προτροπή για ηγέτες που βρίσκονται στην αιχμή του ιστορικού χρόνου – και σε μια τέτοια βρίσκεται ο νυν πρωθυπουργός.

Χθες ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης, διακήρυξε ότι είμαστε σε πόλεμο με τους δανειστές. Αφελής διαπίστωση. Σαφώς βρισκόμαστε σε πόλεμο με τους δανειστές (όπως μια σύγχρονη τεθωρακισμένη μεραρχία βρίσκεται σε πόλεμο με μια ομάδα ιθαγενών που φέρουν ως πολεμικό οπλισμό τόξα και ακόντια…) .Βρισκόμαστε επίσης σε πόλεμο και με τις εσωτερικές μας παθογένειες. Βασική για παράδειγμα είναι η διαπλοκή. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να τη χτυπήσει –και ο γράφων πιστεύει ότι είναι ο μόνος που θέλει και μπορεί να το κάνει- πρέπει να επιβιώσει. Και θα επιβιώσει ελισσόμενος , αποδεχόμενος κάποια μέτρα των δανειστών, απορρίπτοντας κάποια άλλα, αλλά με βασικό στόχοι την έξωθεν χρηματοδότηση. Καλώς η κακώς αυτή θα του επιτρέψει να επιζήσει…

Αλλιώς θα καταγραφεί μια σύντομη – ηρωική αλλά και αφελής – παρένθεση της σύγχρονης ιστορίας μας. Και θα χρειαστούν πάρα πολλά χρόνια για να αναπτερωθούν εκ νέου οι ελπίδες και να αναφωνήσει ο λαός το σύνθημα « και πάλι Αριστερά».

ΥΓ: Πάντως η σύλληψη της φοροδιαφυγής με τη συγκρότηση εκτεταμένου μηχανισμού ημιεπαγγελματιών κουκουλοφόρων ( ακόμη και αλλοδαπών τουριστών ) που θα καταγράφουν οπτικοακουστικά και θα καταγγέλλουν παραβάτες της φορολογικής νομοθεσίας, μόνο γέλωτα προσφέρει. Για να πιάσουν αυτή τη φοροδιαφυγή ας απευθυνθούν σε ανθρώπους της πιάτσας που μπορούν να συνδράμουν πρακτικώς, αφήνοντας τους υψιπετείς επιτελικούς σχεδιασμούς στους μοντέρνους μύστες της Financialengineering…