Φωνάζαμε ότι ερχόταν καταστροφή απ’ το 2005, αλλά μας αγνοούσαν…

14:20 25/2/2012 - Πηγή: Aixmi

Η οξεία κριτική που ασκείται σήμερα εναντίον των πολιτικών στρέφεται, κυρίως, εναντίον των περιοριστικών μέτρων που εφαρμόζουν και της υποταγής τους στην τρόικα.

Είναι αυτή η μεγαλύτερη ευθύνη τους; Πιστεύω όχι. Η κορυφαία ευθύνη τους είναι ότι επί 30 χρόνια συντηρούσαν τον υπερδανεισμό της χώρας, ενώ γνώριζαν ότι πάμε ολοταχώς στο γκρεμό. Και ας μην πουν πως δεν ήξεραν. Ο ισχυρισμός τους δεν ισχύει. Και δεν αναφέρομαι στα όσα στοιχεία, επί σειράν ετών, είχαν γίνει γνωστά. Αλλά σε μια προσωπική μου ανάλυση, που μόλις

πρόσφατα ξαναδιάβασα κι είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα που τότε εργαζόμουνα το Δεκέμβριο του 2005, λίγο μόλις χρόνο μετά τη θριαμβευτική νίκη του Κώστα Καραμανλή στις εκλογές του 2004 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που μας είχαν γεμίσει με ενθουσιασμό κι ευφορία.

Σε εκείνο το άρθρο έγραφα ότι αν η Ελλάδα, που τελεί υπό χρεοκοπία, δεν αποφασίσει συγκροτημένα να αλλάξει πορεία, αν οι κυβερνώντες και η κοινωνία δεν συναποφασίσουμε να «ξεβολευτούμε από μόνοι μας, συστηματικά, τότε θα έρθει κάποια στιγμή, που η ίδια η ζωή θα μας ξεβολέψει βίαια, άγρια». Και πολύ φοβάμαι, αυτό συμβαίνει σήμερα. Συνέχιζα τότε:

«Στη Γερμανία, στη χώρα με τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία,  η κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ μειώνει στο μισό το δώρο Χριστουγέννων των 470 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, ενώ αυξάνει τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια και αυξάνει ασφαλιστικές εισφορές και φόρους- για να περιορίσει, κατά το δυνατόν, τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα της χώρας.

Στην Ελλάδα, μια χώρα με σαφώς μικρότερη επιρροή στα ευρωπαϊκά πράγματα, η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή επιμένει στην εμφανώς αδιέξοδη πολιτική της «ήπιας προσαρμογής», αρνείται να λάβει μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα, βαπτίζει ως «μεταρρυθμίσεις» τις διστακτικές, άτολμες πολιτικές που λαμβάνει με τις ΔΕΚΟ, όπως η κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοπροσλαμβανομένους, και είναι βέβαιον ότι αδυνατεί να καταπολεμήσει τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, (πολύ μεγαλύτερα των γερμανικών) και το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος, που υπερέβη τα 230 δισ ευρώ.

Δεν απέχει πολύ η ώρα -εκτιμούν όσοι ρεαλιστικά βλέπουν κι αναλύουν τα πράγματα- που θα κινηθεί εναντίον μας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτώντας τη λήψη ακόμα σκληρότερων μέτρων, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν εγκαίρως η κυβέρνηση Καραμανλή- με την τεράστια λαϊκή αποδοχή που είχε όταν ανήλθε στην εξουσία- προχωρούσε με αποφασιστικό τρόπο σε φιλελευθεροποίηση των δομών της κρατικής οικονομίας, και στην «επανίδρυση του κράτους». Πράγματα που στα λόγια υποσχέθηκε σωστά, αλλά στην πράξη απέφυγε να κάνει  -προφανώς διότι δεν γνώριζε τον τρόπο και δεν ήθελε να αναλάβει  οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.

Αποτελεί πεποίθησή μας ότι το μέλλον προοιωνίζεται ζοφερό όσο επικρατούν στην κοινωνία παρωχημένες συνδικαλιστικές και συντεχνιακές αντιλήψεις, όσο διαφεντεύει τα πάντα μια άκρως διεφθαρμένη και γραφειοκρατική Δημόσια Διοίκηση, (που αποτελεί την μεγαλύτερη τροχοπέδη για τη οικονομική ανάπτυξ