Η φωτογραφία -σύμβολο, με τη σημαία στη Βουλή του Χίτλερ, ήταν σκηνοθετημένη

15:01 2/5/2015 - Πηγή: Aixmi

Με προσωπική εντολή του Στάλιν η κόκκινη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης στήθηκε στην οροφή του βομβαρδισμένου Ράιχσταγκ (γερμανικό Κοινοβούλιο) το βράδυ της 30ης Απριλίου 1945. «Οπωσδήποτε πριν από την Πρωτομαγιά», ήταν η οδηγία του Κρεμλίνου.

Πέντε λοχίες του κόκκινου στρατού, με επικεφαλής τον Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν, ανέλαβαν και έφεραν σε πέρας την αποστολή. Και μετά βγήκε η θρυλική φωτογραφία. Μόνο που σε εκείνη τα πρόσωπα είναι…άλλα! Δεν απεικονίζονται ο Μίνιν και οι σύντροφοί του.

Τι συνέβη; Η φωτογραφία σκηνοθετήθηκε πιθανότατα σαν σήμερα 2 Μαίου από τον φωτογράφο του

σοβιετικού πρακτορείου ειδήσεων TASS, που ακολουθούσε τον κόκκινο στρατό, Γεβγένι Χαλντέι. Ο ιδιοφυής φωτορεπόρτερ (τον θεωρούν ισάξιο του Φρανκ Κάππα) έψαξε να βρει το κατάλληλο σημείο και, αφού απέρριψε την Πύλη του Βραδεμβούργου, κατέληξε στην οροφή του Ράιχσταγκ.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ήταν επηρεασμένος από την περίφημη (και επίσης σκηνοθετημένη) φωτογραφία του Τζόε Ρόζενταλ με την ανάρτηση της αμερικανικής σημαίας στην Ιβοζίμα (23-2-1945).

Ο Γεβγένι βρήκε στο βομβαρδισμένο κτίριο τρεις στρατιώτες και τους αγγάρεψε να ανέβουν στην οροφή. Τράβηξε ένα ολόκληρο φιλμ και επέλεξε το καρέ πάνω στο οποίο έκανε λίγες παρεμβάσεις (κυρίως πρόσθεσε καπνό, επειδή ο ουρανός «άσπριζε». Μετά έστειλε τη φωτογραφια στον αρχισυντάκτη του TASS, Παλγκουνόφ, ο οποίος έκανε τη «φρικτή ανακάλυψη»: Ο στρατιώτης φορούσε δυο ρολόγια, ένα σε κάθε καρπό -προφανώς κλεμμένα από νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες.

Η «διόρθωση» έγινε με το σβήσιμο του ενός ρολογιού (με μαύρο) στον δεξιό καρπό!

Στην ιστορική φωτογραφία, λοιπόν, απεικονίζεται ο στρατιώτης Αμπντουλαχάμ Ισμαίλοφ από τον Καύκασο, που έκτοτε έζησε αγνοημένος από τη σοβιετική ηγεσία… Μέχρι που τον «ανακάλυψε» ο Γιέλτσιν και τον τίμησε το 1996 με το χρυσό αστέρι του ήρωα. Πέθανε το 2010 σε ηλικία 93 ετών.

Ο φωτογράφος Γεβγένι Χαλντέι, Εβραίος από την Ουκρανία, μετά τον πόλεμο απολύθηκε το 1948 από το TASS, μαζί με όλους τους Εβραίους δημοσιογράφους.

Ξαναβρήκε δουλειά 10 χρόνια αργότερα επί Νικίτα Κρούτσεφ (το 1958 στην ΠΡΑΒΔΑ). Όλα αυτά τα χρόνια επιβίωνε τραβώντας φωτογραφίες σε πανηγύρια στα κολχόζ. Πέθανε το 1997 σε ηλικία 80 ετών.