Η κατάρρευση του αυτονόητου και η εξέγερση των κορόιδων…

01:41 7/9/2012 - Πηγή: Aixmi

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κρίση χρέους, που έχει ήδη μετεξελιχθεί σε γενικότερη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα, έχει για όσους την υφίστανται – και, όπως σε κάθε κατοχή, δεν την εισπράττουν όλοι το ίδιο –κάτι από την οδύνη και την αγωνία του εξασθενημένου ζώου σε μια αγέλη που δέχεται επίθεση. Η βουκολική αναλογία έχει τα προβλήματά της, αλλά και την αξία της.  Ένα κοπάδι που δέχεται επίθεση λύκων και προσπαθεί να την αντέξει, με τα πιο ανθεκτικά μέλη να προβληματίζονται αν πρέπει να φροντίσουν μόνο

για το πώς θα αποκρούσουν την επίθεση όσοι έχουν προοπτική σωτηρίας, αφήνοντας πίσω τους βραδυπορούντες, ή αν πρέπει να συμπεριληφθούν στη συλλογική άμυνα και τα αδύναμα μέλη της παρέας.

Τα ερωτήματα που γεννά μια τέτοια εικόνα σήμερα, με την εμπειρία τριών χρόνων κρίσης, είναι πολλά. Ιδού μερικά: Τι έπαθαν ξαφνικά οι λύκοι και δεν κυνηγούν στα γνώριμα για αυτούς λημέρια; Πού είναι οι τσοπάνηδες να τους «χουγιάξουν» μήπως αλλάξουν πορεία και στόχο; Τι τη θέλουν τόση μεγάλη σοδειά οι λύκοι; Και ποιος άνοιξε τις πόρτες από το ζωολογικό κήπο, όπου υπήρχαν τουλάχιστον κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες-φραγμοί στην απληστία τους;

Υπάρχει, όμως, ένα ειδικό ερώτημα που αφορά τα υποψήφια «ψοφίμια», τα εξασθενημένα ζώα της αγέλης. Γιατί είναι τόσο κοκαλιάρικα, γιατί μένουν πάντα πίσω, γιατί δεν έχουν τις αναγκαίες αντοχές στην επίθεση; Πώς γλίστρησαν στο ρόλο του θύματος; Και αν τα υποψήφια θύματα είναι συλλογικότητες, ολόκληρα κράτη και οι οικονομίες τους, τι διαδραματίζεται εντός των τειχών; Ποιοι προσδοκούν να βγουν από το στόμα του λύκου πλουσιότεροι και ισχυρότεροι; Ποιοι ασχολούνται με το πώς θα κερδίσουν από την επίθεση;

Το ερώτημα για το πώς η Ελλάδα – ειδικά η Ελλάδα, ως πρότυπο του κράτους-στόχου των «αγορών» – κατάντησε να γίνει ο ασθενέστερος κρίκος της Ευρωζώνης, δεν έχει ακόμη απαντηθεί πειστικά. Οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι – ημεδαποί και αλλοδαποί, φιλέλληνες, ουδέτεροι και μισέλληνες – έχουν δώσει τις πιο αντιφατικές απαντήσεις που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Τόσο για την αιτία του κακού, όσο και τη θεραπεία του. Και καταλάβαμε όλοι τα όρια αλλά και τις χρήσεις της Οικονομικής «επιστήμης».

Κάποιες απαντήσεις που έχουν δοθεί στο ερώτημα έχουν ωστόσο μερική αξία, σαν τα κομμάτια ενός παζλ που μόνο όταν συντεθούν αποκτούν πραγματικό νόημα. Ανευθυνότητα, ανομία, απληστία, διαφθορά, ιδιοτέλεια στην κοινωνία και το κράτος, και κυρίως στο «διευθυντικό» του προσωπικό, αναφέρονται συχνά ως οι βασικές εγχώριες αιτίες της κρίσης. Το ερώτημα, όμως, είναι τι γέννησε αυτές τις όντως καταστροφικές  στάσεις και πρακτικές. Διότι είναι γεγονός ότι η Ελλάδα εξασθένησε και έγινε το πιο εύκολο θύμα των «αγορών» αφ’ ενός, και ο πιο διάσημος σάκος του μποξ, αφ’ ετέρου. Ολόγυμνη, γίνεται εδώ και τρία χρόνια αντικείμενο σαδιστικών ηδονοβλεψιών, χωρίς να μπορεί ούτε να κρυφτεί, ούτε να προστατευτεί από τα αδυσώπητα βλέμματα. Όπως το έθεσε πολύ ωμά και ο «φιλέλλην» υπουργός Οικονομικών της Βαυαρίας, Herr Söder, «κάποτε έρχε