Μέριλ Στριπ: Ενα τεράστιο όνομα, μια μεγάλη ιστορία

13:40 22/6/2016 - Πηγή: Aixmi

Η Μέριλ Στριπ, είναι μία απο τις πιο αναγνωρισμένες ηθοποιούς της σύγχρονης εποχής.
Τι θα μπορούσε να πει κανείς γι’ αυτή τη γυναίκα που έχει συνδέσει το όνομά της με εξαιρετικές ερμηνείες, διατηρώντας πάντα ένα προφίλ χαμηλών τόνων;

Είναι ο απόλυτος συνδυασμός ταλέντου και ήθους και η ιστορία της ζωής της ξεκίνησε σαν σήμερα πριν 67 χρόνια.

Αρχικά, ήθελε να γίνει δικηγόρος. Δεν πήγε όμως στις εξετάσεις, γιατί την πήρε ο ύπνος κι έτσι αποφάσισε να φοιτήσει στο Γέιλ, στο τμήμα της δραματικής.
Ωστόσο, το ξεκίνημά της στον χώρο του θεάματος δεν

ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα. Πριν αναγνωριστεί το ταλέντο της, εργαζόταν ως σερβιτόρα σε ξενοδοχείο στο Νιου Τζέρσεϊ, ενώ σε ένα από τα πολλά δοκιμαστικά που περνούσε, βίωσε την απόλυτη απόρριψη.

Ήταν το 1976 όταν ο Ιταλός παραγωγός του «Κινγκ Κονγκ» έκανε οντισιόν για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόλις είδε τη Στριπ, φαίρεται να είπε στον γιο του στα ιταλικά: «Είναι άσχημη. Γιατί μου έφερες αυτό το πράγμα;». Η συνέχεια δεν ήταν αυτή που περίμενε, καθώς η Στριπ του απάντησε αναλόγως άπταιστα στη γλώσσα του.

Η ίδια έχει αποκαλύψει πως το γεγονός ότι έπαψε να ενδιαφέρεται για την εμφάνισή της, τη βοήθησε ερμηνευτικά: «Όταν ήμουν μικρή δεν είχα αυτοπεποίθηση, ούτε πίστευα ότι είμαι όμορφη. Θεωρούσα ότι είμαι καρατερίστα και ακόμα το πιστεύω. Και αυτό που έκανα από νωρίς και ήταν πραγματικά απελευθερωτικό, ήταν να σταματήσω να ασχολούμαι με την εμφανίσή μου, στο κομμάτι που αφορούσε τη δουλειά».

Η περίοδος που σημάδεψε τη ζωή της

Το 1978 ήταν μία χρονιά-ορόσημο για τη Μέριλ Στριπ. Ηταν το έτος που το Χόλιγουντ ανακάλυπτε πόσο καλή ηθοποιός ήταν και ήταν τότε που έχασε τον έρωτα που σημάδεψε όλη της τη ζωη.

Ο συγγραφέας Μάικλ Σούλμαν, που ανέλαβε να γράψει τη βιογραφία της ηθοποιού, λέει: «Η Μέριλ δεν θέλει να μιλάει για εκείνη την περίοδο, αλλά ήταν εκείνη η χρονιά που διαμόρφωσε την προσωπικότητά της».

Το ζευγάρι γνωρίστηκε το 1976, όταν ο Καζάλ ήταν ήδη πολύ γνωστός ηθοποιός.

Όπως αποκαλύπτουν όσοι τον γνώρισαν, ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, εξαιρετικής ευφυίας, με πολλές ιδιοτροπίες και ένα μόνιμα μελαγχολικό ύφος.

Όλα αυτά δεν απώθησαν τη Μέριλ Στριπ, αντίθετα την έκαναν να τον ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που τον είδε. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία και όπως σχολιάζει ο συγγραφέας του βιβλίου «όσο αργά κινούνταν στα πάντα ο Καζάλ, τόσο γρήγορα κινήθηκε με τη Μέριλ. Σχεδόν αμέσως συγκατοίκησαν για να ζήσουν τον ερωτά τους».

Οι ευτυχισμένες μέρες έμελλε να διαρκέσουν μέχρι τον Μάιο του 1977, όπου ο Καζάλ διαγνώσθηκε με καρκίνο τελικού σταδίου στους πνεύμονες, με μεταστάσεις σε πολλά όργανα.

Η Στριπ ήταν νυχθημερόν στο πλευρό του προσπαθώντας να του απαλύνει τους πόνους και την αγωνία του για τον θάνατο.
Δεν της άρεσε το δράμα, ούτε το έπαιξε ποτέ κουρασμένη ή θύμα. Ηταν δυνατή για τον σύντροφό της.

Στον μόνο που εξομολογήθηκε πώς ένιωθε ήταν ένας καθηγητής της από το Γέιλ στον οποίο έγραψε ένα γράμμα: «Ο φίλος μου είναι πολύ άρρωστος και μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο. Τον προσέχουν καλά, αλλά ανησυχώ τόσο πολύ. Προσπαθώ να δείχνω ευδιάθετη και δυνατή και αυτό με εξοντώνει ψυχικά, βιολογικά και πνευματικά περισσότερο και από τον πιο απαιτητικό ρόλο».

Στις 12 Μαρτίου ο Καζάλ έφυγε απο τη ζωή.

Ο Σούλμαν περιγράφει τη συγκλονιστική σκηνή: «Η Μέριλ δεν ήταν έτοιμη ούτε να το ακούσει, ούτε να το πιστέψει. Οσα συνέβησαν στη συνέχεια ήταν το αποκορύφωμα των ελπίδων που μάταια έτρεφε τόσο καιρό. Πήγε στο κρεβάτι του, τον χτύπαγε στο στήθος και σπάραζε από πάνω του. Τότε εκείνος άνοιξε τα μάτια του και της είπε: Είναι εντάξει Μέριλ, είναι εντάξει. Και τότε πέθανε!».

Η αναγνώριση

Το παιχνίδι της μοίρας ήταν απίστευτο καθώς την ίδια χρονιά η Μέριλ Στριπ δεν προλάβαινε να μετράει επιτυχίες: Κέρδισε βραβείο ΕΜΜΥ για το «Holocaust», ήταν υποψήφια για Οσκαρ για τον Ελαφοκυνηγό και τη ζήτησαν για την ταινία «Κράμερ εναντίον Κράμερ». Είχε γίνει σταρ.

Οι κοντινοί της φίλοι συνηθίζουν όμως να λένε ότι για κανέναν ρόλο δεν τη θαύμασαν τόσο πολύ όσο την εκτίμησαν για το πώς στάθηκε στον σύντροφό της.

Ό,τι κατέκτησε μέσα σε αυτά τα 40 χρόνια το οφείλει στην εργατικότητά της, «που αγγίζει τα όρια της εμμονής», όπως είχε πει ο συμπρωταγωνιστής της, Ντάστιν Χόφμαν, στο «Κράμερ εναντίον Κράμερ», όπου η Στριπ κέρδισε για την ερμηνεία της το πρώτο της Όσκαρ, αλλά και στην τύχη, που της χαμογέλασε αρκετές φορές. Για δεύτερη φορά περπατά στο κόκκινο χαλί το 1983, κερδίζοντας το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για την “Εκλογή της Σόφι”. Ο ρόλος της «ασαφούς και ακαθόριστης» φιλενάδας του Ντε Νίρο δεν της κέντρισε αρχικά το ενδιαφέρον. Ευτυχώς γι’ αυτήν, διαψεύστηκε. Το ίδιο, όμως, συνέβη και στην περίπτωση της «Σιδηράς Κυρίας». Στην αρχή η Στριπ δεν ήθελε τον ρόλο, επειδή αντιπαθούσε τον χαρακτήρα! Στη συνέχεια, ωστόσο, την μετέπεισαν κι έτσι η Στριπ έκανε τρία τα Όσκαρ της.

Η Μέριλ Στριπ, στα 67 της χρόνια, είναι η ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ στην ιστορία του θεσμού, 19 στο σύνολο.

Αυτό που επίσης δεν γνωρίζει πολύς κόσμος, είναι ότι η Στριπ -μαζί με τη Σιγκούρνι Γούιβερ- δικεδικούσε τον ρόλο της Έλεν Ρίπλεϊ στην επική ταινία «Άλιεν». Ο παραγωγός της, όμως, γνωρίζοντας ότι βρίσκεται σε πένθος για τον χαμό του συντρόφου της, θεώρησε σωστό να μην της ζητήσει να πάει στη Νέα Υόρκη.

Η Μέριλ Στριπ έχει παραδεχθεί πως για κάποιες ταινίες, έφτασε σε σημείο κυριολεκτικά να παρακαλέσει!
Όπως στην ταινία «Η Εκλογή της Σόφι», που έπεσε στα γόνατα εκλιπαρώντας τον σκηνοθέτη της, Άλαν Πάκουλα να της δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και δικαιώθηκε μιας και η εκπληκτική της ερμηνεία, της χάρισε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της.

Επίσης, σε μια άλλη κλασική ταινία, το «Θέλμα και Λουίζ», το αρχικό δίδυμο το πρωταγωνιστριών επρόκειτο να είναι η Στριπ μαζί με την καλή της φίλη Γκόλντι Χον. Εκείνο το διάστημα, όμως, η Στριπ έμεινε έγκυος κι έτσι οι παραγωγοί συνέχισαν με τις Σούζαν Σάραντον και Τζίνα Ντέιβις.

Εκτός από τα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες, όμως, η Στριπ, έχει υπάρξει και πέντε φορές υποψήφια για βραβείο Γκράμι! Μία εξ αυτών, για τη συμμετοχή της στο σάουντρακ του μιούζικαλ «Μάμα Μία».

Δύο χρόνια πριν, η σπουδαία ηθοποιός χρησιμοποίήσε τα λόγια του Πορτογάλου συγγραφέα Jose Micard Teixerα, σ’ενα συγκλονιστικό κείμενο με τίτλο “Δεν έχω υπομονή”, δηλώνοντας ότι βρίσκεται πλέον σε ένα σημείο της ζωή της που δεν αντέχει τον κυνισμό, το ψέμα, τις αντιπαραθέσεις, τις υπερβολές και την προδοσία.

«Δεν έχω πλέον υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έγινα αλαζόνας, αλλά απλώς και μόνο επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο στη ζωή μου όπου δεν θέλω να χάνω πια χρόνο με ό,τι με δυσαρεστεί ή με πονάει. Δεν έχω καθόλου υπομονή για τον κυνισμό, την υπερβολική κριτική και τις απαιτήσεις οποιασδήποτε φύσης. Έχασα τη θέληση να ευχαριστήσω αυτούς που δεν τους αρέσω, να αγαπώ αυτούς που δεν μ “αγαπάνε και να χαμογελώ σε όσους δεν θέλουν να μου χαμογελάσουν. Δεν χαρίζω πλέον ούτε ένα λεπτό στους ψεύτες και τους χειριστικούς. Αποφάσισα να μην συνυπάρχω άλλο με την προσποίηση, την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον φτηνό έπαινο. Δεν ανέχομαι πια τη δήθεν πολυμάθεια, ούτε την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Δεν συμπλέω με το λαϊκίστικο κουτσομπολιό. Μισώ τις συγκρούσεις και τις συγκρίσεις. Πιστεύω σε έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις και γι “αυτό αποφεύγω τους ανθρώπους με αυστηρή και άκαμπτη προσωπικότητα. Φιλία χωρίς εμπιστοσύνη δεν υπάρχει και η προδοσία στη φιλία δεν χωράει. Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν πώς να χαρίσουν μια φιλοφρόνηση ή μια λέξη ενθάρρυνσης. Οι υπερβολές με κουράζουν και δύσκολα αποδέχομαι όσους δεν συμπαθούν τα ζώα. Και πάνω από όλα δεν έχω υπομονή για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου».

Η Στριπ είναι επίσης γνωστή για τη φιλανθρωπική της δράση, αλλά και την αγάπη της για τα ζώα. Έχει αγωνιστεί, επίσης, κατά των διακρίσεων που δέχονται οι γυναίκες και των φαινομένων σεξισμού στον κινηματογράφο, εκφράζοντας σε κάθε ευκαιρία τη στήριξή της στο «ασθενές φύλο».