Ο δικός μου Φρέντυ…

17:58 21/5/2013 - Πηγή: Aixmi

Τρέξανε κιόλας 14 χρόνια χωρίς αυτή την φανταιζί φυσιογνωμία, που κυριάρχησε και ευτυχώς γαλούχησε πολλούς απο έμας. Ήταν 10.30, πρωινό της σημερινής γιορτής, που τα μάτια του έκλειναν για πάντα και το ευφυές μαυλό του όδευε για να συναντήσει πολλούς απο αυτούς που έκανε είδωλα στις εκπομπές του, που αγάπησε και που μαζί τους ονειρεύτηκε, πορεύτηκε και πήρε έμπνευση γραφής.

Ο Φρέντυ Γερμανός! Ένας πρίγκηπας της Δημοσιογράφιας. Μας πήρε απο το χέρι και μας πέρασε, από αυτή που είμαστε τώρα, όχι όλοι ευτυχώς αλλά αρκετοί στην απέναντι μεριά. Ο δικός του δρόμος είχε άρωμα. Το πείσμα

του για τη δουλειά, την αγάπη του για το τέλειο, τη ζοχάδα του για το άνευρο… Αυτά που τον έκαναν να καβαλάει το ρολόι, τις ώρες, τις μέρες και να γράφει, να μοντάρει, να σβήνει και να ξαναγράφει. Η εκπομπή του Φρέντυ είναι η μοναδική περίπτωση στην ελληνική τηλεόραση, όπου παιζόταν στον άέρα το πρώτο μέρος της και εκείνος μοντάριζε το δεύτερο!

Για τη δουλειά του στην εφημερίδα ή την τηλεόραση πολλά μπορείς να πεις. Ίσως και να αμφισβητήσεις. Ο καθένας έχει δικαίωμα στην άλλη γνώμη, αλλά σίγουρα θα ‘ναι χωρίς να τον έχει γνωρίσει! Οχι, δεν ηταν εύκολος άνθρωπος ο Φρέντυ. Θα τον έλεγες μοναχικό και συντροφικό με την αυτοκόλλητη γραφομηχανή του. Θα τον έλεγες και κοινωνικό στους δικούς του, στη ζωή του, όταν αυτή δεν περιείχε τις ατέλειωτες ώρες στο μοντάζ στα πανάρχαια μηχανήματα της ΕΡΤ! Θα τον έλεγες «καβαλάρη του ονείρου»…

Ήμουν κάποια -κάποτε από τις τυχερές! Τον γνώρισα. Τον έζησα, τον θαύμασα, του το είπα, τον αγάπησα. Πάνω στις θεωρίες του για τη ζωή, τη δουλειά, το χιούμορ, την εκτίμηση, το σεβασμό, την ειρωνία, τη γνώση, έχτισα το χαρακτήρα μου. Απλόχερα μου χάρισε τις γνώσεις του, τις ματαλαμπάδωσε σε όσους ήθελαν να πάρουν κάτι, μια πινελιά από την τρέλα του, τη μοναδικότητά του. Ο Φρέντυ ήταν ευπατρίδης. Κύριος. Μάζευε τόσο κόσμο γύρω του όσο φαντάζομαι ένας μεγάλος αμερικάνος ηθοποιός της γενιάς του. Τον σκέφτομαι πολλές φορές. Μου λείπει η ματιά του στα πράγματα, η σκέψη του, το σκωπτικό του σχόλιο. Αλλά και πάλι, λέω, τι καλά που έζησες μια άλλη εποχή. Αυτή που σου ταίριαζε. Σήμερα, το νιώθω, θα ήσουν σαν το ψάρι έξω από τα νερά του…