Περί Κοσμητόρων

18:34 1/2/2014 - Πηγή: Aixmi

Η μεγάλη φιλόλογος και φιλελληνίδα Jacqueline De Romilly στο βιβλίο της «Γιατί η Ελλάδα», γράφει χαρακτηριστικά: «Οι Έλληνες δεν ανακάλυψαν την έννοια του νόμου, πολύ λιγότερο οι Αθηναίοι. Μας εντυπωσιάζει, όμως, η επιμονή και ο ζήλος με τα οποία προσδιόρισαν το ρόλο του και υπογράμμισαν τη σημασία του».

Η J.D.R. αναφέρεται, βέβαια, στην αρχαιότητα, αν όμως έφθανε στο παρόν θα περιοριζόταν σίγουρα στην τελευταία μόνον διαπίστωση. Γιατί, δυστυχώς οι Νεοέλληνες ενώ υπογραμμίζουν διαρκώς τη σημασία του νόμου, αδυνατούν

να προσδιορίσουν το ρόλο του και κυρίως να τον εφαρμόσουν. Οι συνέπειες αυτής της αδυναμίας έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο και το θέμα των κοσμητόρων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ενώ, δηλαδή, ο νόμος αναθέτει στο Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου την επιλογή των καλύτερων υποψηφίων για τη θέση αυτή, όταν είναι τρεις ή και περισσότεροι, ο ίδιος νόμος δεν αναφέρεται στην περίπτωση των δύο ή του ενός υποψήφιου. Αποτέλεσμα του κενού του νόμου είναι, στην περίπτωση που ο ένας εκ των δύο υποψηφίων δεν επιλεγεί , ο άλλος να μένει μόνος υποψήφιος και φυσικά προνομιούχος.

Εξάλλου, στην περίπτωση που ο ένας και μοναδικός υποψήφιος δεν επιλεγεί, η δυσκολία είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν μάλιστα – όπως συμβαίνει στη Φιλοσοφική Σχολή – η μόνη υποψήφια, καταξιωμένη συνάδελφος και δραστήρια λειτουργός στον εκπαιδευτικό της χώρο, συγκεντρώνει την αναγνώριση διδασκόντων και διδασκομένων.

Ο επιφανής αρχαίος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, στο λόγο του «Προς Λεπτίνην», στρέφεται εναντίον κάποιου, που για να επιτύχει την είσπραξη φόρων θέλησε να ακυρώσει ορισμένες φορολογικές απαλλαγές, προσβάλλοντας έτσι τα ατομικά δικαιώματα και θίγοντας τη φερεγγυότητα της πόλης. Χαρακτηριστικό και εξαιρετικά επίκαιρο είναι το ακόλουθο απόσπασμα: «Ορισμένοι πολιτικοί πέτυχαν να τους επιτραπεί να νομοθετούν όποτε θέλουν και όπως τύχει, δημιουργώντας έτσι πολλούς νόμους αντίθετους μεταξύ τους. Αυτοί οι νόμοι πρέπει να καταργηθούν. Έτσι, θα υπάρχει ένας μόνο νόμος για κάθε ζήτημα που δεν θα ταράζει και δεν θα φέρνει σε δύσκολη θέση τους μη νομομαθείς. Όλοι θα μπορούν να διαβάζουν τα ίδια πράγματα και να μαθαίνουν απλά και καθαρά τι είναι το σωστό».

Ανήκω και εγώ στους μη νομομαθείς και μπροστά στο πρόβλημα των κοσμητόρων, που οδηγεί σε αδιέξοδο αναρωτιέμαι: Πιστεύουμε, αλήθεια ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα; Αν ναι, τότε το πρόβλημα των κοσμητόρων μπορεί να λυθεί εδώ και τώρα. Οι καιροί ου μενετοί!