Πώς η κρεβατοκάμαρα του Ολάντ επηρεάζει την Ελλάδα

18:51 19/1/2014 - Πηγή: Aixmi

Ιστορικά, οι μεγάλες συμφωνίες συνάπτονται σε μεγαλοπρεπείς αίθουσες.

Η ελευθεριάζουσα Γαλλία έσπασε το ταμπού.

Το νέο κοινωνικό σύμφωνο μπερδεύτηκε με τα καυτά σεντόνια του Ολάντ .

Οι μεγάλες γαλλικές εφημερίδες ,την επομένη της συνέντευξης Ολάντ ανέδειξαν ως κεντρικό ζήτημα ,την ανακοινωθείσα ¨ελάφρυνση των επιβαρύνσεων των επιχειρήσεων έναντι δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και διεύρυνσης του κοινωνικού διαλόγου” (MONDE,FIGARO) .

Η κεντροδεξιά FIGARO

,συνέχισε το παζάρι ,με τίτλο «ναι μεν αλλά από τα αφεντικά», ενώ η κεντρώα -κεντροαριστερή MONDE ανέλαβε την προσέγγιση των δύο βασικών «συστημικών» (που θάλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ) πλευρών, Κεντροδεξιάς /Κεντροαριστεράς . Αφιέρωνε το κεντρικό της θέμα στην όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων στην Κεντροδεξιά με επίδικο τη στάση της έναντι των εξαγγελιών Ολάντ .

Χρειάστηκαν μόλις τρεις μέρες για να επικυρωθεί και δημοσκοπικά η μεγάλη στροφή του Ολαντ , το «σύμφωνο υπευθυνότητας», όπως πλέον τιτλοφορείται.

Αποτέλεσμα: κέρδη για τον Ολάντ, πρόβλημα στην Κεντροδεξιά .

Σημερινή δημοσκόπηση στην εφημερίδα Le Parisien καταγράφει, 62% των Γάλλων εκτιμούν ότι το UMP, (κόμμα του Σαρκοζί) , πρέπει να συνεργαστεί με την κυβέρνηση για να εφαρμοστεί το «σύμφωνο υπευθυνότητας».

Στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους , καταγράφεται “ μία οριακή πλειοψηφία , (52%) που διαφωνεί, ενώ το 45% δηλώνει έτοιμο να συνεργαστεί “ .

Δεν ξέρω πόσο οι αποκαλύψεις έσπρωξαν στο δρόμο «της υπευθυνότητας» τον Πρόεδρο «του μεγάλου ασθενούς» της Ευρώπης . Ή το αντίθετο , πόσο αυτές τον βοήθησαν να αλλάξει ρότα , με τις μικρότερες αντιδράσεις.

Το γεγονός είναι ότι «το σύμφωνο υπευθυνότητας» συνήφθη , υποστηρίζεται και, φυσικά, οι πρώτοι που συνεχάρησαν τον Ολάντ ήταν οι Γερμανοί.

Μπορεί δε κανείς να εκτιμήσει βάσιμα πως ο γαλλογερμανικός άξονας θα ενισχυθεί κι αυτό αναντίρρητα είναι καλό πράγμα για τη δυναμική της Ε.Ε.

Το γαλλικο σύμφωνο «υπευθυνότητας», είπαμε ελάφρυνση επιχειρήσεων έναντι θέσεων εργασίας , μου μοιάζει πως ανοίγει το δρόμο για συμφωνία Αθήνας- τρόικας, μιας και το θέμα περιλαμβάνεται στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης, δίνει δε επιπλέον επιχείρημα στην ελληνική κυβέρνηση να επιμείνει στην απόρριψη της απελευθέρωσης των απολύσεων .

Τι μένει ;

Να διευκρινιστεί ,υπό τα νέα δεδομένα, η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κ Τσίπρα. Θα υποστηρίξει τη θέση της κυβέρνησης που προσλαμβάνει χαρακτήρα πανευρωπαϊκής πατέντας ή θα επιμείνει στα γνωστά, αυτά που επαναλάμβανε στο άρθρο του χθες στην ιστοσελίδα της MONDE όπου εξαπέλυε επίθεση κατά της Μέρκελ και της «αδιέξοδης πολιτικής της λιτότητας».

Συνεπέρανε δε πως αυτή , είναι «απλώς το αποτέλεσμα ενός αρνητικού συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Ενός συσχετισμού που διαμορφώθηκε μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90, κυρίως από την προσχώρηση της Σοσιαλδημοκρατίας στη Νεοφιλελεύθερη συναίνεση. Μια επιλογή που σήμερα αποδεικνύεται πολιτικά αδιέξοδη. Και είναι, επίσης, το αποτέλεσμα της σύμπτωσης στο νότο της Ευρωζώνης περιδεών κυβερνήσεων, κατώτερων των περιστάσεων».

Αλλά, όπως έλεγε ένας καλός μου φίλος, το θέμα δεν είναι να έχεις δίκιο ,το θέμα είναι να το βρείς.

Προφανώς υπάρχει προσχώρηση της Σοσιαλδημοκρατίας σε κάποιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Όσο προφανές είναι και από το γαλλικό «σύμφωνο υπευθυνότητας» πως η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία , επιδιώκει να φέρει ένα ζύγι ,με τις νέες θέσεις εργασίας έναντι ανεργίας . Τη μάστιγα που εξουδετερώνει κυρίως το νεανικό πληθυσμό ,κατά κοινή παραδοχή Σοσιαλδημοκρατών /Χριστιανοδημοκρατών.

Θα πείτε «από πίτα (Σοσιαλδημοκρατία) που δεν τρώς τι σε νοιάζει (Τσίπρας /ΣΥΡΙΖΑ) κι αν καεί».

Αμ δεν τα ξέρετε καλά, αγαπητοί.

Στο ιστολογιο της ίδιας εφημερίδας, της MONDE, στις 14 Ιουναουρίου διαβάζουμε άρθρο με τίτλο «ο Τσίπρας δεν αποκλείει να στηρίξει τον Μάρτν Σουλτς» . Πρόκειται για συζήτηση του κ Τσίπρα με Γάλλους δημοσιογραφους .

«Είναι πράγμα που θα συζητήσουμε στο δέοντα χρόνο, μετά τίς ευρωεκλογές του Μαϊου … Πρέπει να παραδεχτεί τα λάθη του, πριν να συζητήσουμε μιά τέτοια προοπτική… Ο κ. Σουλτς είναι συμπαθής, αλλά αποτελεί μέρος του συστήματος».

Βασική κατηγορία Τσίπρα κατά Σουλτς ,σχολιάζουν οι συντάκτες του άρθρου , ότι υποστήριξε τα κόμματα της ελληνικής κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων τους Σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, ώστε να εγκατασταθεί η συμμαχία του συντηρητικού Σαμαρά , μετά τις γενικές εκλογές του Ιουνίου 2012.

Η κατακλείδα έχει ενδιαφέρον πραγματικά : «Μιά προσέγγιση (του Τσίπρα) πρός το Κέντρο, αναμφίβολα αναγκαία εάν η ριζοσπαστική Αριστερά θα έπρεπε κάποια μέρα(!!!) να αποκτήσει κοινό μέτωπο με τους σοσιαλδημοκράτες απέναντι στα κόμματα της Δεξιάς. Αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί ,γιατί ο επόμενος Πρόεδρος της Κομισιόν, όποια κι αν είναι η ταυτότητά του, θα έχει σίγουρα μεγάλη δυσκολία να επιβληθεί αν δεν ανανεώσει την παραδοσιακή συμμαχία μεταξύ των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών οικογενειών ,τη δεξιά του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος και τους Σοσιαλδημοκράτες».

Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν για τον κ. Τσίπρα,το επικείμενο ελληνικό «σύμφωνο υπευθυνότητας» ,θα τον βοηθήσει να καθορίσει την ταυτότητά του.