ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

04:31 11/9/2012 - Πηγή: Aixmi

Του Γούντι Αλεν. Με τον ίδιο και τους Αλεκ Μπάλντουιν, Ρομπέρτο Μπενίνι, Πενέλοπε Κρουζ, Τζούντι Ντέιβις, Έλεν Πέιτζ.

Συνεχίζοντας την «ευρωπαϊκή του περιοδεία» ο Γούντυ Άλεν σταματάει τώρα στη Ρώμη. Μετά το Λονδίνο («Match Point» και «Θα Συναντήσεις έναν Ψηλό Μελαχρινό Άνδρα»), τη Βαρκελώνη («Βικυ, Κριστίνα, Μπαρτσελόνα») και το Παρίσι («Μεσάνυχτα στο Παρίσι») ο σημαντικότερος κωμικός του παγκόσμιου σινεμά ξεδιπλώνει, στην Αιώνια Πόλη, τέσσερις αυτοτελείς ιστορίες.

Αυτό που τις συνδέει είναι οι παρεξηγήσεις του έρωτα, όπως και στις περισσότερες ταινίες του Γούντυ Άλεν εξάλλου. Οι

παρεξηγήσεις που ορίζουν την αναγκαιότητα και το μάταιο των ερωτικών σχέσεων.

Ο έρωτας για τον Γούντυ Άλεν ήταν πάντα ένα αναγκαίο κακό, ένα αναπόφευκτο βασανιστήριο για όλους τους ανυπεράσπιστους ήρωές του.

Μια μεσίτρια έργων τέχνης ερωτεύεται έναν δικηγόρο και καλεί τους γονείς της από την Νέα Υόρκη για να τον γνωρίσουν. Ένας νεαρός φοιτητής ερωτεύεται την καλύτερη φίλη της ερωμένης του. Ένας καθημερινός Ιταλός γίνεται ξαφνικά διασημότητα της τηλεόρασης. Μια πόρνη πολυτελείας σοκάρει τους πάντες με το επάγγελμά της. Ένας νεκροθάφτης δίνει έμπνευση σε έναν βαριεστημένο νεοϋορκέζο.

Σκηνοθέτης της παράνοιας του αστικού τοπίου ο Γούντυ Άλεν δεν διανοείται καν να γυρίσει ταινία στην ύπαιθρο. Οι πόλεις είναι γι αυτόν ένα φυσικό σκηνικό και οι ήρωές του δρουν σαν στοιχεία αυτής της κάθε πόλης.

Το ιδανικό του τερέν είναι βέβαια η Νέα Υόρκη. Εκεί γύρισε τα αριστουργήματά του («Μανχάταν», «Νευρικός εραστής» κ.ά.) ταυτιζόμενος μαζί της και δημιουργώντας μια τεράστια πινακοθήκη εμβληματικών ηρώων.

Φεύγοντας από τη Νέα Υόρκη, πήρε μαζί του τα χαρακτηριστικά αυτών των ηρώων και τα μπόλιασε στις τοπικές κουλτούρες. Κάποιες φορές έπεσε στην παγίδα της καρτ-ποστάλ αναπαράστασης, κάποιες άλλες φορές την ξεπέρασε κι αυτοσαρκάστηκε και στην περίπτωση του «Match point» έκανε ένα γνήσιο αριστούργημα.

Τώρα εμπνέεται από τη μεσογειακή ελαφρότητα, δεν παίρνει στα σοβαρά ούτε τον εαυτό του (επιστρέφει μπροστά από την κάμερα μετά από πολλά χρόνια σε έναν ξεκαρδιστικό μικρό ρόλο) και χρησιμοποιεί τα κλισέ μόνο και μόνο για να παίξει μαζί τους. Όσοι κουράστηκαν από τη νοσταλγία του «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» λάτρεψαν το «Στη Ρώμη με αγάπη» κι όσοι λάτρεψαν τα «Μεσάνυχτα» δεν ενθουσιάστηκαν με τη «Ρώμη». Όπως και να ‘χει είναι μια γνήσια ταινία του Γούντυ Άλεν με δηλητηριώδεις ατάκες, φινέτσα και χάρη.