Το φάντασμα του Γκαίμπελς

16:40 18/7/2012 - Πηγή: Aixmi

Ο ίδιος ο Γιόζεφ Γκαίμπελς και η γυναίκα του Μάγδα φρόντισαν να καταδικάσουν σε θάνατο, εκτός από τον εαυτό τους, όλα – και τα έξι – τα παιδιά τους λίγο πριν πέσει το Βερολίνο. Με αυτή την έννοια, ο αρχιπροπαγανδιστής του Τρίτου Ράϊχ δεν άφησε βιολογικούς απογόνους.

Όμως, το φάντασμά του πλανάται σήμερα πάνω από την Ευρώπη. Η τέχνη του έχει γίνει επίκαιρη.

Ο πυρήνας της προπαγανδιστικής τακτικής του δόκτορος ήταν απλός: Ξεχάστε τα γεγονότα, ξεχάστε την αντικειμενική πραγματικότητα. Σημασία έχει τι θα πιστέψει ο κόσμος. Μπορούμε να κάνουμε τους οπαδούς μας να πιστέψουν

ό,τι μας συμφέρει να πιστέψουν, ό,τι ταιριάζει στο πολιτικό μας πρόγραμμα.

Το ψέμα είναι ένα από τα εργαλεία της τέχνης αυτής, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αποκόψεις ένα ακροατήριο από την πραγματικότητα και να το κάνεις να πιστεύει σε μια εικονική, εκλαμβάνοντάς την ως τη μόνη αληθινή.

Οι κληρονόμοι του Γκαίμπελς στη Γερμανία, αλλά και αλλού στην Ευρώπη, επιχειρούν σήμερα κάτι αντίστοιχο με τη συζήτηση για την οικονομική κρίση.

Τα πνευματικά του τέκνα δεν κάνουν τις αστείες χειρονομίες των ναζί, ούτε προβάρουν το βάδισμα της χήνας. Είναι γιάπηδες και κάθονται στα γραφεία σύνταξης εφημερίδων, στα έδρανα του Κοινοβουλίου, στα διευθυντικά γραφεία των τραπεζών.

Ο στόχος τους είναι κοινός και ενιαίος: να εσωτερικεύσει η γερμανική κοινή γνώμη το δόγμα ότι η κρίση χρέους στην Ελλάδα προήλθε από τον φαύλο χαρακτήρα των Ελλήνων που ανέδειξαν ανίκανες και διεφθαρμένες ηγεσίες, που ακολούθησαν λανθασμένες πολιτικές, που οδήγησαν σε υπέρογκα χρέη, που για να αποπληρωθούν χρειάζεται αιματηρή λιτότητα, που για να εφαρμοστεί απαιτούνται μέτρα τρομοκράτησης του πληθυσμού – την οποία θα αναλάβουμε εμείς.

Τι λένε οι νέοι προπαγανδιστές;

Κατ’ αρχήν έχει σημασία τι δεν λένε. Αφήνουν, λοιπόν, στο απυρόβλητο την πηγή του προβλήματος, δηλαδή το διεθνές δίκτυο τραπεζών, «επενδυτών», οίκων αξιολόγησης, ασφαλειών επενδυτικού κινδύνου κ.ο.κ, με άλλα λόγια τις «αγορές». Οι αγορές είναι υπεράνω κριτικής, είναι το πρώτο κινούν

Ο στόχος τους είναι κοινός και ενιαίος: να ακίνητον, ο ίδιος ο παντοδύναμος. Η συμπεριφορά τους απέναντι στις αγορές έχει…θεολογική λογική: οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ.

Δεν πιάνουμε στο στόμα μας τα άγια…

Δεύτερον, αφήνουν έξω από την εξίσωση τις πολιτικές ιδεολογίες και τις πολιτικές ηγεσίες που πρόσκεινται στη λογική των «αγορών». Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη είναι, επίσης, υπεράνω κριτικής. Ως εάν η κουλτούρα αυτή της μεταδιπολιτκής εποχής συμβόλιζε το τέλος της Ιστορίας, σαν να αποτελούσε τη νόρμα για τη ζωή των κοινωνιών από δω και στο εξής – και εις τον αιώνα τον άπαντα.

Τρίτον, συνδέουν την κρίση χρέους με τις πολιτικές ελίτ των υπερχρεωμένων χωρών, των χωρών που χωρίς αιδώ ονομάζουν με το ακρωνύμιο piigs, λες και δεν υπάρχουν άλλοι 60 συνδυασμοί των πέντε αυτών γραμμάτων να διαλέξουν κάτι πιο ουδέτερο. Τυχαία η μπίλια έπεσε στο συ