Το πύρινο «τέρας» δεν έκαψε τις μνήμες μου

19:54 17/9/2018 - Πηγή: Aixmi

Ο άνθρωπος έχει στα αλήθεια μόνο όσα δεν μπορεί να χάσει σε ένα ναυάγιο ή μία φωτιά, λέει μιά σοφή ινδική παροιμία. Αυτό το ήξερα, αλλά μου το θύμισε και η φονική πυρκαγιά στο Μάτι και το Κόκκινο Λιμανάκι με τις δεκάδες χαμένες ψυχές.

Δεν έφυγε από τη ζωή κανένας δικός μου ή γνωστός μου άνθρωπος μέσα στο κολαστήριο εκείνου του απογεύματος. Εκτός από εμένα γνωρίζω και πολλούς άλλους που σώθηκαν από θαύμα. Παιδικούς φίλους και φίλες, γείτονες, γνωστούς. Άκουσα συγκλονιστικές ιστορίες ανθρώπων για το πώς κατάφεραν να παραμείνουν ζωντανοί. Τον Ντίνο, τη Λήδα, τον Γιώργο, τη Ρένα. Οικογενειάρχες

και γονείς πλέον, που κάνουμε μπάνιο μαζί από παιδιά. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ τι νιώθουν οι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων. Μπορώ μόνο να προσευχηθώ βαθιά
Το πύρινο τέρας έκαψε τα πάντα στο σπίτι της ζωής μου. Δεν άφησε τίποτα από τις αναμνήσεις μου. Εξαφανίστηκε ένας ολόκληρος κόσμος. Είναι σαν να μην υπήρξα ποτέ από τις 17 Δεκεμβρίου 1964 που γεννήθηκα έως τις 23 Ιουλίου 2018 που σταμάτησε ο χρόνος. Εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως η ζωή σου αρχίζει πραγματικά όταν δεις πως έχεις μόνο μία.

Δεν έχω πια κανένα άγχος μην κλέψουν το ανεκτίμητο δημοσιογραφικό αρχείο μου 35 ετών με εφημερίδες, περιοδικά, συνεντεύξεις, άρθρα, ρεπορτάζ και οπτικοακουστικό υλικό που θα χάριζα κάποτε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Ενώσεως Συντακτών αν το επιθυμούσε. Την ανέκδοτη φιγούρα του καραγκιόζη του 1968 υπογεγραμμένη στο ονομά μου από τον αείμνηστο Ευγένιο Σπαθάρη. Το συλλεκτικό βιβλίο του διανοητή Νάνου Βαλαωρίτη με ιδιόχειρη αφιέρωση. Το εξαιρετικό βιβλίο του ανυπέρβλητου Θεοδόση Τάσιου επίσης με ιδιόχειρη αφιέρωση. Το τελευταίο αντίτυπο του βιβλίου »Φωνές» του Αργεντίνου συγγραφέα Αντόνιο Πόρτσα, αλλά και τα άλλα 686 βιβλία μου (πολλά εκ των οποίων σπάνια), που αγόραζα ένα ένα από 17 ετών. Το σχολικό μου λεύκωμα, το τετράδιο της έκθεσης στην τρίτη λυκείου με τα 20άρια του φιλόλογου καθηγητή Αθανάσιου Μαγουλιώτη και την παρότρυνση με κόκκινο στιλό »μη σταματάς». Το τετράδιο πατριδογνωσίας της δευτέρας δημοτικού. Τα τρόπαια, μετάλλια και φωτογραφίες μιάς καριέρας 40 ετών στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Την πλήρη συλλογή των κόμικς Λούκυ Λουκ. Την πλήρη συλλογή των άλμπουμ μουντιάλ (1974-2018) με τα αυτοκόλλητα της Panini. Τα 39 αυτοκινητάκια μου της παιδικής ηλικίας. Τα σχολικά λευκώματα. Τη συλλογή γραμματοσήμων. Το πρώτο τεύχος του Ποπάυ. Τιο πουγκάκι με τις γυάλινες γκαζές μου από την αλάνα στη Γκύζη. Το σκέιτ μπορντ από τα παιδικά χρόνια στην αλάνα της Νορντάου στου Γκύζη. Τη ρακέτα του πινκ πονκ και το μπαλάκι που είχα νικήσει τον Κινέζο πρωταθλητή στο διεθνές τουρνουά παίδων του δήμου Αθηναίων το 1977. Το πρώτο μου μαγνητόφωνο δώρο του πατέρα μου όταν πέρασα από το γυμνάσιο στο λύκειο το 1980. Επίσης το »βαρύ» παλτό (ραφής 1951) και τη γραβάτα (είχα κρατήσει την αγαπημένη) του πατέρα μου Δημήτρη. Το σετ ραφτικών του παππού μου Ανάργυρου, προσωπικού ράφτη του Ελευθέριου Βενιζέλου και πρώτου προέδρου του συλλόγου πολυτέκνων Αθηνών. Τη φωτογραφία του παππού Θεμιστοκλή και της γιαγιάς Ζωής στον κήπο του αρχοντικού τους στην Πόλη, έναν μήνα πριν τον ξεριζωμό της Μικρασιατικής καταστροφής. Το φλιτζανάκι που έπινε καφέ η μητέρα μου Ευανθία. Η αυθεντική Μονόπολη που μου έκανε δώρο όταν τέλειωσα το δημοτικό το 1976 η αδελφή μου Θέμις. Το ίδιο πορτοκαλί ποτιστήρι που πότιζα τα φυτά και τις γλάστρες μου για 24 χρόνια. Το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ιστορικής ομάδας Γκυζιακός Αθηνών που αγωνίστηκα επί 22 χρόνια και τα αριστεία ήθους στο πρωτάθλημα ΕΠΣΑ και ΜΜΕ καθώς δεν αποβλήθηκα ποτέ σε 1500 ματς. Το ανεκτίμητο σήμα του 24ου λυκείου Αθηνών που είχα στο πουλόβερ μου από κάποια παρέλαση. Η πλήρης ταινιοθήκη του λατρεμένου Θανάση Βέγγου. Η πρώτη μου κασέτα με το Hotel California και το House of the rising sun. Τους δίσκους μου από τη δεκαετία του 80′ . Η πλήρης συλλογή με τα dvd των είκοσι δημοφιλέστερων αμερικανικών σήριαλ. Οι ζωγραφιές – δώρα των παιδιών του κόσμου από την 30χρονη δράση μου με τη Unicef. Η γόμα μου (όση απέμεινε) από το δημοτικό. Το κουτί με τα ερωτικά γράμματα των νεανικών φλερτ. Η πρώτη μου κολόνια Alain Delon από το 1980, που είχα αφήσει λίγες σταγόνες να υπάρχουν για πάντα. Η πάνινη καρέκλα που καθόμουν κάθε απόγευμα (σαν τάμα) να ατενίσω τη θάλασσα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Το σιδερένιο τραπεζάκι που είχε παρατήσει κάποιος στον δρόμο κι έγινε το αγαπημένο μου για να γράφω τις ανοιξιάτικες νύχτες της γαλήνης. Η αγαπημένη μαξιλάρα που κοιμόταν τα βράδια το σκυλί μου Τζούκα και το αγαπημένο μπαλάκι του σκυλιού μου Μπαλμπόα. Οι εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων Αναργύρων που έκανα την προσευχή μου πριν κοιμηθώ.

Ξεχνάω τόσα πολλά πράγματα που πετάγομαι στον ύπνο μου και τα θυμάμαι ένα ένα. Είναι βασανιστικό, αλλά τουλάχιστον πολεμάω να τα θυμηθώ όλα. Και θα τα θυμηθώ. Ώστε να τα κουβαλάω για πάντα στον μάρσιπο της καρδιάς μου. Γιατί μπορεί να μην κερδίζεις πάντα τις μάχες, αλλά καλό είναι να προσπαθήσεις.

Ο αγαπημένος φίλος – αδελφός ψυχής Θανάσης Λάλας με παρότρυνε να γράψω για όσα έχασα και δεν θα ξαναδώ ποτέ. »Γράψε Αργύρη μου για όσα έχασες και πονάς. Θα κλάψεις, θα σφιχτεί η καρδιά σου, αλλά θα λυτρωθείς. Δεν μπορείς να αποδείξεις στον κόσμο τι είχες. Ευτυχώς ελάχιστοι είναι μάρτυρες του θησαυρού σου που θα έχεις πάντα στη μνήμη σου. Αλλά τουλάχιστον μπορούν να πιστοποιήσουν τι είχες».

Άκουσα τον Θανάση και σπαράζοντας έγραψα για όσα έχασα. Γιατί αυτή η φωτιά απέδειξε ότι και ο παράδεισος μπορεί να καεί. Αλλά γλίτωσε το μονοπάτι προς τις αναμνήσεις μου.

Δεν φοβάμαι πλέον μην μου κλέψουν ή καταστραφεί κάτι. Το ξαναγράφω να το δούνε οι…επίδοξοι κλέφτες και να μη χάσουν την ώρα τους. Γιατί δεν έχω τίποτα πια. Μόνο τη θύμηση.

‘Οσο για το Κόκκινο Λιμανάκι της καρδιάς μου, ο παράδεισος ναι μεν κάηκε, αλλά θα ξαναγεννηθεί!Το επόμενο καλοκαίρι τέτοιες ημέρες η φύση θα έχει πρασινίσει και θα αναδίδει τις πρώτες ευωδιές. Και κάπου εκεί θα φτερουγίζουν πάντα οι εκατό αδικοχαμένες ψυχές, για να μας θυμίζουν αυτό που είπε ο Ένμουντ Μπερκ: »Το μόνο που χρειάζεται για να θριαμβεύσει το Κακό είναι κάποιοι καλοί άνθρωποι να μείνουν άπραγοι». Και γνωρίζω πολλούς που δεν θα ησυχάσουν αν δεν τιμωρηθούν οι ένοχοι αυτού του ολέθρου…

The post Το πύρινο «τέρας» δεν έκαψε τις μνήμες μου appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.