«Αναζητώντας φωνές»: Έκθεση του Δημήτρη Λάμπρου

13:10 4/4/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Σε έναν ιδιαίτερο χώρο συζήτησης για τη σύγχρονη σκέψη και τέχνη, ένα ανοιχτό πεδίο συζήτησης και βήμα για νέους καλλιτέχνες, στο «Free Thinking Zone», Σκουφά 64 και Γριβαίων, στα σύνορα Εξαρχείων και Κολωνακίου, την Πέμπτη 6 Απριλίου και ώρες 7 – 10μ.μ., ο εικαστικός Δημήτρης Λάμπρου παρουσιάζει τη νέα του έκθεση με θέμα «Αναζητώντας φωνές», σε επιμέλεια του Ευθύμη Λαζόγκα (Πανεπιστήμιο της Σορβόννης – Paris I-Panthéon – Διδάσκων Ιστορίας της Τέχνης, ΑΣΚΤ,

μεταπτυχιακό Εικαστικών τεχνών, επιμελητής εκθέσεων).

Ο επιμελητής της έκθεσης Ευθύμης Λαζόγκας σημειώνει:

«Ο μοναδικός έντιμος δρόμος για έναν διανοούμενο όπως έλεγε κι ο Παζολίνι, είναι να καταγγέλλει, χωρίς φόβο, ό,τι τον κάνει να υποφέρει. Ο πνευματικός και εικαστικός κόσμος είχε πάντα το ιστορικό χρέος να αφυπνίζει συνειδήσεις σε καιρούς χαλεπούς, να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά προτείνοντας ρήξεις απέναντι στην καθεστηκυία τάξη και την μικροαστική συντήρηση. Ο άνθρωπος ζει σήμερα την χειρότερη αυτοταπείνωση του συνειδητοποιώντας πως οι αρχές, οι αξίες και οι ιδεολογίες του ποδοπατήθηκαν άγρια στο μέτρο που ο ίδιος περιόρισε την αξιοπρέπεια του στα όρια του χρήματος. Την καθοριστική στιγμή της απώτατης παρακμής και της μελαγχολίας, ο δημιουργός πρόσκαιρα αναζητά αλλότριες φωνές, αλλοτινών ηρώων, ταυτίζεται μαζί τους όταν ο ίδιος σιωπά, αγιοποιεί το παρελθόν, μυθοποιεί τα είδωλα, σαν άλλος Μεγαλέξανδρος αναζητά το φάντασμα του Αχιλλέα να’ρθει να τον παρακινήσει να ξανασηκωθεί απ’τον πνευματικό του τάφο πανέτοιμος για μια καινούργια ένδοξη εκστρατεία.

Τούτο το πισωγύρισμα στους ήρωες από εσωτερική ανάγκη ωθούσε παράδοξα πάντοτε την ανθρωπότητα προς τα εμπρός. Μεγαλώσαμε με πόστερ διασημοτήτων στους τοίχους όταν κάποτε οι προηγούμενες γενιές είχαν στο προσκεφάλι τους το απλό σχέδιο ενός ποιητή, ενός στοχαστή, ενός μεγάλου μουσουργού που έμοιαζε με ιππότη του παραμυθιού στα όνειρα που έπλεκαν μέσα μας τα έργα και τα λόγια του.

Σήμερα κοιτώντας να σχεδιάσεις μέσα από μια φωτογραφία έναν μεγάλο δημιουργό είναι από μόνη της μια χειρονομία να ξαναγγίξεις το μύθο, να ανασύρεις μια εκλιπούσα μορφή, ν’ ακούσεις την δόνηση της φωνής του, να νιώσεις την ανάσα και την αγωνία του, να ξαναζωντανέψεις μέσα από τις ρυτίδες του τα έργα και τις μέρες του. Στην εποχή της φωτογραφίας, η μορφοπλαστική δυναμική του σχεδίου παραμένει αναντικατάστατη καθώς μπορεί να εξερευνήσει και να διεισδύσει πολύ πιο πέρα από ένα τυχαίο ινσταντανέ ή μια στημένη στάση που μετατρέπει υπό το πρίσμα της διασημότητας τον εικονιζόμενο δημιουργό σε εμπορικό προϊόν ευρείας κατανάλωσης.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης μπορεί να ψηλαφίσει μέσα από την φυσιογνωμία και την έκφραση του διάσημου μοντέλου του τις βαθύτερες ψυχικές πτυχές του έτσι όπως τις εκλαμβάνει ο ίδιος αντικατοπτριζόμενος μέσα από τα νοερά μάτια του προτύπου του. Έτσι. με έναν πλατωνικό τρόπο, ο δημιουργός ταυτίζεται με το εικονιζόμενο είδωλο του κι ένα μέρος του βαθύτερου είναι του αποτυπώνεται ως μέρος της εικονιζόμενης μορφής που εκλαμβάνεται ως αδελφή ψυχή, ως πρότυπο προς μίμηση.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται τα σχέδια του Δημήτρη Λάμπρου που κάθε άλλο παρά παραστατικός καλλιτέχνης είναι στη μέχρι τώρα εικαστική διαδρομή του. Η ενότητα αυτή προέκυψε από εσώτερη ανάγκη να ξαναζωντανέψουν οι φωνές και το στίγμα όλων εκείνων που ονειρεύτηκαν έναν κόσμο πιο ποιητικό, πιο ελεύθερο, πιο ανθρώπινο».

Ο ζωγράφος Δημήτρης Καρατζάς, απόφοιτος ΜΕΤ, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και απόφοιτος Σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου, σημειώνει σχετικά:

«Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο πριν από την εμφάνιση της πρώτης φωτογραφίας το 1826, από τον Niépce ο David ζωγραφίζει το μεγαλύτερο αριστούργημά του «Τον θάνατο του Μαρά» (1793), τη στιγμή που η εικονογραφία του πορτραίτου τουλάχιστον στη Δυτική τέχνη, φτάνει να απεικονίζει τον ήρωα στη μεγαλύτερη στιγμή της δόξας του αυτή του θανάτου του.

Εκείνη την εποχή κάνει την εμφάνισή της η φωτογραφία. Η χρήση της φωτογραφίας έπαιξε έναν διπλό ρόλο μέχρι τις μέρες μας από την μία να δηλώνει την καταδίκη της «αύρας» και από την άλλη να μεταμορφώνει το κοινότυπο.

Ως ναυαρχίδα της αστικής εκπραγμάτωσης η φωτογραφία φαίνεται πως συμφιλίωσε πολλές αντιφάσεις στο εσωτερικό της.

Ήταν η θαυματουργή ουσία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επούλωση του τραύματος που άφησε ,σε συμβολικό επίπεδο τουλάχιστον, ένας ήρωας με κλειστά τα μάτια την στιγμή που πεθαίνει για τις ιδέες του σε μια κοινότυπη καθημερινή σκηνή στο μπάνιο του.

Ως εικαστικός το να ζωγραφίζεις από την φωτογραφία σημαίνει να πηγαίνεις πάλι πίσω σε αυτή την πληγή που κάποτε επουλώθηκε, να την ανοίγεις και να την διαβάζεις αδιάλειπτα.

Η διαδικασία αυτή γίνεται πιο προσωπική όταν τούτο συμβαίνει με όχημα το σχέδιο, γιατί ενώ μπορεί να έχουμε στη διάθεση μας μια δορυφορική λεπτομερέστατη εικόνα, τις περισσότερες φορές χρειαζόμαστε μια απλή σχεδιαστική γραμμή πάνω σε έναν χάρτη για να βρούμε το δρόμο μας.

Το να σχεδιάζεις από μια φωτογραφία σημαίνει να ανοίγεις την πληγή και να την ξαναράβεις με τα δικά σου ράμματα. Σε αυτή την προβληματική κινείται και η δουλειά του Δημήτρη Λάμπρου.»

Λίγα λόγια για τον εικαστικό Δημήτρη Λάμπρου:

Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από το 2004-2010 με καθηγητή τον Γιώργο Λαζόγκα.

Στη συνέχεια φοίτησε στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών τεχνών της ΑΣΚΤ (2011-2013) από όπου αποφοίτησε με Άριστα.

Το 2011 συμμετέχει στην Μπιενάλε Ευρώπης και Μεσογείου με τίτλο: Symbiosis, Rome, Italy / Thessaloniki / Gr.

Το 2013 συμμετέχει με ανεξάρτητη επιμέλεια σε ατομική παρουσίαση του έργου του στη Διεθνή Συνάντηση σύγχρονης τέχνης Remap 4 με τίτλο: Story as a dream / Athina / Metaxourgio / Gr.

Το 2013 εκθέτει σε μια Ιστορική έκθεση της Γκαλερί Λόλας Νικολάου μαζί με έργα του Βλάσση Κανιάρη με τίτλο : 1+3

Το 2014 συνεκθέτει με τον Δάσκαλο του Γιώργο Λαζόγκα στη Γκαλερί Λόλα Νικολάου με τίτλο: Δυο γενιές / Τρεις γραφές.

Έχει Ιδρύσει την ομάδα Lustspiel με την οποία συμμετείχαν σε διάφορες εικαστικές δράσεις στην Art Athina το 2013 και 2014.

Είναι ιδρυτής της ομάδας «Δίπολα» μαζί με τον Θεωρητικό της τέχνης κι επιμελητή εκθέσεων Ευθύμη Λαζόγκα με επιμέλεια του οποίου πραγματοποίησαν την έκθεση με τίτλο Δίπολα στη Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων.

Έχει συμμμετάσχει στην έκθεση χειραγώγηση στη Γκαλερί Depo Darm, Athena και συμμετείχε με ατομικές και ομαδικές παρουσίες σε πολλές από τις διοργανώσεις της Art Athina.

Το 2016 συμμετείχε στη Διεθνή συνάντηση σύγχρονης τέχνης Back to Athens 4.

Ετοιμάζει με συν-επιμέλεια του Ευθύμη Λαζόγκα ( θεωρητικού της τέχνης, διδάσκων του μεταπτυχιακού εικαστικών τεχνών της ΑΣΚΤ ) μια μεγάλη συνάντηση νέων και σημαντικών παλαιότερων εικαστικών καλλιτεχνών με θέμα «το Κρυπτόν» που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του 2017.

Πληροφορίες:

Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Απριλίου και ώρες: 7 – 10 μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: Έως τέλη Ιουνίου.

Free Thinking Zone

Σκουφά 64 και Γριβαίων,

Κολωνάκι, Αθήνα

Ώρες Λειτουργίας: 9π.μ. – 9μ.μ. από Δευτέρα έως Κυριακή

Τηλ. 210 3617461

Σελίδα στο facebook

Σελίδα έκθεσης στο facebook