Απόρθητος Κάστρο στην Κούβα, παρά την αλλαγή ηγεσίας

18:43 20/4/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

«Κανείς από όσους ήξεραν δεν μιλούσε. Και κανείς από όσους μιλούσαν δεν ήξερε.» Με αυτά τα λόγια, σχεδόν βγαλμένα από δράμα του Ευρυπίδη, το άρθρο της Washington Post περιγράφει την αβεβαιότητα για την καινούρια ηγεσία στην Κούβα. Ο Ραούλ Κάστρο ανακοίνωσε πως ο Μιγκέλ Μάριο Ντίαζ-Κανέλ θα τον διαδεχόταν στην προεδρία της χώρας, αλλά κανείς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά τι πολιτική θα ακολουθούσε ο 57χρονος Α’ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Την Πέμπτη, οι απορίες λύθηκαν: Θα ακολουθήσει ακριβώς την ίδια πολιτική του Φιντέλ και του Ραούλ Κάστρο.

«Διαβεβαιώνω αυτήν την συνέλευση πως o Ραούλ Κάστρο, ως Α’ Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, θα ηγείται των αποφάσεων για το μέλλον της χώρας», τόνισε ενώπιον της κουβανέζικης εθνοσυνέλευσης ο Ντίαζ-Κανέλ. Από τη μεριά του, ο Ραούλ Κάστρο, ο οποίος έδωσε το χρίσμα στον επόμενο πρόεδρο της Κούβας, σχολίασε ενώπιον του ίδιου ακροατηρίου πως βλέπει τον διάδοχό του να παραμένει στην προεδρία για 2 πενταετείς θητείες, ενώ για ίσο χρονικό διάστημα θα είναι και Α’ Γραμματέας του κουβανέζικου κομμουνιστικού κόμματος, όταν τον διαδεχθεί και σε εκείνη τη θέση το 2021. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις ως προς τους ρόλους που έχει οραματιστεί ο 86χρονος αδελφός του Φιντέλ Κάστρο, παρατήρησε ακόμη πως «το ίδιο πράγμα που κάνουμε με αυτόν, θα πρέπει να κάνει και εκείνος με τον διάδοχό του. Όταν τα 10 χρόνια της υπηρεσίας του ως προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου και του Υπουργικού Συμβουλίου περάσουν, θα έχει τρία χρόνια ως Α’ Γραμματέας, για να διευκολύνει την μετάβαση. Αυτό θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε λάθη του διαδόχου του».

Ο Ραούλ Κάστρο, λοιπόν, έχει τρία χρόνια για να βοηθήσει την Κούβα να αποφύγει λάθη του επόμενου προέδρου της, αν και αυτός δεν φαίνεται πρόθυμος να ασχοληθεί με πειραματισμούς που πιθανώς θα τον οδηγούσαν σε αυτά. Σε άλλα του σχόλια, τα οποία επισημαίνει το Bloomberg, ο Ντίαζ-Κανέλ διαβεβαίωνε πως θα κυβερνήσει «με την πεποίθηση πως όλοι οι Κουβανοί θα είναι το ίδιο πιστοί στην παρακαταθήκη του Αρχηγού Φιντέλ Κάστρο».

Παρά την ρητορική της πολιτικής αλλαγής, οι απόψεις εξακολουθούν να διίστανται. Ο ίδιος ο Ραούλ Κάστρο ακολούθησε μια πολιτική που εκτιμάται ως (συγκριτικά) περισσότερο ανοιχτή, με την επέκταση του ιδιωτικού τομέα, και που συνδέθηκε με περισσότερη ελευθερία στον τουρισμό και στην πρόσβαση σε πληροφορίες. Με τη σειρά του, ο Ντίαζ-Κανέλ περιγράφεται συχνά ως πιθανός υποστηρικτής περισσότερων ελευθεριών έκφρασης. Στην Ουάσινγκτον και συγκεκριμένα στον επιχειρηματικό συνεταιρισμό Engage Cube, ο οποίος προωθεί την άρση του εμπορικού εμπάργκο που έχει επιβληθεί στη χώρα, εκτιμάται πως η νέα κυβέρνηση «ρέπει ελαφρώς προς την πλευρά της μεταρρύθμισης και της αλλαγής», όπως σχολίασε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, Τζέιμς Γουίλιαμς. Αυτή η ροπή θα πρέπει να υπερνικήσει διάφορα προβλήματα, τα οποία δεν αφορούν πάντα την ίδια την Κούβα, αλλά το ευρύτερο πλαίσιο των γεωπολιτικών της συμμαχιών. Από το πανεπιστήμιο του Τέξας, ο Χόρχε Πινιόν, διευθυντής του προγράμματος Ενέργειας για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, σχολιάζει, επί παραδείγματι, τις δυσκολίες που επιβάλλει στην ενεργειακή πολιτική της Αβάνας ο περιορισμός των εισαγωγών πετρελαίου από την Βενεζουέλα, σε ποσοστό που εκτιμάται στο 40% του ιστορικού υψηλού των 115000 βαρελιών την ημέρα.

Όσο για τους Κουβανούς, τα αμερικανικά μέσα έδειξαν τη διαφορά απόψεων ανάμεσα σε όσους βρίσκονται στην Κούβα, και σε εκείνους που βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο ρεπορτάζ του Bloomberg από την Κούβα, τα σχόλια των κατοίκων προωθούν την αντίληψη μιας σχετικής πολιτικής σταθερότητας, με σταδιακή μόνο μετακίνηση των σύγχρονων πολιτικών αξιών. Συγχρόνως, οι Κουβανοί που βρίσκονται στην Φλόριντα, μιλώντας στους New York Times, εξέφρασαν έντονα την απογοήτευσή τους για την ευθυγράμμιση της ανακοινωθείσας εξουσίας με την απερχόμενη.

Γεγονός παραμένει πως η αποχώρηση του εμβληματικού ονόματος των Κάστρο από την εξουσία, οσοδήποτε συμβολική ή τυπική, είναι μια σημαντική εξέλιξη για μια χώρα που κυβερνήθηκε αποκλειστικά από αυτούς για 60 περίπου χρόνια. Και κάθε αλλαγή σε ένα τόσο εμπεδωμένο σύστημα εξουσίας, ακόμα και η πιο θεαματική -τηρουμένων των αναλογιών- θα μπορούσε να ξεκινήσει μόνο ως κάτι που θα έμοιαζε απόλυτα με το παρελθόν.

www.ert.gr