Ελένη Καστάνη: Δεν πρέπει να φοβόμαστε να νικήσουμε τους φόβους μας! (video)

10:37 5/12/2016 - Πηγή: ΕΡΤ

Τα πρωινά μεταμορφώνεται σε μάγισσα Χαρχάλα για τις ανάγκες του ρόλου της στην παιδική παράσταση «Μόνο αν το πιστέψεις». Τα βράδια είναι η Σίρλεϊ Βαλεντάιν, μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, που κάνει την επανάστασή της! Η Ελένη Καστάνη, στη συνέντευξή της στη «Ραδιοτηλεόραση», μιλάει για τους δύο κόντρα ρόλους-έκπληξη, στους οποίους ισορροπεί φέτος με μαεστρία, σε δύο παραστάσεις διαφορετικές, αλλά με κοινή αφετηρία την πίστη στον εαυτό μας!

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

-κ. Καστάνη, τα πρωινά μεταμορφώνεστε σε… μάγισσα Χαρχάλα για τις ανάγκες του ρόλου

σας στην παιδική παράσταση «Μόνο αν το πιστέψεις», που ανεβαίνει στο θέατρο «Αλίκη». Μια παράσταση για την αυτοπεποίθηση, την τόλμη, τη μητρική αγάπη και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Είναι μια μεγάλη εμπειρία για μένα! Όταν μου πρότεινε η Κέλλυ Σταμουλάκη να παίξω αυτό τον ρόλο, ήμουν επιφυλακτική, της είπα «δεν ξέρω, δεν έχω ξαναπαίξει για παιδιά». Όταν, όμως, διάβασα το έργο και είδα και τους συντελεστές, που ήταν όλοι ένας κι ένας, αποφάσισα να παίξω στην παράσταση. Θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στην καταπληκτική μουσική που έγραψε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, που είναι καθοριστική για την παράσταση. Είναι μια ωραία εμπειρία για μένα, πρωτόγνωρη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική ανάλογα με τα παιδιά που έχουν έρθει. Είμαι η μάγισσα Χαρχάλα, ένας ρόλος που συνήθως είναι αρνητικός, αλλά στη συγκεκριμένη παράσταση έχει και θετικά στοιχεία στον χαρακτήρα της, γιατί έχει μεγαλώσει ένα παιδί που έχουν αφήσει οι βιολογικοί του γονείς έξω από την πόρτα της, τη Ροδάνθη. Κατά τη διάρκεια του έργου ανακαλύπτουμε, λοιπόν, ότι αγάπησε σαν να ήταν δικό της αυτό το παιδί, και ότι όλοι μας μπορούμε να νικήσουμε τους φόβους μας, αρκεί μόνο να το πιστέψουμε… Δεν πρέπει να φοβόμαστε να νικήσουμε τους φόβους μας, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μήνυμα του έργου.

Τα παιδιά είναι «δύσκολοι», απαιτητικοί θεατές;

Τα παιδιά δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις έτσι κι αλλιώς, γιατί δεν έχουν δεύτερο επίπεδο, δεύτερη σκέψη. Εκφράζονται όπως πιστεύουν και λένε αυτό που σκέφτονται. Τις καθημερινές, που παίζουμε για σχολεία και είναι πλειοψηφία τα παιδιά και όχι οι γονείς, είναι ακόμη πιο διαδραστικός και έντονος ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα παιδιά, όταν είναι μόνα τους χωρίς τους γονείς τους.

-Ας περάσουμε, τώρα, στη δεύτερη παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείτε. Τα βράδια, από την Τετάρτη έως και την Κυριακή, είστε η Σίρλεϊ Βαλεντάιν, στον γλυκόπικρο μονόλογο του Willy Russell, που ανεβαίνει στο Θέατρο Αλμα. Τι είναι αυτό που σας δελέασε σε αυτόν τον ρόλο;

Η Βρετανίδα Σίρλεϊ είναι μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν, πλέον, τη δική τους ζωή, και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Κατ’ αρχάς έχω πολλά κοινά με αυτό τον ρόλο, όπως όλες οι γυναίκες που βρίσκονται σε αυτή την ηλικία, κι έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους, έχουν παντρευτεί κι έχουν φύγει από το σπίτι, και βιώνουν τη μοναξιά. Η Σίρλεϊ Βαλεντάιν είναι μια τέτοια γυναίκα, και μάλιστα το πρώτο μέρος της παράστασης διαδραματίζεται στην κουζίνα της -και αυτό το ξέρουμε καλά όλες οι μητέρες και νοικοκυρές, πόσο χρόνο καταναλώνουμε μέσα στην κουζίνα! Έχει τέτοια μοναξιά, που κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, μαγειρεύει, πλένει, περιμένοντας τον άντρα της να γυρίσει από τη δουλειά. Δεν έχει με ποιον να μιλήσει και μιλάει στον τοίχο. Είναι μια γυναίκα που είναι αναγνωρίσιμη απ’ όλες τις γυναίκες, δεν έχει σημασία που είναι Βρετανίδα. Κάποια στιγμή, μια φίλη τής προσφέρει τη δυνατότητα να κάνει ένα ταξίδι. Αυτή ονειρεύεται σε όλη τη ζωή να κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα και τελικά παίρνει την απόφαση και κάνει το μεγάλο βήμα… Όταν έρχεται στην Ελλάδα, αλλάζει όλη η φιλοσοφία και η θεωρία της για τη ζωή. Βλέπει, όπως λέμε, τη ζωή με άλλα μάτια. Ισως στο έργο υπάρχει και το στοιχείο ότι οι βόρειοι έχουν ανάγκη τον Νότο, τον ήλιο, τη θάλασσα. Εμείς, βέβαια, τα έχουμε όλα αυτά καθημερινά, αλλά δεν τα εκτιμούμε. Όλες οι γυναίκες, όμως, βιώνουμε αυτή τη μοναξιά όταν μεγαλώνουν τα παιδιά, αλλά έχει σημασία και πώς είναι η σχέση με τον άνδρα σου, αν βρίσκεται σ’ ένα τέλμα.

Να υποθέσουμε ότι το κοινό είναι κυρίως γυναίκες;

Οι περισσότερες είναι γυναίκες, αλλά η παράσταση αρέσει πάρα πολύ και στους άνδρες. Μια μέρα ένας κύριο με πλησίασε και μου είπε: «είδα την παράσταση με τη γυναίκα μου και μου άρεσε πάρα πολύ». Μια κυρία μού εκμυστηρεύτηκε ότι αντιμετωπίζει το ίδιο θέμα. Είναι, γενικά, τρομερές οι αντιδράσεις του κόσμου. Με αγκαλιάζουν, μου δίνουν συγχαρητήρια, μου λένε ότι βιώνουν το ίδιο πρόβλημα, ότι το έργο τους αγγίζει.

Τελικά, υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για όλους στη ζωή, και είναι ποτέ αργά για να τη διεκδικήσουμε;

Βέβαια υπάρχει, το πιστεύω αυτό! Αλλωστε, το έργο «διδάσκει» ότι η Σίρλεϊ Βαλεντάιν αγαπάει τον άντρα της και ότι πάντα υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Και αυτήν προσπαθεί να διεκδικήσει, αλλά θέλει και ο άνδρας της να ζήσει αυτή την εμπειρία. Το μήνυμα του έργου είναι αισιόδοξο, θετικό και ακόμη κι αν κάποιος αισθανθεί ότι έχει κάτι φολκλόρ, με τον ήλιο, τη θάλασσα, δεν είναι έτσι. Το έργο εμπεριέχει αυτή την ομορφιά, ότι η Σίρλεϊ έρχεται διακοπές στην Ελλάδα, αλλά το κείμενο έχει μεγάλη σοβαρότητα και βάθος. Η δεύτερη πράξη διαδραματίζεται σε μια παραλία, και παρόλο που το εξωτερικό ταξίδι φαίνεται να υπερισχύει, στην ουσία είναι το εσωτερικό αυτό που απασχολεί πιο πολύ. Η εσωτερική διαδρομή που κάνει η ίδια ως άνθρωπος, ως χαρακτήρας, στην ψυχή της.

Το γεγονός ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε ανεβάσει τη «Σίρλεϊ Βαλεντάιν», πριν από 27 χρόνια, ποια συναισθήματα σας προκαλεί;

Η εξαιρετική Πέμη Ζούνη έχει κάνει τη σκηνοθεσία και ο Αλέξανδρος Ρήγας, ο οποίος έχει κάνει τη μετάφραση του κειμένου, είχε την ιδέα να παίξω σε αυτό το έργο, που είχε πριν από πολλά χρόνια ανεβάσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, και αργότερα η Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Δυστυχώς, εγώ δεν είχα δει καμιά από τις δύο παραστάσεις, ήξερα, όμως, το έργο. Ήταν μεγάλη τιμή και ευθύνη για μένα να παίξω αυτό τον ρόλο και το θεωρώ τυχερό που συμπτωματικά το πρωί βρίσκομαι στο θέατρο «Αλίκη», στην παιδική παράσταση. Έχω παίξει μόνο μία φορά ακόμη στο θέατρο «Αλίκη», στην παράσταση «Τα κορίτσια του μπαμπά», που ήταν και η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία απ’ όταν έφυγε από τη ζωή η αείμνηστη Αλίκη. Τώρα, είμαι στο παιδικό, στο ίδιο θέατρο, και ενώνομαι ξανά με την Αλίκη και με το ίδιο έργο, τη Σίρλεϊ Βαλεντάιν. Το θεωρώ γούρι. Οσο για τους συντελεστές, θα ήθελα να πω ότι είναι εξαιρετικοί και στις δύο παραστάσεις.

INFO

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗ (Παιδική Σκηνή)

«Μόνο αν το πιστέψεις»

Αμερικής 4, Αθήνα

Κάθε Κυριακή, στις 11:30 και 14:30

Τιμές εισιτηρίων:

Παιδικό: 12 ευρώ

Ενηλίκων: 10 ευρώ

Διάρκεια: 90 λεπτά

Για πληροφορίες – κρατήσεις sχολείων – Groups:

Θίασος Αβάντι

Tηλ. 210 9964691, 210 9961323