Ένας δημόσιος απολογισμός αλλά όχι αποχωρισμός

06:04 6/5/2019 - Πηγή: ΕΡΤ

Του Κ. Γαργάλα – ανεξάρτητου

δημοτικού συμβούλου Βόλου

Δυσκολεύτηκα πολύ να συντάξω μια τέτοιου είδους δημόσια επιστολή καθώς ούτε πώς και από πού να ξεκινήσω ήξερα ούτε και τί θα έπρεπε να συμπεριλάβω σ’ αυτή ήμουν σίγουρος, καθώς είναι πολλά τα πέντε χρόνια αλλά και πολυάριθμα όσα συνέβησαν σ’ αυτά. Οπότε ας δικαιολογηθούν τυχόν παραλείψεις. Πέραν φυσικά του γεγονότος πως ένας δημόσιος απολογισμός ενός δημοσίου προσώπου (λόγω ιδιότητας του Δημοτικού Συμβούλου) δεν μπορεί παρά να έχει και έναν προσωπικό τόνο κάτι που ελάχιστες φορές είναι αποδεκτό στην πολιτική ,ιδιαίτερα

σ’ αυτή την οποία κι εγώ υπηρετώ. Από την άλλη μεριά ποτέ η δική μου ματιά δεν διαχώριζε το ανθρώπινο από το πολιτικό γιατί αυτά είναι διαλεκτικά δεμένα. Γι’ αυτό και η φόρτιση, κυρίως πολιτική δευτερευόντως συναισθηματική, είναι ένας παράγοντας που δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Γιατί δεν είμαστε φυτά. Φυσικά αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλοιώνει την περιγραφή της πραγματικότητας. Το αληθινό δηλαδή. Κι αυτό έχει καταγραφεί , ως προς τα αυτοδιοικητικά μας πράγματα, με πολύ ξεκάθαρο τρόπο.

Πραγματικότητα Πρώτη. Το 2014 ζήτησα την λαϊκή εντολή για να υποστηρίξω αρχές, αξίες και ιδέες ως Δημοτικός Σύμβουλος κι αυτό απλόχερα μου δόθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά προσωπική ‘’διαφήμιση’’, χωρίς την ύπαρξη μηχανισμού υποστήριξης , χωρίς την διανομή πολιτικών καρτών, χωρίς πληρωμένες παρουσιάσεις , χωρίς την διακίνηση σταυρωμένων ψηφοδελτίων, χωρίς να κινητοποιηθούν σόγια , χωρίς να υπάρχουν παρεμβάσεις πατεράδων και πατερούληδων , κουμπάρων ,φίλων και πολιτικών πατρόνων και χωρίς να ξεπληρώνονται υποχρεώσεις .

Πραγματικότητα Δεύτερη. Στα πέντε σχεδόν χρόνια συμμετοχής στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν έλειψα ούτε μια στιγμή (πλην του διαστήματος της πολιτικής μου αποχής) εκτός από δυο έως τρεις συνεδριάσεις αναγκαστικά και αποκλειστικά για λόγους υγείας , δεν πήγα ούτε σε μια συνεδρίαση αδιάβαστος, δεν ξέφυγα ποτέ από τα όρια έκφρασης που ο ίδιος ο χώρος απαιτεί να υπάρχουν ,παρά το γεγονός πως δέχθηκα άπειρες προσβολές από ανθρώπους που ούτε να τους φτύσεις δεν αξίζει, εξέφραζα πάντα άποψη που αιτιολογούταν και δεν ήταν αξιωματική επειδή έτσι μου κάπνισε ή γιατί έτσι μου την επέβαλαν, δεν αμείφθηκα γι’ αυτό που υπηρέτησα ούτε με ένα ευρώ σε αντίθεση με τις υψηλότατες (δεδομένων των αποδόσεων) αντιμισθίες δημάρχων , αντιδημάρχων και προέδρων οργανισμών, δεν ολιγώρησα απέναντι σε δημοκρατικά καλέσματα, κινηματικά και θεσμικά, για το καλό της πόλης (νερά-άρδευση, Κραυσίδων, Καύση RDF κλπ) και τέλος δεν μπορεί να γυρίσει κανείς να μου ‘’τραβήξει το αυτί’’ κατηγορώντας με πως σιώπησα κι εγώ ,σαν πολλούς άλλους , θεσμικούς και μη ,στους καιρούς της βαρβαρικής επιβολής της μπεϊκής πολιτικής- αυτοδιοικητικής παράνοιας απόρροια της φασίζουσας καταγωγής της , που κινδυνεύει όμως να κυριαρχήσει την πόλη. Είναι προφανές πως και παραλείψεις υπήρξαν και λάθη ενδεχομένως να έγιναν . Αλλά σε κάθε περίπτωση πάντα γινόταν προσπάθεια αυτά να μειωθούν στο ελάχιστο. Κι αυτό γινόταν μόνο μέσα από την διαρκή προσπάθεια για καλύτερη και πιο προσεγμένη πολιτική προσέγγιση.

Πραγματικότητα Τρίτη. Μετά από κάθε σχεδόν συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου έδινα πάντα δημόσια λόγο ,ενημερώνοντας ταυτόχρονα για τις αποφάσεις που λαμβάνονταν, χρησιμοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μέσω αυτών και τον τύπο, δεν κρύφτηκα ποτέ όποτε μου ζητήθηκε και χωρίς να παρακαλέσω ,από κανένα ΜΜΕ τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό ή έντυπο, ‘’φιλικά’’ ή ‘’εχθρικά’’ διακείμενο ,υπερασπιζόμενος πάντα την άποψή μου με πειθώ και τεκμηριωμένα. Δεδομένο είναι πως παρά το γεγονός πως η κριτική ,ιδιαίτερα κάποιων ΜΜΕ ήταν άδικη και κακόβουλη, ευθέως δε κατά την άποψή μου κατευθυνόμενη, ουδέποτε πλην μιας φοράς, δεν άνοιξα διάλογο με τον (ή την) σχολιάζοντα (ουσα) καθώς πάντα θεωρώ πως όπως τα δημόσια πολιτικά πρόσωπα κρίνονται άλλο τόσο, το ίδιο συμβαίνει και με αυτά.

Πραγματικότητα Τέταρτη. Όλα τα προηγούμενα συνέβαιναν την ίδια στιγμή που στο Δημοτικό Συμβούλιο όπου υποτίθεται υπηρετώντας τον Λαό του Βόλου και με έναν δημοκρατικό τρόπο που θα ορίζονταν από κανόνες ,θα λαμβάναμε αποφάσεις που θα επηρέαζαν προς το καλύτερο την ζωή των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτήν. Κάθε άλλο όμως ,παρά αυτό έγινε και με αποκλειστική ευθύνη της παρούσης Δημοτικής Αρχής υπό την καθοδήγηση – ενορχήστρωση ενός κάκιστου δημαρχίσκου , αρχι-μουσι-κού, του Α. Μπέου. Το νερό λοιπόν που πίνουμε χειροτέρεψε και ποσοτικά μειώθηκε, ο αέρας που αναπνέουμε επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο από την καύση πλαστικών και σκουπιδιών, το σχέδιο διαχείρισης των αστικών λυμάτων βρίσκεται στον αέρα καθώς αυτή τη στιγμή είναι ανύπαρκτο, ο βιολογικός σήμερα υπάρχει αύριο κανείς δεν ξέρει αν θα λειτουργεί, η πλειοψηφία των σχολικών συγκροτημάτων δεν γνωρίζουμε αν έχουν και τι κατηγορίας στατική επάρκεια, η οργάνωση του Δήμου και η διάρθρωσή των υπηρεσιών του εξαρτάται από τις διαθέσεις ενός τυχαίου και περαστικού ανθρώπου, οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ δρομολογούνται μόνο αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων, οι δίμηνες προσλήψεις που είναι στην πλειοψηφία τους ρουσφέτια δίνουν και παίρνουν, η κυκλοφορία στο κέντρο είναι ανυπόφορη για τον πεζό και τον ποδηλάτη, οι αστικές συγκοινωνίες παραμένουν χαμηλής ποιότητας τόσο στο κέντρο όσο και ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες περιοχές της πόλης καθώς σχεδιάζονται και υλοποιούνται ερήμην του Δήμου , η καθαριότητα περιορίζεται τους τέσσερεις δρόμους του κέντρου, το φυτικό κεφάλαιο της πόλης έχει απομειωθεί τραγικά καθώς είναι προσχηματικές και τραγικές οι αποφάσεις για κοπή δένδρων σε όλη την έκταση της πόλης με αντιστάθμισμα την δήθεν αντικατάσταση τους με το διπλάσιο του αριθμού κοπής που ποτέ δεν έχει γίνει και μια σειρά από άλλα πράγματα που μόνο την ποιότητα ζωής στην πόλη δεν αναβαθμίζουν προς το καλύτερο. Μια περιουσία του Δήμου που παραμένει ανεκμετάλλευτη αλλά και μια περιουσία που είτε δεν είναι γνωστή είτε δεν διεκδικείται προς όφελος ενός πολύ μεγάλου αριθμού ανέργων ή υποαπασχολούμενων στην πόλη μας, διεκδικήσεις και έργα που απέχουν πολύ των πραγματικών αναγκών της και όπως αυτές περιγράφτηκαν πιο πάνω και μια τεράστια πραπαγανδιστική προσπάθεια στο να πείσει η απερχόμενη Δημοτική Αρχή πως κάνει έργο. Αλλά πόσο Μηχανικός χρειάζεται να είναι κανείς για να καταλάβει πως ένα έργο όπως οι κόμβοι, παραδείγματος χάρη, που τελειώνει μέσα σε δυο τρεις βδομάδες εξ αντικειμένου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεγαλειώδες; Πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβει κανείς πως ένα έργο ,το ίδιο έργο, οι κόμβοι δηλαδή, που σχεδιάστηκε και προμελετήθηκε για κόστος Α αναθεωρήθηκε για να κοστίσει τελικά 1,5 Α είναι ένα έργο που ή σχεδιάστηκε και κοστολογήθηκε από άσχετους ή σχεδιάστηκε και κοστολογήθηκε από πονηρούς; Γιατί πώς θα φαινόταν σε κάποιον που αγόρασε μια κατοικία με Α χρήματα , στην μέση του έργου και για να αποπερατωθεί του ζητούσαν και 50% παραπάνω; Θα ήταν όλα καλά και θα ξαναγόραζε από αυτόν τον πωλητή;

Πραγματικότητα Πέμπτη. Κι ενώ θα περίμενε κανείς μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα οι αριστερές κυρίως δυνάμεις να εκφράσουν την πολιτική ηγεμονία τους αποτέλεσμα της ιδεολογικής τους ηγεμονικής σκέψης και να προσπαθήσουν να συγκροτήσουν ένα ευρύ και ενιαίο μέτωπο που θα άνοιγε , εκ του ασφαλούς όμως πλέον, με συγκεκριμένα πολιτικο-αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά και πρόγραμμα με συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ,δυνατή αντιπρόταση απέναντι στον λαϊκισμό και στα φαινόμενα πολιτικής (αυτό είναι το ορατό) σήψης αλλά και απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αυτοδιοικητικές επιλογές έγινε το ακριβώς αντίθετο. Ένας απομονωτισμός , μια ηττοπαθής λογική, μια φοβική συμπεριφορά, ένας αδικαιολόγητος συλλογικός πολιτικός ναρκισσισμός και μια αδιαφορία για το αν στην πόλη θα υπερισχύσουν λογικές που την καταστρέφουν ή την γυρίζουν δεκαετίες πίσω. Και την ίδια στιγμή που αυτά συμβαίνουν στον χώρο αυτό ,στους άλλους πολιτικούς χώρους το στενό σφιχταγκάλιασμα των κομμάτων όχι απλώς είναι ορατό αλλά είναι πλέον εν έτει 2019 και κυρίαρχο. Και θα είμαι πολύ περίεργος να δω τις μεταλλάξεις που θα έχουν συντελεστεί ανάμεσα στους δυο γύρους των εκλογών ,όταν ετερόκλητες πολιτικά και κατά σύμβαση(sic) αντίθετες πολιτικές δυνάμεις θα κληθούν να υποστηρίξει η μια την άλλη. Την στιγμή που μόλις έναν με δυο μήνες πριν είχαν αποκλείσει κάθε τέτοια πιθανότητα συμπόρευσης για καθαρά ‘’ιδεολογικούς’’ λόγους. Είναι προφανές πως η προηγούμενη πολιτική προσέγγιση και σκέψεις δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο για συμμετοχή στους υπάρχοντες συνδυασμούς.

Ευχαριστία Πρώτη. Ευχαριστώ τον κάθε άγνωστο και άγνωστη συμπολίτη-ισσα που με την επιλογή τους μου ανέθεσαν το καθήκον να υπερασπίσω τις αρχές του ελπίζοντας πως κι εγώ δεν τους πρόδωσα ούτε τους έκανα να αισθανθούν άσχημα με την στάση μου.

Ευχαριστία Δεύτερη. Ευχαριστώ τον κάθε ένα και καθεμία απλό πολίτη –ισσα που όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στο μαύρο της Δημοτικής Αρχής και που με την στάση του σε μείζονα γεγονότα της πόλης έγινε αφορμή , πρότυπο και έμπνευση για μένα.

Ευχαριστία Τρίτη. Ευχαριστώ όλους εκείνους που παρά τις διαφορετικές τοποθετήσεις μας συμπεριφέρθηκαν με άψογο τρόπο σεβόμενοι και κατανοώντας την ανάγκη της διαφορετικότητας. Αυτή εξάλλου είναι μια αξία της τοπικής αυτοδιοίκησης ,αυτή όμως είναι και μια από τις αξίες της αριστεράς , που εγώ τουλάχιστον υπηρετώ.

Ευχαριστία Τέταρτη. Ευχαριστώ εκείνα τα ΜΜΕ που αυτά τα πέντε χρόνια στάθηκαν φιλόξενα για τις δικές μου τοποθετήσεις χωρίς οποιουδήποτε τύπου αντάλλαγμα.

Ευχή Πρώτη. Να φύγει το μαύρο σύννεφο πάνω από την πόλη.

Ευχή Δεύτερη . Να μην αφήσουμε σε χλωρό κλαρί όσους σχεδιάζουν το τι θα γίνει στην πόλη σαν να ήταν βιλαέτι τους ή ακόμα περισσότερο σαν να είναι ιδιοκτήτες της. Και δεν είναι μόνον οι Μπέοι που σκέφτονται και δρουν έτσι στην πόλη αυτή.

Ευχή Τρίτη. Να πάρουν τα ηνία της πόλης ο Λαός κι οι Δημότες-ισσες στα χέρια τους. Κι αυτό δεν θα γίνει ούτε σε ένα ούτε σε δυο ούτε σε τρία χρόνια. Τυχεροί θα είμαστε αν γίνει στα επόμενα τέσσερα. Και αφού προηγουμένως έχει καλλιεργηθεί το έδαφος ώστε η Αριστερά και πάλι να αναδείξει δημοτικές Αρχές που θα στηριχθούν πολυχρωματικά από τον λαό όπως κάποτε στην Νέα Ιωνία με τον Α. Βαλαχή και τον Σ. Φούσκη και στον Βόλο με τον Μ. Κουντούρη στην περίοδο της δημιουργίας.

Ευχή Τέταρτη. Είθε η συνείδηση κι όχι το συμφέρον να καθορίζει την συμμετοχή στα κοινά των Δημοτών.

Καταληκτικά.

Προέχει να φυσήξουμε δυνατά για να φύγει το μαύρο.

Αλλά και να ενισχύσουμε εκείνες τις φωνές που δεν θα μας προδώσουν. Και υπάρχουν τέτοιες σ’ όλους τους χώρους. Έστω και αν είναι διαφορετικές από τις δικέ μας , αλλά είναι αντιφασιστικές ,καθαρές, έντιμες , σαφείς και σίγουρα όχι πολιτικά χαμαιλεόντιες. Τον αν τώρα αυτό που θα επιλέξουμε θα έχει και αυτοδιοικητικό- πολιτικό πρόσημο που θα προσδιορίζει και την τοποθέτησή του πάνω σε μείζονα ζητήματα πόλης όπως η καύση των σκουπιδιών και η διαχείριση των απορριμμάτων , η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών με περιφρούρηση των αγαθών όπως το νερό και η ενίσχυση των ασθενέστερων με ανάπτυξη που θα στοχεύει στην ωφέλεια των πολλών κι όχι των λίγων κι επιτήδειων , ακόμα καλύτερα.

Κι όσο για το τι θα κάνω;

Αυτό που έκανα πάντα.

Να παλεύω γι’ αυτά που πιστεύω αναλαμβάνοντας και το ανάλογο τίμημα γι’ αυτό.

Μέσα κι έξω από τους θεσμούς.

www.ert.gr