Η Σμίνθη τίμησε την 28η Οκτωβρίου 1940

21:28 27/10/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

«Ο χαρακτηριστικότερος, κατά τη γνώμη μου, στίχος για το 1940 είναι του Κωστή Παλαμά: «Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».» αναφέρει ο ξανθιώτης φιλόλογος – συγγραφέας Θανάσης Μουσόπουλος με αφορμή την καθιερωμένη σχολική γιορτή της 28ης στο Γυμνάσιο Σμίνθης.

«Μαθητές και μαθήτριες, καθηγητές και καθηγήτριες και ο Διευθυντής κ. Πρόδρομος Νταουτίδης με ζωντάνια και αμεσότητα ανέδειξαν το βαθύτερο της μέρας ουσιαστικό περιεχόμενο.» ανέφερε ο κος Μουσόπουλος και πρόσθεσε «Με λόγο και εικόνα, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας,

με τραγούδια, αναγνώσματα και απαγγελίες μεταδόθηκε το μήνυμα του ΟΧΙ. Παρακολουθώ εδώ και εικοσιπέντε χρόνια περίπου την πορεία του. Είμαι πολύ συγκινημένος για την πρόοδό του. Η ελληνομάθεια έχει κάνει άλματα.»

Οι καθηγήτριες κυρίες Ελισσάβετ Βαγιανού και Ελένη Κοτζαμπασοπούλου φρόντισαν από κάθε άποψη τη γιορτή. Οδυσσέας Ελύτης, Άγγελος Βλάχος, Άγγελος Σικελιανός, Γιάννης Ρίτσος – τέλεια απόδοση στη λαλιά αγοριών και κοριτσιών. Το οπτικοακουστικό υλικό και τα τραγούδια της χορωδίας συμπλήρωναν αναγνώσματα και απαγγελίες. Χωρίς μπερμπαλισμούς και πατριωτικές ακρότητες.

» Θεώρησα τιμή μου ως αντίδωρο να προσφέρω στο σχολείο έναν τόμο από το βιβλίο μου «Στέφανος Ιωαννίδης: Ένας λογοτέχνης γεννιέται» (2010), Το βιβλίο μου αυτό αναφέρεται στην περίοδο της βουλγαρικής κατοχής στην Ξάνθη, ενώ με βάση αδημοσίευτο ημερολόγιο του έφηβου Ιωαννίδη βλέπουμε το πλούσιο έργο του.» ανέφερε ο κος Μουσόπουλος. Προσφωνώντας στην αρχή της εκδήλωσης τα παιδιά και τους/τις εκπαιδευτικούς του γυμνασίου Σμίνθης, ευχαρίστησε τον Διευθυντή που τον κάλεσε στο βήμα, σημείωσε ότι το ΟΧΙ δεν ήταν στιγμιαίο αλλά διαρκές, τόνισε ότι χριστιανοί και μουσουλμάνοι αγωνίστηκαν το 1940 για ελευθερία, δημοκρατία, πολιτισμό, πρόοδο και έκλεισε με ένα απόσπασμα από το ποίημα του Στέφανου Ιωαννίδη για τους Εβραίους που εξοντώθηκαν βάρβαρα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο:
– «Γίναν οι φίλοι φωτογραφίες»

Ο ένας ήταν Εβραίος / σου φτάνει να μιλήσουμε μόνο γι’ αυτόν; / Το όνομά του… / Γιατί να το γράψω στο ποίημα; / Μήπως ήταν ένας ο Μωυσής; / η Νίνα, ο Ισαάκ, η Ρεβέκκα; / Έξη εκατομμύρια ονόματα / μπορείς σ’ ένα ποίημα να τα γράψεις;

«Η συγκίνησή μου, αν θέλετε η πληρότητά μου, με το τέλος της ουσιαστικής γιορτής στο Γυμνάσιο Σμίνθης, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι γίνονται θαύματα, μόνο όταν το Όχι είναι διαρκές…» κατέληξε ο κος Μουσόπουλος.

www.ert.gr