Κομοτηνή: ΟΧΙ στην «μονοκαλλιέργεια» των μεταλλείων

13:45 16/11/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

«Σημαντικότερος παράγοντας για την αξιολόγηση του Δημοσίου Συμφέροντος, είναι η ανθρώπινη υγεία, η προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων που στηρίζουν την αειφόρο και βιώσιμη ανάπτυξη, δηλώνουμε ότι αναμένουμε να σταματήσει οριστικά αυτή η απειλή και να εφαρμοσθεί η αναπτυξιακή πολιτική που περιγράφεται στο Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της ΠΑΜΘ του 2003.» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Διανομαρχιακής Επιτροπής Ροδόπης Έβρου κατά της εξόρυξης και μεταλλουργίας χρυσού. Σύμφωνα με υπόμνημα που κατατέθηκε στο Αναπτυξιακό Συνέδριο από τον κ. Γιώργο Δεμερίδη τονίζεται

πώς «Το μεγάλο κίνημα που δημιουργήθηκε δεν θα επιτρέψει ποτέ να αλλάξει ο προσανατολισμός της περιοχής μας στην κατεύθυνση της μονοκαλλιέργειας των μεταλλείων.» σημειώνοντας με νόημα πως «Ως Διανομαρχιακή Επιτροπή δεν επιθυμούμε να μεταφερθεί το κλίμα εμφυλίου πολέμου και στη Θράκη.»

Γιατί λένε ΟΧΙ 18 χρόνια
Η παραγωγή χρυσού, σύμφωνα με την Διανομαρχιακή Επιτροπή, αποτελεί μια βαριά ενεργοβόρα και υδροβόρα, μεταλλευτική (στο επίπεδο εξόρυξης) και χημική (στο επίπεδο μεταλλουργίας) βιομηχανία. Μετατρέπει τεράστιες εκτάσεις γης σε χώρο απόθεσης τοξικών αποβλήτων (με κυάνιο και πλήθος άλλων τοξικών στοιχείων) με στόχο την απόληψη ελάχιστων συγκριτικά ποσοτήτων χρυσού (2-3g χρυσού από ένα τόνο κοιτάσματος).Τα οφέλη για την τοπική κοινωνία και την εθνική οικονομία περιορίζονται σε ελάχιστες θέσεις εργασίας (όσες σε μια μικρομεσαία επιχείρηση), την φορολογία των εταιριών (και αυτή αμφίβολη, διότι η Eldorado Gold, μητρική εταιρεία τόσο των Χρυσωρυχείων Θράκης όσο και της Μεταλλευτικής Θράκης, φυγαδεύει μέσω θυγατρικών εταιρειών στην Ολλανδία τα κέρδη της σε φορολογικούς παραδείσους για να μην πληρώνει φόρους στην Ελλάδα) και την καταβολή ενός πενιχρού μισθώματος, μόνο του Δημόσιου μεταλλείου των Σαπών, της τάξης του 1% της αξίας του παραγόμενου χρυσού. Πρέπει δε να σημειωθεί πως η χώρα μας μόλις το 2014 θεσμοθέτησε τέλη ή δικαιώματα (loyalties) υπέρ του Δημοσίου από τα ιδιωτικά μεταλλεία (παραχωρήσεις μεταλλείων).

Πολλές και σημαντικές οι δυσμενείς επιπτώσεις
Όπως σημειώνει στο Υπόμνημα οι κυριότερες δυσμενείς επιπτώσεις αφορούν σε:
• Σπατάλη νερού και συσσώρευση βαρέων μετάλλων στα υδατορέματα με συνεπαγόμενη ρύπανση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων (όξινη απορροή, τοξικές ενώσεις, βαρέα μέταλλα, κυάνιο). Επιπλέον δε δημιουργείται ανταγωνιστική χρήση του κοινού υδροφόρου ορίζοντα που αποτελεί το σημαντικότερο πόρο ύδρευσης και άρδευσης στους Δήμους της περιοχής.
• Σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα του αέρα κυρίως λόγω των εκπομπών αιωρουμένων σωματιδίων που περιέχουν βαρέα μέταλλα και τοξικούς ρύπους (διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, κυανιόντα, κλπ) που προκαλούν σοβαρές βλάβες στην υγεία των εργαζομένων και των περιοίκων, ενώ δεν είναι απίθανη η μεταφορά τους και σε αποστάσεις που υπερβαίνουν τα 100 km.
• Ρύπανση των εδαφών που τα καθιστά ακατάλληλα για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων που προορίζονται για διατροφή με συνέπεια την απαξίωση της αγροτικής οικονομίας.
• Ρύπανση παράκτιων περιοχών (ιδιαίτερα επίκαιρη μετά την ρύπανση από πετρελαιοφόρο στον Σαρωνικό) με σοβαρές επιπτώσεις στην αλιεία, την αναψυχή και τον τουρισμό. Στην περίπτωση του Περάματος καταργείται η φυσική λειτουργία σημαντικού ρέματος που συγκεντρώνει τα νερά μιας μεγάλης λεκάνης απορροής (από τον λόφο του μεταλλείου μέχρι την Ακρόπολη του Περάματος) και μετατρέπει το ρέμα σε έναν απέραντο χώρο απόθεσης εκατομμυρίων κυβικών μέτρων τοξικών κυανιούχων αποβλήτων.
• Υψηλή η επικινδυνότητα κατάρρευσης των διαδοχικών φραγμάτων απόθεσης τοξικών αποβλήτων γύρω από το ρέμα Σπαλτζακ του Περάματος τα οποία θα είναι κατασκευασμένα επάνω σε ασταθή απόβλητα. Οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες (όπως π.χ. στη Μπάια Μάρε της Ρουμανίας, στη Ντονιάνα της Ισπανίας, στην Κιουτάχεια της Τουρκίας, στο Μάουντ Πόλλεϋ του Καναδά).
• Γειτνίαση με κατοικημένες περιοχές (700 μέτρα από το κέντρο των Σαπών και 300 μέτρα από το Πέραμα) με ανεξέλεγκτες και δραματικές επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων. Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι κάτοικοι περιοχών με ορυχεία εμφανίζουν υψηλά ποσοστά χρόνιων δηλητηριάσεων και ασθενειών, ο δε μέσος όρος ζωής τους είναι μικρότερος κατά 10-15 χρόνια των υπολοίπων.
• Μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος (αλλαγή του τοπίου, καταστροφή του Δάσους Μαύρης Πεύκης στα Πετρωτά).
• Υπονόμευση κάθε προοπτικής τουριστικής ανάπτυξης και γενικότερα απαξίωση άλλων πλεονεκτημάτων της περιοχής (αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια, παραδοσιακοί οικισμοί, γεωθερμικά πεδία, ανάπτυξη συμβατικής και βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, ιχθυοκαλλιέργειες, υδροβιότοποι, κλπ). Ιδιαίτερα σημαντική φαίνεται η επίπτωση στον τουρισμό ο οποίος αναπτύσσεται ραγδαία μετά τη λειτουργία του συνοριακού σταθμού Νυμφαίας – Μακάζας, λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας από τους βορείους γείτονές μας, και εξελίσσεται πλέον σε έναν εκ των σημαντικότερων παραγόντων της τοπικής ανάπτυξης.
• Η επανάκαμψη του περιβάλλοντος είναι αδύνατη λόγω των τρομακτικών μεταβολών που υφίστανται το έδαφος, η ατμόσφαιρα και ο υδροφόρος ορίζοντας (ιδιαίτερα στην περίπτωση επιφανειακών εξορύξεων όπου η καταστροφή είναι ολική).
• Η εφαρμογή των προγραμμάτων εξόρυξης χρυσού των εταιρειών μετατρέπει την ευρύτερη περιοχή (τη ζώνη του επιθερμικού συστήματος Αισύμης – Σαπών – Πετρωτών διαστάσεων 2,5 x 20 km) σε κατ΄ εξοχήν μεταλλευτική οδηγώντας την σε μια μορφή μονοσήμαντης ανάπτυξης με πεπερασμένο χρόνο διάρκειας.

Φώτο:Γιώργος Δεμερίδης, στο βήμα του Περιφερειακού Συνεδρίου