Λέσβος: Οι πρόσφυγες της Μόριας μέσα από τα μάτια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

14:39 2/2/2018 - Πηγή: ΕΡΤ

Ο Θοδωρής, η Ιωάννα, ο Λότφι, η Κατερίνα, ο Μοχάμεντ, η Καμίλα, ο Ταμίμ, η Αναστασία και ο Γρηγόρης ανήκουν στο προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και βρίσκονται καθημερινά στο πλευρό των προσφύγων έξω από τον καταυλισμό της Μόριας. Γιατροί, νοσηλευτές, πολιτισμικοί διαμεσολαβητές δίνουν το δικό τους αγώνα για να βελτιώσουν τη ζωή εκείνων που ζουν στοιβαγμένοι στον προσφυγικό καταυλισμό. Μάς συστήνονται και μοιράζονται μαζί μας την πιο δυνατή στιγμή τους στη Λέσβο.

Θοδωρής Φαχουρίδης, γιατρός

Θυμάμαι το πρωί που ασθενής, θύμα βασανιστηρίων

και σεξουαλικής βίας στην πατρίδα του, ήρθε να με χαιρετήσει. Μόλις του είχε ανακοινωθεί ότι μπορεί να φύγει από το νησί και να μεταβεί στο κέντρο αποκατάστασης θυμάτων βασανιστηρίων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Αθήνα, όπου θα είχε πρόσβαση σε εξειδικευμένες υπηρεσίες. Δάκρυα συγκίνησης και χαράς έτρεξαν από τα μάτια και των δύο μας. copyright Kevin McElvaney

Ιωάννα Μητράκου, γιατρός

Μια μέρα ένας ασθενής μας μπήκε στην κλινική για να πάρει την αγωγή του χαμογελώντας και χαιρετώντας όλους τους συναδέλφους. Ήταν τόσο ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Ο άνθρωπος αυτός αντιμετώπιζε βαρύ μετατραυματικό στρες, τον παρακολουθούσαμε επί δύο μήνες. Όταν τον είδα έτσι, ένιωσα πολύ περήφανη. Copyright Giorgos Moutafis

Λότφι Zεντούμπι, πολιτισμικός διαμεσολαβητής

Η πιο δυνατή στιγμή στη Λέσβο ήταν όταν μπήκα πρώτη φορά στη Μόρια. Τα κλάματα των παιδιών μέσα στις μικροσκοπικές σκηνές, οι ήχοι έξω από την πύλη του κέντρου υποδοχής… Και μια γυναίκα από τη Συρία που προσευχόταν στη γλώσσα της για εμάς, τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Ένιωσα θλίψη, άγχος, αλλά και ανακούφιση γιατί μπορούσα πια να είμαι μέρος της λύσης. copyright Kevin McElvaney

Κατερίνα Κατωπόδη, νοσηλεύτρια

Ένα ζευγάρι νοσηλευτών από τη Συρία ήρθε και με αναζήτησε στην κινητή μονάδα για να με ευχαριστήσει για την συμβολή μου στην εξαιρετικά επείγουσα διακομιδή του γιου τους στο νοσοκομείο. Ήταν συγκλονιστικό αν σκεφτείς ότι ένιωσαν την ανάγκη να το κάνουν αυτό κυριολεκτικά το τελευταίο λεπτό πριν επιβιβαστούν στο λεωφορείο με προορισμό την Αθήνα. copyright Valentina Tamborra

Μοχάμεντ Αλγκαμιάν, πολιτισμικός διαμεσολαβητής

Θυμάμαι μια μητέρα με το τριών χρονών παιδί στην αγκαλιά της να τρέχει κλαίγοντας στην κλινική μας και να ζητά βοήθεια, επειδή το μωρό της δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Φροντίσαμε το παιδί και το πήγαμε στο νοσοκομείο. Αργότερα όταν ταξίδευα για Αθήνα είδα μέσα στο πλοίο αυτή την οικογένεια. Η μητέρα με έναν πολύ συγκινητικό λόγο ευχαρίστησε τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Πολλοί επιβάτες του πλοίου άρχισαν να κλαίνε. copyright Kevin McElvaney

Καμίλα Τζοσεφντοτίρ , γιατρός

Η πιο δυνατή στιγμή στη Μόρια ήταν όταν γονείς επέστρεψαν στην κλινική μας για να μας ενημερώσουν ότι η θεραπεία που δώσαμε στο παιδί τους, το βοήθησε πολύ. Το παιδί είχε ένα πρόβλημα με εξανθήματα στα δέρμα του. Copyright Giorgos Moutafis

Ταμίμ Ελναγκάρ, πολιτισμικός διαμεσολαβητής

Μια ημέρα, δύο έγκυες, τις οποίες φρόντιζαν οι μαίες μας, περίμεναν στην κλινική. «Σας ευχαριστούμε πολύ γιατί μας μεταχειρίζεστε σαν ανθρώπους με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Ευχόμαστε όλοι μέσα στη Μόρια να συμπεριφέρονται στους πρόσφυγες, όπως εσείς» μου είπαν. copyright Kevin McElvaney

Αναστασία Τσάκωνα, νοσηλεύτρια

Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που βγαίνοντας από τη Μόρια, είδα ένα μικρό κοριτσάκι μόνο του να παίζει στη μέση του δρόμου την ώρα που ερχόταν κατά πάνω του ένα αμάξι. Δεν το πρόσεχε κανείς. Τρομαγμένη έπεσα πάνω του και το τράβηξα στην άκρη με όλη μου τη δύναμη. Η μικρή απλά γελούσε σα να παίζαμε κάποιο παιχνίδι! Δεν είχε συνειδητοποιήσει τι έγινε! copyright Valentina Tamborra

Γρηγόρης Καβαρνός, ψυχολόγος

Αυτό που μου έχει μείνει από τη Μόρια είναι οι απάνθρωπες και άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες πρέπει να επιβιώσουν άνθρωποι που έχουν ξεφύγει από τον πόλεμο, την πείνα και την εξαθλίωση. Ιδίως όταν σκεφτείς ότι οι συνθήκες αυτές βρίσκονται μέσα στα όρια της «πολιτισμένης» Ευρώπης. Copyright Giorgos Moutafis