Μέρκελ-Σουλτς: Με «κουμπάρο» τον Μακρόν

07:38 8/12/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Η διπλωματία είναι περίεργο πράγμα. Αυτό που φαίνεται ευθεία μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ένα τρίγωνο, και αυτό που φαίνεται τρίγωνο μπορεί να μην υπάρχει καν. Κάπως έτσι βλέπει το Bloomberg τις προσπάθειες για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία. Διότι σε πρόσφατο άρθρο του λέει πως, όχι, δεν είναι μόνοι τους η Άνγκελα Μέρκελ και ο Μάρτιν Σουλτς. Δεν πηγαινοέρχονται μόνοι τους στην ευθεία των διαπραγματεύσεων, επειδή η ευθεία είναι τρίγωνο και στη

μία γωνία βρίσκεται ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος προσπαθεί να κλείσει τις γερμανικές κορυφές του σχήματος για να δείξει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί για την Ευρώπη. Με άλλα λόγια, το Bloomberg υποστηρίζει πως ο Εμανουέλ Μακρόν παρέχει σημαντική στήριξη στην Άνγκελα Μέρκελ, καθοδηγώντας τον επικεφαλής του SPD προς μια καινούρια κυβέρνηση συμμαχίας. Αυτή η καθοδήγηση, όπως όλα στην πολιτική, δεν έχει να κάνει με απλά λεκτικά επιχειρήματα, αλλά με συγκεκριμένες πράξεις και ανταλλάγματα.

Το Bloomberg υποστηρίζει πως η πρώτη επικοινωνία της Γερμανίδας καγκελαρίου στην προσπάθειά της να σχηματίσει κυβέρνηση ήταν με τον πρόεδρο της Γαλλίας, ο οποίος αμέσως μετά τη συνομιλία τους επικοινώνησε με τον Μάρτιν Σουλτς, με τον οποίο μοιράζονται έναν κεντροαριστερό, ή τουλάχιστον έναν διαφορετικό άμεσο ιδεολογικό προσανατολισμό από εκείνον της επικεφαλής της γερμανικής πολιτικής για τα τελευταία 12 και κάτι χρόνια. Για τον πρόεδρο Μακρόν, μια ισχυρή γερμανική κυβέρνηση είναι απαραίτητη (το συντομότερο δυνατόν) για να μπορέσει να επιβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις αλλαγές που οραματίζεται, και τις οποίες αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να έχει θέσει σε κίνηση πριν την προεκλογική περίοδο για τις ευρωεκλογές του 2019. H τοποθέτηση του Μάριο Σεντένο επικεφαλής του Eurogroup, έναντι επιλογών που θα ήταν περισσότερο συμπαθείς στους οικονομικά συντηρητικότερους συμμάχους της Άνγκελα Μέρκελ είχε την έγκρισή της ακριβώς επειδή ανοίγει τον δρόμο για την πολιτική του Γάλλου προέδρου, η οποία είναι και πολιτική του Μάρτιν Σουλτς. Βεβαίως, ο Εμανουέλ Μακρόν μιλάει για συγκεκριμένους και περισσότερο εγκρατείς στόχους, και ο επικεφαλής του SPD (το οποίο ψήφισε υπέρ της διερεύνησης μιας κυβερνητικής συμμαχίας) μιλάει για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Όμως ο Μάρτιν Σουλτς ξεκινάει διαπραγματεύσεις, και χρειάζεται μια ακραία θέση ή τουλάχιστον διατύπωση, από την οποία θα μπορεί να απομακρυνθεί με τα κατάλληλα ανταλλάγματα, χωρίς να φανεί ότι δεν προώθησε τις θέσεις του κόμματός του. Κοντά σε αυτές τις εκφράσεις περισσότερης και ταχύτερης ευρωπαϊκής ενοποίησης βρίσκονται και τα σχετικά σχόλια του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, τα οποία, σύμφωνα πάντα με το Bloomberg εκνεύρισαν τη γαλλική διπλωματία, μια και τραβούν την προσοχή σε μια διαδικασία λεπτών ισορροπιών και εμφανίσεων. Συγχρόνως, το Reuters παρατηρεί πως και το CDU/CSU κάνει κάποιες κινήσεις για να απομακρυνθεί από τις συντηρητικότερες θέσεις που εμποδίζουν μια κυβέρνηση συνεργασίας, φέρνοντας ως πλέον πρόσφατο παράδειγμα τον Άρμιν Λάσετ, πρωθυπουργό της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, ο οποίος σε συνέντευξή του στην Frankfurter Allgemeine αποδέχθηκε τα σχέδια Μακρόν για κοινό ευρωπαϊκό στρατό, υπουργό Οικονομικών, και άλλα.

Φαίνεται, λοιπόν, πως ένας τρόπος για να απεμπλακεί η Γερμανία από το αδιέξοδο, το οποίο έχει εν πολλοίς να κάνει με το πώς θα αξιολογήσουν οι ψηφοφόροι κάθε κόμματος μια συμφωνία συνεργασίας, είναι να μιμηθούν οι ηγέτες της τον Γάλλο πρόεδρο, όσο μπορεί ο καθένας, και όσο του επιτρέπεται από τους ψηφοφόρους του. Τα πιο φιλόδοξα σχέδια του Γάλλου προέδρου για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση σχεδιάζονται με βάση χρονικό ορίζοντα που υπερβαίνει την ενδεχόμενη επόμενη θητεία της Άνγκελα Μέρκελ –ένδειξη πως τα όρια αντοχής της συμμαχίας είναι σαφή. Παρομοίως σαφές είναι πως η μακροχρονη πείρα της Γερμανίδας καγκελαρίου και το προφίλ του Γάλλου προέδρου, σε συνδυασμό με την κατάσταση στη Γερμανία και την αναταραχή του Brexit, καθιστούν την παρούσα χρονική περίοδο εξαιρετικά σημαντική ως προς το πολιτικό περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα επόμενα χρόνια. Για την Γερμανία, η οποία δεν θέλει να αφήσει άλλους να παίρνουν τις αποφάσεις στην Ε.Ε., αυτό είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να σχηματίσει κυβέρνηση.