Οι Γερμανοί ψηφίζουν και για εμάς, χωρίς εμάς (άρθρο)

16:35 18/9/2017 - Πηγή: ΕΡΤ

Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου

Οι γερμανικές εκλογές την επόμενη Κυριακή φέρνουν στο προσκήνιο τη μεγάλη δημοκρατική στρέβλωση της ευρωζώνης.
Πρόκειται για εθνικές εκλογές σε μια άλλη χώρα, οι οποίες όμως θα επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τα πράγματα στην ευρωζώνη, αλλά και ειδικότερα στη χώρα μας.

Αξίζει λοιπόν να θυμηθούμε τις δηλώσεις πολιτικών και αξιωματούχων από όλη την Ευρώπη την επομένη των εκλογών του 2015 στην Ελλάδα,

όταν όλοι εν χορώ διεκήρυσσαν ότι η ψήφος σε μια χώρα δεν μπορεί να αλλάξει τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών, τις προβλέψεις του μνημονίου και γενικότερα το status quo στην ευρωζώνη.

Φαίνεται, όμως, ότι δεν ισχύουν οι ίδιοι περιορισμοί για την ψήφο των Γερμανών.

Μπορεί όλα τα προγνωστικά να δείχνουν ότι η Άνγκελα Μέρκελ θα κάνει περίπατο προς την καγκελαρία, αλλά τα ποσοστά των άλλων κομμάτων θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη σύνθεση της κυβέρνησης συνεργασίας.

Εάν τα ποσοστά ευνοήσουν τη σύνθεση κυβέρνησης στην οποία θα συμμετέχουν και οι Φιλελεύθεροι (Ελεύθεροι Δημοκράτες – FDP) το πιθανότερο είναι ότι η στάση της έναντι της Ελλάδας θα σκληρύνει, καθώς ο ηγέτης των τελευταίων, ο Κρίστιαν Λίντνερ είναι αντίθετος σε κάθε παραχώρηση προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου, ενώ τάσσεται και ανοιχτά υπέρ του Grexit.
Είναι σχεδόν βέβαιο επίσης ότι θα δυσκολέψουν και οι χειρισμοί της Άνγκελας Μέρκελ στις διαπραγματεύσεις για τις αλλαγές στην ευρωζώνη οι οποίες κυοφορούνται και θα αρχίσουν να συζητούνται μετά το σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο καθώς οι Φιλελεύθεροι είναι αντίθετοι στις προτάσεις για κοινές επενδύσεις και χαλάρωση της λιτότητας στη Γερμανία τις οποίες κατέθεσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.

Θεωρητικά, τα πράγματα θα είναι καλύτερα εάν οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) σχηματίσουν και πάλι το μεγάλο συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) του Μάρτιν Σουλτς, αλλά οι τελευταίοι δεν φαίνεται να επιθυμούν κάτι τέτοιο διότι η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση των τελευταίων ετών τούς προκάλεσε μεγάλες εκλογικές απώλειες.

Η υπόθεση αναδεικνύει τις ασυμμετρίες που υπάρχουν στην λειτουργία της Ε.Ε. και της ευρωζώνης και την απουσία μηχανισμών δημοκρατικού ελέγχου και έκφρασης των συμφερόντων των λαών.

Είναι ξεκάθαρο ότι η βούληση του γερμανικού λαού επηρεάζει τις τύχες των υπολοίπων, ενώ το αντίστροφο δεν ισχύει, αφού το θεσμικό οικοδόμημα της ευρωζώνης έχει εκφυλιστεί τα τελευταία χρόνια σε ένα μηχανισμό επιβολής της βούλησης του ισχυροτέρου -της Γερμανίας εν προκειμένω.

Και τούτο δεν ισχύει μόνο για την πτωχευμένη και ανίσχυρη Ελλάδας, αλλά ακόμα και για μεγάλες χώρες της ευρωζώνης όπως η Γαλλία, η οποία πιθανότατα θα πρέπει να προσαρμοστεί στη γραμμή που θα καθορίσει η νέα γερμανική κυβέρνηση.

Είναι σαφές ότι το στρεβλό θεσμικό οικοδόμημα της ευρωζώνης δεν καλύπτει δημοκρατικά εχέγγυα, αφού η βούληση των Γερμανών δεν είναι ισότιμη με εκείνη των Ελλήνων αλλά και ότι προαπαιτούμενο για κάθε μεταρρύθμιση είναι η ενίσχυση των μηχανισμών δημοκρατικού ελέγχου και λήψης αποφάσεων.