Π. Παναγιώτου: Αλίμονο στους νέους αγρότες αν δεν ενώσουν τις δυνάμεις τους

09:04 16/10/2020 - Πηγή: ΕΡΤ

«Οι νέοι αγρότες που παίρνουν την σκυτάλη από εμάς έχουν πρόβλημα. Δεν οργανώνονται συνδικαλιστικά, δεν οργανώνονται συνεταιριστικά. Όταν πας μόνος, δεν απολαμβάνεις ούτε τιμές, ούτε ευνοϊκή μεταχείριση», δηλώνει ο Πέτρος Παναγιώτου, αγρότης, συνδικαλιστής «παλιός» στον χώρο του, άνθρωπος «ζυμωμένος» με τη γη της Θράκης.

«Οι παππούδες μας που έκαναν ολόκληρη περιουσία κουβαλώντας το σιτάρι με τα γαϊδουράμαξα κατάφεραν και δημιούργησαν την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών κι εμείς δε μπορέσαμε να τη διατηρήσουμε σε λειτουργία», προσθέτει, κάνοντας κριτική στη δική του γενιά.

Χωρίς να κρύβει τον προβληματισμό του, υποστηρίζει πως τώρα είναι χειρότερα, και αναφέρει ως παράδειγμα το κύριο προϊόν της περιοχής: «Το βαμβάκι που αλωνίζεται τώρα είναι ‘χρυσός’ σε ποιότητα, κι όμως το πουλάνε 36 και 37 λεπτά το κιλό και παραδίδουν την παραγωγή στα εκκοκκιστήρια στα ‘τυφλά’, με ανοιχτές τιμές. Αλλιώς ήταν όταν είχαμε τις Οργανώσεις μας, αλλιώς είναι τώρα. Κρίμα για τους νέους αγρότες. Ο κόπος πάει στράφι.»

Όπως τονίζει ο Πέτρος Παναγιώτου, βλέπει νέα παιδιά, με πτυχία, να επιστρέφουν στη γη. «Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν θέλουμε να είναι τα παιδιά μας στο εξωτερικό και να τα βλέπουμε μια φορά και αν το χρόνο. Θα πρέπει να αξιοποιούν τις γνώσεις τους προς όφελος της χώρας, αλλά θα πρέπει και η πολιτεία να μεριμνήσει, να τα στηρίξει», υποστηρίζει κι αναφέρει ως παράδειγμα τους αναδασμούς. «Είμαστε στο 2020 και δεν έχει τελειώσει ένας αναδασμός. Ο τελευταίος έγινε το 1991, έκτοτε τίποτα. Στα χωριά μας που έγινε αναδασμός υπάρχει ζωή, δείτε τους Αγίους Θεοδώρους, το Νέο Σιδηροχώρι, τα Παγούρια. Τα έργα υποδομών συμβάλλουν στο να παραμείνουν οι νέοι. Ο αναδασμός κέρδισε δύο γενιές. Γι’ αυτό και πρέπει να γίνουν έργα: αναδασμός, Φράγμα Κομψάτου κ.α. για να πέσει το κοστολόγιο. Δεν μπορείς ως βαμβακοκαλλιεργητής να πληρώνεις 38 και 40 ευρώ το στρέμμα ρεύμα για να ποτίσεις».

Όσον αφορά τη δική του καθημερινότητα; «Τι κάνει ένας αγρότης που ‘κρεμά τα παπούτσια του’;», τον ρωτήσαμε. «Η δουλειά του αγρότη δε σταματά ακόμη κι όταν συνταξιοδοτείται. Όταν ζει στο χωριό, μέχρι το τέλος προσφέρει: μπαξέ, κοτόπουλα, χωράφια. Δεν μπορεί να σταματήσει να δουλεύει.»

ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου

www.ert.gr