Ανοικτό το περιεχόμενο του New Yorker. Όσα άρθρα ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις!

15:00 24/7/2014 - Πηγή: iPop

Το περιοδικό New Yorker άλλαξε την ιστοσελίδα του και εδώ και λίγες μέρες άνοιξε το περιεχόμενο του για όλους ώστε να σηματοδοτήσει το πρώτο βήμα στον νέο τρόπο εστίασης του περιοδικού στο διαδίκτυο.

Μέρος αυτής της πρωτοβουλίας είναι η απόφαση του περιοδικού να ανοίξει τα αρχεία της (από το 2007 έως σήμερα, καθώς και επιλεγμένα κομμάτια) στο ευρύ κοινό για το υπόλοιπο του καλοκαιριού. Μέχρι η ιστοσελίδα να βάλει και πάλι τη συνδρομή μέσω paywall κάποια στιγμή το φθινόπωρο, οι συντάκτες του New Yorker θα κυκλοφορήσουν επιμελημένες συλλογές των

ιστοριών που έχουν κυκλοφορήσει στα παλαιότερα τεύχη του περιοδικού!
Εμείς επιλέξαμε τις αγαπημένες μας ιστορίες από αυτά τα αρχεία, τις οποίες πιστεύουμε πως πρέπει και εσύ να διαβάσεις!

«Eichmann In Jerusalem—I» by Hannah Arendt, Feb. 16, 1963

Η Γερμανο-Αμερικανα πολιτικός θεωρητικός Hannah Arendt εξέτασε τη φύση του «κακού» στην δίκη του Ναζί αξιωματικού των SS Adolf Eichmann. Στις αποστολές της – τις οποίες πολλοί έχουν χαρακτηρίσει ως αριστουργήματα- η Arendt επινόησε τη φράση «η κοινοτοπία του κακού» για να περιγράψει τον Eichmann, για τον οποίο υποστήριξε ότι δεν ήταν ένα «τέρας», αλλά «τρομερά και τρομακτικά φυσιολογικός». Αν και αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν επικρίνει τα συμπεράσματά της σχετικά με Eichmann, το έργο της εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση για ένα μεγάλο μέρος της κατανόησής του ναζιστικού συστήματος.

«Hiroshima» by John Hersey, Aug. 31, 1946

Λίγο μετά από ένα χρόνο από τη μέρα που οι ΗΠΑ έριξαν την ατομική βόμβα στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα, το περιοδικό The New Yorker αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος σε ένα και μόνο άρθρο. Ήταν μια καταπληκτική επιλογή αν σκεφτούμε πως ήταν μία από τις μεγαλύτερες πράξεις καταστροφής στην ιστορία της ανθρωπότητας! Σε μια προσπάθεια να αναγκάσει τους αναγνώστες του να εξετάσει «τις τρομερές συνέπειες» της ατομικής βόμβας, το The New Yorker και ο συντάκτης John Hersey ακολούθησε τις ιστορίες έξι επιζώντων αμέσως μετά τη βομβιστική επίθεση μέχρι και ένα έτος μετά τη βομβιστική επίθεση. Το θέμα ήταν μια απαράμιλλη επιτυχία. Το sold out του περιοδικού έγινε μέσα σε λίγες ώρες ενώ ραδιοφωνικά δίκτυα μετέδιδαν το άρθρο με αναγνώσεις γνωστούς ηθοποιούς. Το συγκεκριμένο άρθρο έγινε αμέσως best-seller.

«Silent Spring» by Rachel Carson, June 16, 1962

Λίγα βιβλία είχαν το είδος της επιρροής που είχε το βιβλίο της Rachel Carson «Silent Spring», όταν είχε κυκλοφορήσει το 1962. Το βιβλίο, στο οποίο τεκμηριώνεται η καταστροφική επίδραση που είχε η ευρέως διαδεδομένη χρήση των φυτοφαρμάκων στο περιβάλλον, ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο από αυτά που κυκλοφόρησαν σε συνέχειες στο The New Yorker τον Ιούνιο του 1962. Το έργο της Carson οδήγησε απευθείας στο σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα στις ΗΠΑ, καθώς και την απαγόρευση της χρήσης του καταστροφικού εντομοκτόνου DDT. Το έργο του Carson έπαιξε μεγάλο ρόλο στη δημιουργία του Ταμείου Περιβαλλοντικής Άμυνας το 1967 και της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος το 1970.

«Torture At Abu Ghraib,» Seymour Hersh, May 10, 2004

Αν και οι βασανισμοί στη φυλακή Abu Ghraib στο Ιράκ αναφέρθηκαν από τα ΜΜΕ το Νοέμβριο του 2003, δεν γνωρίζαμε ολόκληρη την ιστορία μέχρι που κυκλοφόρησε το «60 Minutes» από το The New Yorker το 2004, χρονολογία που το σκάνδαλο έχει ανοίξει διάπλατα. Ο ερευνητής δημοσιογράφος Seymour Hersh μπήκε όσο πιο βαθιά μπορούσε στη φυλακή Abu Ghraib για να αποκαλύψει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η αλυσίδα της διοίκησης των βασανισμών! Ο Hersh αποκάλυψε ότι το σκάνδαλο δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό (όπως ο στρατός ήθελε να παρουσιάσει), αλλά ένα παράδειγμα ενός προγράμματος ανάκρισης («Copper Green») που ήταν επίσημο και με συστηματική χρήση βασανιστηρίων.

«After The Genocide,» Philip Gourevitch, Dec. 18, 1995

Αν και πολλοί στη διεθνή κοινότητα γνώριζαν για την καταστροφή που προκαλούν οι Χούτου στη Τούτσι στη Ρουάντα, ο δημοσιογράφος του New Yorker Philip Gourevitch έφερε την τραγωδία σε πρώτο πλάνο! Ένα χρόνο μετά τη λήξη της γενοκτονίας της Ρουάντας, ο Gourevitch άρχισε να ταξιδεύει στη Ρουάντα όπου και έμενε συνεχόμενους μήνες για έναν χρόνο για να προσπαθήσει να κατανοήσει τη γενοκτονία. Τελικά κατέθεσε οκτώ μακροσκελή άρθρα μέσω των οποίων κάλυψε την ιστορία από σχεδόν κάθε γωνία – Τούτσι επιζώντες, φυλακισμένοι δολοφόνοι Χούτου, το κυβερνών Πατριωτικό Μέτωπο της Ρουάντα, και Major General Paul Kagame, ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος. Αν και ο Gourevitch έχει επικριθεί για δήθεν καλομεταχείρισης του Kagame, οι πρώτες του αποστολές περιέχουν εξαιρετικά αποκαλυπτικές ιστορίες για το πώς μια χώρα αρχίζει να επουλώνεται μετά από μια γενοκτονία.

The post Ανοικτό το περιεχόμενο του New Yorker. Όσα άρθρα ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσεις! appeared first on iPop.