Η μάχη των social media: Γιατί «ο εμφύλιος» δεν είναι λύση αυτή τη στιγμή

16:46 10/8/2021 - Πηγή: iPop

Την τελευταία εβδομάδα ζούμε όλοι στιγμές από την κόλαση του Δάντη. Η Ελλάδα καίγεται, ο αέρας που αναπνέουμε είναι μολυσμένος, οι φωτιές που καίνε τα δάση μας δε λένε να σβήσουν. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να αφήσουν τα σπίτια τους για να σωθούν, ενώ παράλληλα λόγω Αυγούστου κάποιοι άλλοι έχουν την καλοκαιρινή τους άδεια. Φαινομενικά όλη η Ελλάδα έχει γίνει μια γροθιά που βοηθά είτε στην κατάσβεση της φωτιάς, είτε στο να μαζευτούν χρήματα και

τρόφιμα για τους πυρόπληκτους, όμως μαίνεται μια μάχη στα social media, ένας «εμφύλιος» σε σχέση με αυτούς που ανεβάζουν φωτογραφίες από θάλασσες και εκείνους που δε συμφωνούν.

Θα προσπαθήσω να αγγίξω το θέμα με όσο μεγαλύτερη ενσυναίσθηση μπορώ, χωρίς να πάρω το μέρος κανενός, όχι γιατί δεν έχω άποψη, φυσικά έχω άποψη, και θεωρώ δεδομένο ότι μας έχει αγγίξει σχεδόν όλους αυτή η καταστροφή που συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας.

Ο σεβασμός προς όλους τους άλλους ως στάση ζωής

Σέβομαι και κατανοώ εσένα που βλέπεις την κατάσταση από το κινητό σου και κοινοποιείς για σκοπούς πληροφόρησης και παρακίνησης των followers σου, για το πώς μπορούν να βοηθήσουν. Είναι εξαιρετικό το γεγονός ότι μπορούμε με το παράδειγμά μας να δώσουμε βοήθεια και να εμπνεύσουμε και άλλους φίλους μας να κάνουν το ίδιο με σκοπό την αλληλεγγύη και την προσφορά στον άνθρωπο που σήμερα χρειάζεται τη βοήθειά μας.

Το γεγονός ότι κάναμε ένα ποστ ή μια ιστορία με το πού και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε δεν μας κάνει αυτόματα ήρωες. Δεν σβήσαμε με αυτόν τον τρόπο καμία φωτιά. Βάλαμε το λιθαράκι μας στο να μεγαλώσει η ανθρώπινη αλυσίδα αλληλεγγύης που βοηθά με το δικό της τρόπο τους ανθρώπους σήμερα. Αυτό δεν είναι εθελοντισμός. Εθελοντισμός είναι το να προσφέρεις με πράξεις το χρόνο σου, τους πόρους, ότι μπορείς και θες να προσφέρεις για έναν μεγαλύτερο σκοπό.

Σέβομαι και κατανοώ εσένα που είσαι τώρα στις διακοπές σου και έχει μαυρίσει η ψυχή σου και δεν μπορείς να χαλαρώσεις. Που περίμενες έναν ολόκληρο χρόνο να έρθει ο Αύγουστος για να κλείσεις τους διακόπτες σου και το γεγονός ότι δεν μπορείς να προσφέρεις το χρόνο σου και βρίσκεσαι σε μια παραλία μπορεί να σε κάνει να νιώθεις τύψεις για τους συνανθρώπους σου που παλεύουν σήμερα και προσπαθούν να βρουν πώς θα καταφέρουν να βάλουν σε τάξη ξανά τη ζωή τους.

Σέβομαι αλλά δεν κατανοώ εσένα που σήμερα είσαι στις διακοπές σου και ποστάρεις στα σόσιαλ μίντια φωτογραφίες σε ξαπλώστρες και γέλια και ανέμελες στιγμές, συχνά ακολουθούμενες από μια τεράστια λεζάντα που ξεκαθαρίζει τη θέση σου: «στεναχωριέμαι μεν για την κατάσταση αλλά περίμενα αυτές τις διακοπές ένα χρόνο». Δε θέλω να σε κρίνω αλλά πιστεύω ότι, οτιδήποτε χρειάζεται να δικαιολογηθεί ξέρουμε μέσα μας οι ίδιοι ότι είναι λάθος. Γιατί αν ήσουν οκ με αυτό, δε θα χρειαζόταν από κάτω να ξεκαθαρίσεις τίποτα.

Make love not war

Έλεγε το μότο των Χίπις στα 60’s. Οι άνθρωποι που βοηθούν έχουν μια μεγάλη αγκαλιά και αγαπούν όλους τους ανθρώπους. Δεν γίνεται να νιώθουμε αλληλεγγύη για εκείνους που το έχουν ανάγκη και να κρίνουμε εκείνους που επιλέγουν κάτι διαφορετικό. Δεν είναι σωστό για εμένα αυτό.

Δε συμφωνώ μαζί σου, με τον τρόπο σκέψης σου, με το τι ανεβάζεις στα social media σου; Οκ προχωράω παρακάτω, υπάρχει το κουμπί του unfollow που μπορείς να πατήσεις και να συνεχίσεις τη ζωή σου κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτα. Γιατί πραγματικά δεν τρέχει. Δεν είναι η αληθινή ζωή τα social media. Καταλαβαίνεις όμως κάτι από τι κουβαλά ο άλλος μέσα του.

Η μάχη στα social media πώς μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση σήμερα; Όλος αυτός ο χρόνος που χάνεται πώς θα μπορούσε να είναι χρόνος ουσιαστικός για όλους μας; Πώς θα δώσουμε αξία πραγματική στην ύπαρξή μας μέσα από τις επιλογές που θα κάνουμε; Νομίζω ότι εκεί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας, στο πώς θα βάλει ο καθένας το λιθαράκι του.

4 ερωτήσεις που μπορώ να κάνω πριν ποστάρω κάτι στα social media

Είτε πρόκειται για φωτογραφία, είτε για το οποιοδήποτε σχόλιο κάτω από μια φωτογραφία ή σε ένα ίνμποξ κάποιου γνωστού ή αγνώστου ανθρώπου.

Πώς μπορώ να εκφράσω αυτό που θέλω να πω με σεβασμό. Το αποτύπωμα που αφήνουμε στα social media μένει για πάντα. Αυτό που γράφω σήμερα θα με εκφράζει σε δέκα χρόνια; Θα είμαι περήφανος με τον εαυτό μου αν το διαβάσει σε δέκα χρόνια το παιδί μου;Αυτό που θέλω να ποστάρω είναι έγκυρο; Έχω ελέγξει τις πηγές του. Ξέρω ότι θα προσφέρει αξία σε έναν άλλο συνάνθρωπό μου;Γιατί θέλω να το μοιραστώ αυτό που πρόκειται να ποστάρω; Τι θα προσφέρει η ανάρτηση αυτή. Θα τροφοδοτήσει την ματαιοδοξία μου ή είναι κάτι πραγματικά χρήσιμο; Εφόσον αποφασίσω να ανεβάσω κάτι στα social media και είμαι σίγουρος για την επιλογή μου αυτή δε χρειάζεται να γράψω από κάτω λεζάντα δύο παραγράφων που παραπέμπει σε αμυντική διάταξη υπεράσπισης της επιλογή μου αυτής. Δεν έχουμε όλοι την ίδια άποψη και δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Μπορούμε όμως να προετοιμαστούμε για πιθανές αντιδράσεις γιατί φαίνεται ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις ακόμα και για κάτι τόσο προσωπικό. Αν είσαι έτοιμος να ζήσεις αυτή τη μάχη των social media κάνε το. Η ζωή είναι εκεί έξω

Ας προσποιηθούμε όλοι ότι είμαστε στο 1997. Θυμάσαι τότε που δεν υπήρχαν κινητά, που δεν υπήρχε Ίντερνετ και wifi. Τότε που πηγαίναμε διακοπές και είχαμε μια φωτογραφική μηχανή με 36 στάσεις; Τότε που πριν σηκώσεις τη φωτογραφική σου να τραβήξεις κάτι το σκεφτόσουν δύο φορές γιατί μπορεί να μην σε έφτανε το φιλμ για να τραβήξεις κάτι πιο σημαντικό που ήθελες να κρατήσεις φυλαγμένο για πάντα.

Ήταν όμορφες εποχές με διάκριση και με την ικανότητα να περνάμε πολύ καλά με ελάχιστα πράγματα. Για όσους το έχουν ζήσει και το θυμούνται ίσως συμφωνήσουμε. Ένα γεμάτο camera roll με φωτογραφίες που θα σβήσουμε σε ένα χρόνο γιατί θα μας έχουν γεμίσει τη μνήμη της συσκευής αλλά δε θα έχουν μείνει στην καρδιά μας και στο μυαλό μας τι νόημα έχει;

Ζήσε τη ζωή σου σαν να μην υπήρχαν τα social media, πραγματικά δεν νοιάζει κανέναν. Η ζωή είναι εκεί έξω.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Η μάχη των social media: Γιατί «ο εμφύλιος» δεν είναι λύση αυτή τη στιγμή εμφανίζεται στο iPop.